Σήμερα το μίσος για τη σκέψη, τις Ιδέες και τη Βούληση ΔΕΝ έχουν πάρει μόνο αποτρόπαιες διαστάσεις, αλλά επιβάλλονται με «προοδευτικά», «εκσυγχρονιστικά» και «δημοκρατικά» περιτυλίγματα.
Σήμερα ΔΕΝ δολοφονούν μόνο το σώμα και την οικονομική και κοινωνική ύπαρξη του Ανθρώπου, αλλά και τη Σκέψη του, τις Ιδέες του, τη Βούλησή του…
Το χειρότερο. Επιβάλλουν αυτό το λήθαργο του υποκειμένου, τη μακάβρια υπνωτική αρμονία και το «κάψιμο» του μυαλού, σε καθιστούν δηλαδή αόμματο και κωφάλαλο ΟΧΙ μόνο με εξωτερικούς, τρομοκρατικούς εξαναγκασμούς, αλλά με εσωτερική και αόρατη ΒΙΑ: υποσκάπτοντας τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ σου, ώστε να μην έχει συνείδηση της συντριβής σου και της ΦΡΙΚΗΣ της ήττας σου.
Σήμερα, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά, στοχεύουν (συνοπτικά):
1) Στην αποδόμηση της ιστορίας, της συλλογικής συνείδησης και των αγωνιστικών παραδόσεων. Κατακερματίζουν τον «παλαιό» κοινωνικό ιστό, με πρόσχημα την ενημέρωση και τον προβληματισμό. Κατακερματίζουν τον «ιστό» της σκέψης και της Έκφρασης με πρόσχημα την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.
2) Στην παράλυση της σκέψης και της βούλησης. Υποσκάπτουν τη λογική αποδομώντας κάθε αυτονόητο και κάθε κοινωνικό κριτήριο. Η «νέα λογική» θεωρεί κάθε άποψη εξ ίσου έγκυρη, γιατί ο καθένας είναι φορέας της δικής του αλήθειας.
Καταργούν στην πράξη τη λογική, όταν υποβιβάζουν σύνθετες έννοιες στο επίπεδο των αγοραίων απλουστευτικών εξισώσεων.
Καταστρέφουν τη σκέψη με τις σούπες των κοινοτοπιών και την ασυδοσία της «ατομικής άποψης».
Παραλύουν τη λογική διαμέσου της τυπικής και της «δημοκρατικής» τήρησης ίσων αποστάσεων μεταξύ δικαίου και αδίκου, θύματος και θύτη, καταπιεσμένων και καταπιεστών, βίας και αντι-βίας, καλού και κακού κλπ
Καταστρέφουν, τέλος, κάθε κοινωνικό, ταξικό, πνευματικό, ηθικό, εθνικό, θρησκευτικό έρεισμα του ανθρώπου με το δογματικό πλουραλισμό.
3) Στην κατασκευή πραγμάτων και ανθρώπων χωρίς σύνορα, χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς: «Ανοικτά σύνορα», πολύ-πολιτισμικός πολτός, ανοχή χωρίς όρια, πάθη και ένστικτα χωρίς όρια, δηλαδή άνθρωποι χωρίς αναστολές, χωρίς δισταγμούς, χωρίς ενοχές, νοσηρά ατομικιστές, εν δυνάμει απατεώνες και που θα είναι περήφανοι για το ρεαλισμό τους και τον κυνισμό τους…
Με δύο λόγια η σύγχρονη δικτατορία της Νέας Τάξεις έχει ως έμβλημά της το μίσος για τη σκέψη και τη βούληση και στοχεύει στην κατασκευή ανθρώπων δειλών, μοιραίων και άβουλων οι οποίοι θα ανέχονται τα πάντα και θα παρακολουθούν, δίχως να το αντιλαμβάνονται, την αποσάθρωση και αποτέφρωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος…
Ο σημερινός φασιστικός εφιάλτης προωθεί ΟΧΙ μόνο την αποτέφρωση των υλικών, ιστορικών και εθνικών όρων υπόστασης του Ανθρώπου, αλλά και τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ της σκέψης του και της βούλησής του, με τα παραπλανητικά δολώματα της «ελευθερίας χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς περιορισμούς».
Κατασκευάζει ηττημένους χωρίς διαύγεια πνεύματος ώστε να έχουν επίγνωση της ήττας τους, ηττημένους υπερήφανους για την ήττα τους…
Οι σημερινές χούντες (πολιτικές, δημοσιογραφικές, συνδικαλιστικές, πνευματικές κ.λπ) Μοχθούν, με μοχθηρία πρωτοφανή, για την κατασκευή καμένων μυαλών και καμένων συνειδήσεων, χύνοντας ταυτόχρονα ποταμούς κροκοδείλιων δακρύων για την κόλαση που οι ίδιες έχουν δημιουργήσει: Εμπορεύονται και τη ΦΡΙΚΗ που παράγουν…
Η κανιβαλική αγριότητα εναντίον των εκπαιδευτικών (φασιστική αυθάδεια χωρίς όρια και αναστολές) βγάζει στον αφρό όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου ΦΑΣΙΣΜΟΥ.
Σε σειρά άρθρων που έχουμε αναρτήσει δίνεται παραστατικά ο σύγχρονος ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ.
resaltomag.blogspot.gr
2 σχόλια:
Αγαπητό Ρεσάλτο, η ανάλυση είναι ορθή. Ίσως το πρόβλημα είναι άλυτο. Πράγματι υπάρχουν άλυτα προβλήματα, αν και αρέσει η ιδέα αυτή στην κατάσταση. Δεν μένουμε άπραγοι. Η απάντηση της Ορθοδοξίας είναι "γινόμαστε δια Χριστόν ενεργητικοί". Διαφορετικά συμβάλλουμε στη διάλυση του ανθρώπου, αντί στην απελευθέρωση των δημιουργικών ικανοτήτων του. Οι πολλοί δεν διαβάζουν βιβλία, γιατί πρέπει να σκεφτούν και τους κουράζει να σκέφτονται ή τους φέρνει υπνηλία από έλλειψη ενδιαφέροντος. Θέλουν μια άποψη για τη ζωή έτοιμη, όσο φτωχή κι αν είναι. Αυτό ζητούν κι αυτό τους δίνει η τηλεόραση. Οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε να μη γράφουμε αν νιώθουμε άρρωστοι, όταν δεν δίνουμε μια διέξοδο στον αναγνώστη. ΌΛη την ώρα που διάβαζα το άρθρο σας , σκεφτόμουν, έτσι είναι όπως τα γράφεις, τί να κάνουμε και πώς. Να ελπίζουμε στο ανέλπιστο, που έλεγε ο Ηράκλειτος. Ο Ιησούς συμβαδίζει στην αποθάρρυνση και εγκαθιστά έγκυρες ελπίδες!
Με φιλικά αισθήματα
Το πρόβλημα είναι άλυτο, αν και ΔΕΝ αρέσει η ιδέα αυτή στην κατάσταση, επειδή παρουσιάζονται σαν από μηχανής θεοί!
Δημοσίευση σχολίου