Και όπως πάντα συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, η πιο ψυχρή απεικόνιση της Ελληνικής πραγματικότητας έρχεται από το εξωτερικό.
Γράφει (μεταξύ άλλων) ο Πάλαστ:
Στις 18 Σεπτεμβρίου, ο χιπ–χοπ καλλιτέχνης Παύλος Φύσσας, μαχαιρώθηκε έξω από ένα μπαρ στο Κερατσίνι, στην Ελλάδα. Ο δολοφόνος του, που ομολόγησε το έγκλημά του, είναι ένα διεστραμμένο μέλος της Χρυσής Αυγής, ενός πολιτικού κόμματος που αποτελείται από ακραίους σκίνχεντς, ψυχοπαθείς κινδυνολόγους με ρητορική εναντίον των μεταναστών, και διάφορους τρελλούς υπερ–πατριώτες που είναι ενάντια στους Μουσουλμάνους, στους Εβραίους και στους Αλβανούς. Κάτι σαν το Tea Party της Αμερικής, αλά Ελληνικά.
Μετά τη δολοφονία του Φύσσα, δυο άλλα γκρουπ απροσάρμοστων και επικίνδυνων ψυχοπαθών, η Ελληνική Κυβέρνηση Συνασπισμού και η Ευρωπαϊκή Ένωση, κινήθηκαν γρήγορα ωστε να μπλοκάρουν τη λειτουργία του κόμματος της Χρυσής Αυγής. Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο η Ελληνική Κυβέρνηση συνέλαβε έξι βουλευτές του κόμματος. Όπως φαίνεται οι ηγέτες της Ελλάδας αντιλαμβάνονται τη Δημοκρατία ακριβώς όπως την αντιλαμβάνεται και ο στρατηγός Σίσι στην Αίγυπτο και όχι όπως την αντιλαμβάνεται ο Αριστοτέλης ή ο Τόμας Τζέφερσον.
Προς τους φίλους μου της Ελληνικής αριστεράς: Μου προκαλείτε αηδία όταν σας βλέπω να πανηγυρίζετε για την σύλληψη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Θυμηθείτε τα λόγια μου: Έρχεται και η σειρά σας.
Πίσω από την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής, εκτός φυσικά από την συνηθισμένη απέχθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την δημοκρατία, βρίσκεται κάτι πολύ πιο ύπουλο: Τα κυβερνώντα κόμματα αποσπούν την προσοχή του κοινού από την δική τους ανάμιξη στο διαρκές έγκλημα κατά της Ελλάδας.
Η άνοδος της βίας και των εγκλημάτων μίσους δεν αποτελεί έκπληξη. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα είναι 28%, και ειδικά για τους νέους, αγγίζει το 60%. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που απελπισμένοι νέοι τυλίγουν ρόπαλα με ελληνικές σημαίες και ξυλοφορτώνουν μετανάστες: Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, τότε αυτοί ψάχνουν τους υπαίτιους της δυστυχίας τους — και πολύ συχνά καταλήγουν να κατηγορούν τους συνανθρώπους τους, που είναι όμως εξίσου θύματα.
Η οικονομική καταστροφή εκτρέφει τον φασισμό. Κατά την δεκαετία του 1930, οι πεινασμένοι και οι εξαγριωμένοι βρήκαν καταφύγιο στον υπερ–πατριωτισμό, στον ρατσισμό και στα πογκρόμ. Κατά την δεκαετία της ύφεσης του Ρήγκαν, το 1980, όταν στις Μεσοδυτικές πολιτείες τα εργοστάσια κλείνανε το ένα μετά το άλλο, οι άνεργοι εντάσσονταν σε ακροδεξιές σέχτες από σκίνχεντς και έπαιρναν μέρος σε θανατηφόρες κτηνωδίες — ξεκινώντας με τον φόνο του Εβραίου δημοσιογράφου Άλαν Μπεργκ και τελειώνοντας με την ανατίναξη ενός κυβερνητικού κτιρίου στην Οκλαχόμα, σκοτώνοντας 168 ανθρώπους.
(…)
- Γύπες πάνω από την Αθήνα
Η Χρυσή Αυγή είναι απλώς ένα σύμπτωμα της ασθένειας της χώρας και όχι η αιτία της ασθένειας. Δυστυχώς τα τάγματα εφόδου της εφορμούσαν εναντίον εύκολων στόχων: Πακιστανών, Τσιγγάνων, Αφρικανών, οποιουδήποτε ήταν εύκολο να καθαρίσουν. Είναι πολύ ευκολότερο να μαχαιρώσεις έναν ράπερ παρά έναν μεγαλοτραπεζίτη-καρχαρία των κερδοσκοπικών κεφαλαίων.
Οι πραγματικοί ένοχοι πίσω από την δυστυχία είναι άλλοι, αλλά πολύ καλά καμουφλαρισμένοι. Θέλετε ονόματα; Για την υπόθεση της Ελλάδας, θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με τους δισεκατομμυριούχους Κένεθ Νταρτ και Πολ “Γύπα” Σίνγκερ.
Ο Νταρτ και ο Σίνγκερ αγόρασαν ελληνικά κρατικά ομόλογα για ψίχουλα. Όταν χτύπησε η κρίση, και ενώ οι κάτοχοι του 97% των ελληνικών ομολόγων συμφώνησαν να δεχτούν χασούρα της τάξης του 75% της αρχικής τιμής, ο Νταρτ και ο Σίνγκερ απαίτησαν να εισπράξουν όλο το ποσοσστό τους – κατά πολύ μεγαλύτερο αυτών που επένδυσαν.
Στη συνέχεια, ο Νταρτ και ο Σίνγκερ απείλησαν την χρεοκοπημένη κυβέρνηση της Ελλάδας. Εάν η Ελλάδα δεν πλήρωνε τα λύτρα, ο Νταρτ και ο Σίνγκερ θα κήρυτταν τα ελληνικά ομόλογα επισήμως σε χρεοκοπία. Κάθε τράπεζα της Ευρώπης που θα κατείχε αυτό το κρατικό χρέος ως αποθεματικό θα αντιμετώπιζε τον κίνδυνο χρεοκωπίας: η αξία των κρατικών ομολόγων του πλανήτη θα γκρεμιζόταν και όλο το Δυτικό ημισφαίριο θα αντιμετώπιζε μία νέα χρηματοοικονομική κατάρρευση.
Ήταν ψυχρή οικονομική τρομοκρατία και η κυβέρνηση της Ελλάδα ενέδωσε. Πλήρωσε τα λύτρα που της ζητούσαν. Ο Νταρτ κέρδισε πάνω από μισό δισεκατομμύριο δολάρια (513 εκατομμύρια δολάρια) από το ελληνικό ταμείο — και μόνο οι θεοί ξέρουν πόσα τσέπωσε ο Σίνγκερ.
Πώς πληρώθηκε λοιπόν τα κέρδη των αρπακτικών; Με “λιτότητα”. Δηλαδή, σφίγγοντας μια ζώνη που ήδη δεν είναι και πολύ μεγαλύτερη από την αγκράφα της. Για να πληρώσει τον Σίνγκερ και τον Νταρτ, η Ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα απέλυε 15.000 εργαζόμενους.
Το αρρωστημένο της υπόθεσης είναι ότι ο κυβερνών συνασπισμός (ή μάλλον ο κακώς κυβερνών συνασπισμός) δεν λέει ότι αυτό γίνεται για να πληρωθούν τα αρπακτικά. Αντίθετα, η κυβέρνηση λέει ότι αυτό γίνεται για να τιμωρηθούν οι Έλληνες για την “τεμπελιά και την απληστία τους”. Η τιμωρία των θυμάτων λέγεται “λιτότητα”.
(…)
- Οι “Εξεγέρσεις του ΔΝΤ”
Το 2001, γνώρισα τον Αμερικανό οικονομολόγο Γιόζεφ Στίγκλιτζ τον οποίο είχα ακούσει να εκφράζει σοβαρές αμφιβολίες για την λιτότητα και της σφοδρής διαρθρωτικής προσαρμογής ως μέσο ανάπτυξης. Είχε συμφωνήσει να μου μιλήσει ανοιχτά. Μετά από πολύωρες συζητήσεις-συνεντεύξεις, που έκανα μαζί του για την τηλεόραση του BBC, o Στίγκλιτζ είχε ανοιχτά κατηγορήσει το ΔΝΤ για τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλει.
Ο Στίκγλιτζ μου είχε αναφέρει με κάθε λεπτομέρεια τις αρνητικές συνέπειες της ονομαζόμενης «διαρθρωτικής προσαρμογής» που επιβάλλει το ΔΝΤ. Οι πολιτικές λιτότητας, σύμφωνα με τον Στίκγλιτζ δεν είναι μόνο υπέρμετρα σκληρές, αλλά είναι και εντελώς βλακώδεις. Και όπως είπε, αυτοί που κερδίζουν από αυτές τις πολιτικές, “δεν τους νοιάζει καθόλου αν οι άνθρωποι ζουν ή πεθαίνουν απ’ αυτές”.
Ο Στίγκλιτζ, μου απεκάλυψε επίσης τον ορισμό της έννοιας “Εξέγερσης του ΔΝΤ”.
Του είχα δείξει τότε εμπιστευτικά σχέδια της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ για τον Ισημερινό. Αυτά συμπεριλάμβαναν και μία προειδοποίηση προς τον Υπουργό Οικονομικών της χώρας, ότι η λιτότητα μπορεί να οδηγήσει σε βία στους δρόμους και σε “κοινωνική αναταραχή” — την οποία η Παγκόσμια Τράπεζα πρότεινε να αντιμετωπίσουν “με πυγμή”. Στον Ισημερινό “πυγμή” σημαίνει τανκς.
- Συμπεριέλαβε πράγματι το ΔΝΤ στα σχέδιά του τις εξεγέρσεις;
- ”Ναι όντως”, απάντησε ο Στίγκλιτζ. “Είχαμε και όνομα γι’ αυτές. Οι εξεγέρσεις του ΔΝΤ”: Όταν μια χώρα είναι στα μαύρα της τα χάλια, το ΔΝΤ επωφελείται και ρουφάει μέχρι και την τελευταία σταγόνα του αίματος από αυτή. Ρίχνει συνεχώς λάδι στη φωτιά τόσο, ώστε να σκάσει το καζάνι.
Και αυτό βλέπουμε στην Ελλάδα. Ξεκίνησε τον Μάιο του 2010, όταν ένας αρρωστημένος μανιακός έβαλε φωτιά σε μία τράπεζα στην Αθήνα και σκότωσε τέσσερις υπαλλήλους της. Οι δολοφονίες δούλεψαν: οι διαμαρτυρίες της Αριστεράς εναντίον της παράλογης λιτότητας και των λήσταρχων τραπεζιτών, ξαφνικά πάγωσαν.
Παρ’ όλα αυτά, ο λαός μπορούσε να δει ότι το φάρμακο της λιτότητας αρρώσταινε την Ελλάδα. Οπότε εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σε ένα νέο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, από το πουθενά, έγινε το δεύτερο σε ψήφους κόμμα στην Ελλάδα υποσχόμενο να αντιταχθεί στην λιτότητα. Από την στιγμή που κατέλαβε τις βουλευτικές του θέσεις, ο ψευδο–αριστερός ΣΥΡΙΖΑ πούλησε τελείως τις υποσχέσεις του.
Και αυτό αφήνει την Χρυσή Αυγή, με βαθιά ριζωμένες ρατσιστικές και βίαιες θέσεις, να είναι το μοναδικό κόμμα, από τα τέσσερα μεγαλύτερα κόμματα της χώρας, που να είναι σταθερά εναντίον της λιτότητας και εναντίον της εξευτελιστικής πρόσδεσης της οικονομίας στην Γερμανική οικονομική ηγεμονία.
Ο εμπρησμός της τράπεζας το 2010 χρησιμοποιήθηκε για δυσφημίσει τις διαδηλώσεις της Αριστεράς. Σήμερα, για μια ακόμη φορά, η Ελληνική κυβέρνηση, χορεύοντας σαν την αρκούδα του γύφτου, εκλιπαρώντας για ένα ψίχουλο από τους Γερμανούς τραπεζίτες, χρησιμοποίησε έναν φόνο ως δικαιολογία για να θέσει εκτός νόμου το μοναδικό μεγάλο κόμμα που παρεκκλίνει από τη συμμαχία της λιτότητας.
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι ο λόγος που απαγορεύουν τη Χρυσή Αυγή είναι εξ’ αιτίας των βίαιων ρατσιστών μελών της. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό.
[Πηγή]
amantomatimou.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου