Ωρα για αυτοκριτική

Είμαστε ωραίοι εμείς οι άνθρωποι. Μπορούμε να κριτικάρουμε τους πάντες. Γρήγορα, αδίστακτα, με μπόλικο δηλητήριο. Στον εαυτό μας τα συγχωρούμε όλα...

Μια κυρία στις ΗΠΑ έκανε τέσσερα ολόκληρα λεπτά να ξεπαρκάρει το τουτού της και να πάει στο καλό του Θεού. Μια κάμερα ασφαλείας κατέγραφε τις ασύλληπτα χαμηλές επιδόσεις της στην οδήγηση και το ευτράπελο περιστατικό κατέληξε στο YouΤube (ένας δικτυακός τόπος που έχει τόσα βίντεο όσα σκάνδαλα μπορούσε να σκαρώσει το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή αναρίθμητα). Μέσα σε ένα τριήμερο το είδαν τουλάχιστον 1.500.000 άνθρωποι και η οδήγηση της μανδάμας κατέστη παγκόσμιο ανέκδοτο. Μάλιστα, δεν είναι και λίγα τα σχόλια των Ελλήνων εις βάρος της ανεπίδεκτης (στο ξεπαρκάρισμα) κυρίας.

Κοίτα ποιοι μιλάμε! Εμείς, ο λαός που, αφενός, επινοήσαμε ό,τι σπουδαιότερο έχει να επιδείξει η φωτεινή πλευρά του ανθρώπινου είδους και, αφετέρου, κατάντησαμε να μην μπορούμε να ξεπαρκάρουμε από τον μεταπολιτευτικό τάφο της αναξιοκρατίας. Η Αμερικάνα έκανε μανούβρες επί τέσσερα λεπτά, αλλά το αυτοκινητάκι της το έβγαλε (χωρίς να το έχει μετατρέψει σε παλιοσίδερα) από τη θέση του. Εμείς πάμε μπρος πίσω, βίρα μάινα τα ίδια και τα ίδια επί τέσσερις δεκαετίες, και από το εθνικό όχημα θα μας μείνουν μόνο η μανιβέλα και ένα ζαντολάστιχο.

Τα ρέστα μας

Γιατί γελάμε, βρε, με την κυρά; Δεν κοιτάμε τα δικά μας τα χαΐρια, που έχουμε καταστεί «η χλεύη των ηττημένων»; Μια σαραντάρα χρόνια τοποθετούμε διαχειριστές της περιουσίας, της εργασίας και του μέλλοντός μας τους χειρότερους. Από μακριά φώναζε το πράγμα ότι είχαμε να κάνουμε με παπατζήδες, πορτοφολάδες, αστράτευτους, λουφαδόρους, κωλοτούμπες, αερολόγους, βουλιμικούς, ανελλήνιστους, ανθέλληνες, ολίγιστους, αμαθείς, ανεκπαίδευτους, ψυχάκηδες και Ακηδες, κι εμείς εκεί! Παίζαμε τα ρέστα μας με σημαδεμένες τράπουλες. Ξανά και ξανά, δεξιά και ζερβά το τιμόνι και μέναμε στο ίδιο σημείο, μέχρι που χάθηκε το έδαφος κάτω από τα ποδάρια μας και ήρθαν οι αλλοδαποί παρκαδόροι ντυμένοι τροχονόμοι και μας πήραν τα κλειδιά, το αυτοκίνητο, το σπίτι, το εξοχικό, τις σαγιονάρες, το αντηλιακό, την ομπρέλα και τον φραπέ από το χέρι. Στο φινάλε μας ρίξανε και μια προστιμάντζα να 'χουμε να πληρώνουμε εμείς, τα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονα κι άλλες επτά γενιές που θα προκύψουν (αν προκύψουν, έτσι που μειώνεται ο ρυθμός των γεννήσεων).

Οπότε, ας κοιτάξουμε να ξεκολλήσουμε το συλλογικό όχημά μας από τα βαλτόνερα της Μεταπολίτευσης κι έπειτα ας κοροϊδέψουμε όσες Αμερικάνες δούμε στο YouΤube...

Παναγιώτης Λιάκος

dimokratianews.gr