Ασφαλής έξοδος

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι πολιτικοί που νιώθουν ενοχή φοβούνται να αφήσουν την εξουσία και να φύγουν. Ούτε να μείνουν μπορούν, ούτε να φύγουν. Εκτός αν νιώσουν ασφαλείς φεύγοντας. Ας μην περιμένουμε την ολοκληρωτική καταστροφή. Ας τους εγγυηθούμε μια ασφαλή έξοδο.

Αυτά γράφει ο Ξενοφών, χιλιάδες χρόνια πριν. Ας εμβαθύνουμε στα λόγια αυτά κι ας δουλέψουμε για να ανανεώσουμε την κοινωνία μας. Οι κοινωνίες ανανεώνονται, όταν εμβαθύνουν στη σοφία του παρελθόντος.

Διαβάστε με προσοχή τον Ιέρωνα ή Τυραννικόν του Ξενοφώντος:

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΙΕΡΩΝ Ή ΤΥΡΑΝΝΙΚΟΣ
(Περί τιμών)

"Εγώ βέβαια καλοτυχίζω έναν άνθρωπο που τιμάται με τέτοιο τρόπο. διότι νιώθω ότι αυτός δεν αντιμετωπίζει επιβουλές, αλλ΄ ότι νοιάζονται να μην πάθει κάτι και ότι ζει χωρίς φόβο, χωρίς φθόνο, χωρίς κίνδυνο και ευτυχισμένα.

Ενώ ο τύραννος, σαν να είναι καταδικασμένος από όλους τους ανθρώπους να θανατωθεί εξαιτίας των αδικιών, έτσι, Σιμωνίδη, ξέρε το καλά, ζει και νύκτα και μέρα."

Όταν ο Σιμωνίδης άκουσε προσεκτικά όλα αυτά, είπε: "Και πώς, Ιέρωνα, αν η εξουσία αυτή είναι τόσο επικίνδυνη και εσύ το έχεις καταλάβει, δεν απομακρύνεσαι από ένα τόσο μεγάλο κακό, αλλ' ούτε συ ούτε κανένας άλλος ποτέ ως τώρα δεν εγκατέλειψε με τη θέλησή του αυτή την εξουσία, αφού μια φορά την κατέκτησε;"

"Επειδή, Σιμωνίδη", είπε, "και από την άποψη αυτή η "τυραννίδα" είναι κάτι πολύ κακό. δηλαδή δεν είναι δυνατό ούτε να φύγει κάποιος από αυτή. Διότι ποιος ποτέ τύραννος θα μπορούσε να επαρκέσει ή πληρώνοντας χρήματα σ΄ εκείνους από τους οποίους άρπαξε χρήματα ή ανταποδίδοντας με δική του φυλάκιση όσους φυλάκισε ή πώς θα μπορούσε να προσφέρει αρκετές ζωές, για να θανατωθούν, για όσους σκότωσε;"

Αλλά Σιμωμνίδη, αν σε οποιονδήποτε άλλον συμφέρει να κρεμαστεί, ξέρε ότι εγώ τουλάχιστον διαπιστώνω ότι αυτό κυρίως συμφέρει σ΄ έναν τύραννο να το κάνει. Διότι μόνο σ΄ αυτόν δεν συμφέρει ούτε να έχει ούτε να εγκαταλείψει τα κακά.

Θα σου πω, Σιμωνίδη, και ένα άλλο δυσάρεστο πάθημα των τυράννων. Ξέρουν δηλαδή όχι λιγότερο από τους απλούς πολίτες τους δυνατούς, τους σοφούς και τους δικαίους.

Αυτούς όμως, αντί να τους εκτιμούν, τους φοβούνται. Τους ανδρείους μήπως αποτολμήσουν κάτι για χάρη της ελευθερίας. Τους σοφούς, μήπως επινοήσουν κάτι. Τους δικαίους, μήπως επιθυμήσει ο κόσμος να κυβερνηθεί από αυτούς.

Όταν όμως από φόβο παραμερίζουν τέτοιους ανθρώπους, ποιοί άλλοι τους μένουν, για να τους χρησιμοποιήσουν, παρά οι άδικοι, όσοι δεν μπορούν να αυτοσυγκρατηθούν και οι δουλοπρεπείς;

moschoblog.blogspot.gr