Το δίλημμα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πώς φθάσαμε στο δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκεται η μέγιστη πλειονότητα των Ελλήνων; Διατύπωση του διλήμματος και αίτια που οδήγησαν σ΄ αυτό:

1. Πριν μερικές δεκαετίες δεν υπήρχε κανείς Έλληνας, που δεν απέδιδε την κακοδαιμονία της Ελλάδος σε έλλειμμα της παιδείας.

2. Η Εκπαίδευση λάβαινε υπόψη την Παράδοση και την Διδασκαλία της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία η κοινωνία ανανεώνεται με την εμβάθυνση στη σοφία της Παράδοσης.

3. Την ενότητα στη μόρφωση των μαθητών έδιδε ο φιλόλογος καθηγητής, ο οποίος είχε την αποστολή της εμβάθυνσης στη γλώσσα, την αποκάθαρση των ονομάτων από την διαστρέβλωσή τους και την σύνδεση με τη σοφία της Παράδοσης.

4. Παραδόξως εδώ και μερικές δεκαετίες κανείς δεν αποδίδει την παρακμή της Ελλάδος στην Εκπαίδευση.

5. Η αξία της κλασικής παιδείας αγνοήθηκε και η μόρφωση εγκαταλείφθηκε, η δε παιδεία περιορίσθηκε στην μετάδοση επαγγελματικών πληροφοριών.

6. Ακολούθησε η κατάργηση του επιθεωρητή η υποβάθμιση του φιλολόγου και η άρνηση των αξιών, με την δικαιολογία ότι δεν επαληθεύονται στο επιστημονικό πείραμα. Η πραγματική αιτία είναι ότι εμποδίζουν την χρησιμοθηρία και τον αμοραλισμός, που εκφράζονται με το ρητό "παν ό,τι αποφέρει κέρδος,είναι θεμιτό".

7. Απαξίωση του ανθρώπου, ο οποίος έπαψε να είναι σεβαστός ως άνθρωπος και υπολογίζεται μόνο ως οικονομική μονάδα.

8. Προπαγάνδα υπέρ της μάζας, σύμφωνα με το ρητό "το πρόβατο έξω από το μαντρί το τρώει ο λύκος."

9. Διάλυση της μάζας (του μαντριού) διότι χωρίς το κόμμα είναι άχρηστες οι ενώσεις.

10. Ούτε μόνος, ούτε στην αγέλη έχει αξία ο άνθρωπος, αν είναι ακομμάτιστος.

11. Ούτε τα κόμματα έχουν αξία, διότι δεν εκπροσωπούν τους πολίτες.

12. Οι πολίτες βρίσκονται μπροστά στο εξής δίλημμα: Να αποδεχθούν ότι φταίνε για όσα παθαίνουν ή να αρνηθούν.

13. Η συναίνεση των πολιτών έχει σπουδαία σημασία για τα κόμματα. Με τη συναίνεση η κατάσταση ανελευθερίας είναι νόμιμη και ουδείς ποτέ θα διανοηθεί να εγκαλέσει τους υπευθύνους για τη βλάβη που υπέστησαν τα θύματα από την άδικη συμπεριφορά των διωκτών τους.

14. Αν αρνηθούν να συναινέσουν έστω και λίγοι πολίτες η κατάσταση ανελευθερίας δεν είναι νόμιμη, διότι δεν πρόκειται για θυσίες τις οποίες δέχθηκαν να υποστούν οι Έλληνες, αλλά για διώξεις μη νόμιμες εις βάρος αγνώστου αριθμού πολιτών.

ΓΕΝΙΚΑ

Είναι τόσο περιπλεγμένα τα πράγματα σήμερα, ώστε δυσκολευόμαστε με τη λογική να βρούμε άκρη. Η εποχή μας μοιάζει με την εποχή των σοφιστών στην αρχαία Αθήνα.

Οι σοφιστές με τις θεωρίες τους κλόνισαν την πίστη των πολιτών στις αξίες της πόλεως, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ένα κοινό μέτρο για όλους, και καθένας είχε ως κριτήριο αυτό που θεωρούσε ο ίδιος σωστό.

Οι αρχαίοι Αθηναίοι ήταν χαμένοι, όπως εμείς τώρα στο περίπλοκο. Σ΄ αυτή τη χρονική στιγμή, στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνος εμφανίστηκε ο Σωκράτης, ο οποίος δίδαξε ότι το κριτήριο του Καλού είναι η συμφωνία με την αρετή που έχει ο άνθρωπος μέσα του, τη συνείδηση. Αυτός που αδικεί πράττει εναντίον της εσώτατης φύσης του.

Οι χριστιανοί ορθόδοξοι έχουμε θεμέλιο το Χριστό. Η οντότητα του ορθοδόξου χριστιανού σηρίζεται στην Πίστη. Το δίλημμα για μας να δεχθούμε τη σημερινή κατάσταση και να συναινέσουμε ότι φταίμε για όσα συμβαίνουν ή να αρνηθούμε έχει διαφορετική έννοια. Εμείς ως τέκνα Θεού μιμούμαστε το Θεό. "Μηδείς απατάτω κενοίς λόγοιος... μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών. "

moschoblog.blogspot.gr