Οι λαοί δυστυχούν

Λαρισινά δοκίμια, Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Οι Κινέζοι, ως πρακτικός λαός, πιστεύουν πως «οι λαοί δυστυχούν, όταν οι άρχοντες δεν αγαπούν το λαό». Η αγάπη των αρχόντων φαίνεται στην αγάπη τους στους νέους. Όταν οι άρχοντες αγαπούν το λαό η Παιδεία βασίζεται στη μόρφωση και στη δικαιοσύνη και όχι στις «ξερές» γνώσεις. Στις γνώσεις βασίζεται η Παιδεία κι η οικονομία της πυραμίδας του πλούτου, στην οποία οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι;

Ο Κύριός μας Ιησούς λέει προς τους Μαθητές Του «Οι άρχοντες κατεξουσιάζουν τους λαούς» Μεγάλο ποσοστό των νέων βιώνει το καταλυτικό συναίσθημα της ανεργίας. ΟΙ άνεργοι νέοι αδυνατούν να αναπτύξουν την δημιουργική τους δύναμη στην υπηρεσία των άλλων. Νιώθουν ότι δεν τους χρειάζεται κανείς και εγκαταλείπουν τον εαυτό τους ή φεύγουν όταν μπορούν στην ξενιτιά.

Η ζωή έχει νόημα όταν νιώθουμε ότι είμαστε χρήσιμοι στους άλλους. Ρίζα όλων των κακών, λέει ο Απόστολος Παύλος είναι η φιλαργυρία. Η φιλαργυρία είναι εκτροπή από την αγάπη για τους άλλους στην αγάπη για τον εαυτό μας, λόγω του φόβου της αυτοσυντήρησης, που είναι ο φόβος του θανάτου.

Ο μακαρίτης ο Τζακ είναι από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου. Αν και φτωχός εξοικονομούσε χρήματα για να πληρώνει ανθρώπους να τον υπηρετούν. Η χαρά του είναι να δίνει από το μικρό εισόδημά του σ΄ αυτούς που δεν είχαν κανένα πόρο ζωής. Επινοούσε κάθε φορά δουλειές γι΄ αυτούς. Ούτε έλλειψε τίποτε από την οικογένειά του. Είχε δώδεκα παιδιά. Αυτός είναι άρχοντας αληθινός. Ένας φτωχός με υπηρέτη. Η αρχοντιά δεν είναι στα χρήματα. Είναι στην αγάπη προς αυτόν που σε υπηρετεί.

Ο Τζακ χαιρόταν που απασχολούσε κάποιους θεόφτωχους ανθρώπους για να του κάνουν διάφορα θελήματα. Και εκείνοι ένιωθαν ευγνωμοσύνη για τον Τζακ και με προθυμία και χαρά τον εξυπηρετούσαν. Γνώριζε το αντίδοτο στο συναίσθημα της αχρηστίας που εκμηδενίζει πολλούς ανθρώπους σήμερα, ιδίως τους νέους που νιώθουν ότι δεν τους χρειάζεται κανείς. Είναι τόσο καταλυτικό συναίσθημα, που μόνο με θαύμα, μπορεί ένας νέος, που δεν έχει εμπειρία των δυσκολιών της ζωής, να υπομένει αυτή την φοβερή μείωση της προσωπικότητάς του. Ο Θεός να βοηθάει τους νέους που παλεύουν με αυτόν τον φοβερό πειρασμό.

Στη Σουηδία οχτώ φροντίζουν για έναν που δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του. Άλλος φροντίζει για την υγεία του, άλλος για την κατοικία του, άλλος για τη διατροφή του, άλλος για τις πληρωμές στις τράπεζες και στους οργανισμούς κοινής ωφελείας και άλλος για την αναψυχή.

Και γιατί αυτοκτονούν τόσο πολλοί στη Σουηδία, ρώτησα την γνωστή μου κυρία που μας έφερε τα καλά αυτά νέα από το ταξίδι της στις χώρες της Σκανδιναβίας.
Από την έλλειψη του ήλιου, είπε η κυρία. Έξι μήνες έχουν νύχτα εκεί.

Σκέφτηκα ότι ο Θεός έκανε έτσι τον άνθρωπο, που να νιώθει ότι φροντίζει τον εαυτό του μόνο όταν φροντίζει τους άλλους. Η εγκατάλειψη του εαυτού είναι η χειρότερη εγκατάλειψη. Όταν δεν μας χρειάζεται κανένας. Εγκαταλείπουμε και εμείς τον εαυτό μας.

Τα μυρμήγκια, σύμφωνα με όσα γράφει στο βιβλίο του ο Μωρίς Μαίτερλινγκ, έχουν λύσει το πρόβλημα της φροντίδας με το εξής σοφό ένστικτό τους, που τους χάρισε ο Θεός. Τα πλούσια μυρμήγκια που κινδυνεύουν να εγκαταλείψουν τον εαυτό τους, γιατί έχουν την ψευδαίσθηση ότι επειδή είναι πλούσια, δεν χρειάζονται κανέναν, τα ταϊζουν τα φτωχά εργατικά μυρμήγκια που δεν έχουν καμιά απολύτως ιδιοκτησία.

Τα πλούσια μένουν σε όλη τους τη ζωή στο να κοιτάζουν τις αποθήκες τους. Κυριολεκτικά κρέμονται από πάνω τους. Τα έχουν όλα αλλά δεν τους χρησιμεύουν σε τίποτα, χωρίς τους φτωχούς εργάτες, οι οποίοι όταν γυρίζουν στη φωλιά τρώνε πρώτα αυτοί για τον εαυτό τους κι ύστερα και για τους πλούσιους αδελφούς τους. Μετά κάνουν εμετό στο στόμα των πλουσίων.

Είναι η νέα αποικιοκρατία αυτό που ζούμε τώρα; Φτάνει να παραδοθεί στον αποικιοκράτη η εθνική κυριαρχία της οικονομίας για να κατευθύνει τα πάντα στο κράτος, ακόμα και την Παιδεία. Η Παιδεία αλλάζει ακόμα και το όνομά της και δεν ονομάζεται Εθνική Παιδεία, αλλά «μάθηση», διότι δεν βασίζεται στη μόρφωση και στη δικαιοσύνη, αλλά στις γνώσεις.

moschoblog.blogspot.gr