Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου Το ρητό "φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας" θυμίζει το "δώρο" του Δούρειου Ίππου. Μπορεί και να λέχθηκε γι΄ αυτόν. Το επίθετο "δούρειος" προέρχεται από τη λέξη "δώρο". Αλλά τί δώρο!
Γεμάτη από τέτοια ¨δώρα" προς τους θεατές είναι η τηλεόραση. Ο θεατής απολαμβάνει τα δώρα, αλλά δεν μπορεί να δει τί κρύβουν. Όσο πιο καλό και πειστικό φαίνεται στο θεατή, τόσο πιο δούρειο είναι.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το καλό και το πειστικό σε κάνει να αποδεχθείς κάτι που με κανένα τρόπο δεν είναι καλό και πειστικό κι ούτε θα το δεχόσουν ποτέ.
Ρώτησα μια φορά τον υπεύθυνο ενός εργοστασίου γιατί ξοδεύουν τόσα χρήματα για τα δώρα, ενώ με αυτά θα μπορούσαν να βελτιώσουν το προϊόν τους.
"Πάψε", μου είπε. "Ποιος ενδιαφέρεται για το προΪόν!
Όσο το χταποδάκι το χτυπούσαν, ή μάνα του το παρηγορούσε. Όταν το ρίξαν στο κρασί, η μάνα του του είπε "παιδάκι μου σε χάνω".
Θα μου πείτε, καλά είναι τα δώρα τους. Καλά είναι. Αλλά έτσι δέχεσαι τα δώρα και το σπουδαιότερο, δέχεσαι κι αυτούς που με κανένα τρόπο δεν θα τους δεχόσουν.
moschoblog.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου