«Δεύτε νυν την κρείτονα αλλοιωθέντες αλλοίωσιν ουρανόφρονες σήμερον, Χριστώ συμμορφούμενοι... αγαλλιώμεθα».
Το ένδοξο και σωτηριώδες γεγονός της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, τιμά και προβάλλει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, προτρέποντας παράλληλα και για την προσωπική μας μεταμόρφωση μέσα στην άκτιστη Χάρη της Τριαδικής Θεότητος.
Η λέξη μεταμόρφωση σημαίνει την αλλαγή της μορφής. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι με την Μεταμόρφωσή του ο Χριστός αλλάζει κάτι από την μορφή Του η προσλαμβάνει κάτι κανούργιο, καθώς κατά το Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό «δεν προσέλαβε κάτι που δεν είχε, ούτε μεταβλήθηκε σε κάτι που δεν ήταν, αλλά αποκάλυψε στους μαθητές του αυτό ακριβώς που ήταν». Αυτή δηλαδή που ουσιαστικά μεταμορφώνεται είναι η εικόνα των μαθητών για τον Χριστό αφού τους αποκαλύπτει την δόξα της θεότητός Του, που ως τότε διατηρούσε αφανή γιατί ως άνθρωποι δεν ήσαν πνευματικά προετοιμασμένοι να την αντικρύσουν.
Κατά την Μεταμόρφωση του Χριστού, όπως μας την περιγράφουν τα λειτουργικά κείμενα, έχουμε μία τριπλή αποκάλυψη: την αποκάλυψη της δόξης της Αγίας Τριάδος, της δόξης της θεότητος του σαρκωμένου Λόγου και της δόξης του άνθρωπίνου προσώπου. Η Μεταμόρφωση του Νέου Αδάμ, που είναι ο Ιησούς, μας φανερώνει την πρωταρχική ωραιότητα της φύσεώς μας, την ανθρώπινη κατάσταση όπως ήταν πριν από την πτώση.
Ο Χριστός στο Θαβώρ έδειξε στους ανθρώπους το αρχέτυπο κάλλος της εικόνος τους. Έδειξε την δόξα και την τιμή που αποδίδεται στον άνθρωπο, καθώς είναι πλασμένος κατ’ είκόνα και καθ’ ομοίωσιν του ιδίου του Θεού.
Αυτή η λυτρωτική Χάρη του μεταμορφωθέντος Χριστού δεν αγκαλιάζει μόνον τους ανθρώπους αλλά και ολόκληρη την δημιουργία. Συγχρόνως με την ανθρώπινη θέωση αγιάζεται και η άψυχη κτίση. «Το άσχετον και άδυτον φως... την κτίσιν φαιδρύναν, τους ανθρώπους εθέωσε».
Σ’ αυτή την λαμπρή και ένδοξη πανήγυρη μας καλεί η Εκκλησία μας να συμμετάσχουμε και να αντλήσουμε από την αγιαστική και λυτρωτική Χάρη του θαβωρείου φωτός.
Και μας προκαλεί πραγματικά κατάπληξη και οδύνη το γεγονός που οι σημερινοί άνθρωποι στερούνται μιας τέτοιας ευεργετικής προσφοράς παρασυρμένοι από την κυρίαρχη τάση της εποχής μας που κατασκευάζει και επιβάλλει τα δικά της ετερόφωτα πρότυπα, τα οποία συσκοτίζουν την ανθρώπινη διάνοια, υποτιμούν και υποβιβάζουν το ανθρώπινο πρόσωπο, που είναι εικόνα του Θεού, και υπονομεύουν την ελευθερία και ιδιοπροσωπία του.
Η Νέα Εποχή, στην οποία ζούμε, υπάρχει και δραστηριοποιείται στους αντίποδες του Θεανθρώπου Χριστού και του σωτηριολογικού Του έργου. Αρνείται και αντιμάχεται την αποκαλυπτική αλήθεια του Ευαγγελίου, καθώς γι’ αυτήν το ψέμα είναι ένας δρόμος που οδηγεί στην αλήθεια και το κακό μια άλλη όψη του καλού.
Κυρίαρχη έκφραση της Νέα Εποχής είναι η Παγκοσμιοποίηση, δηλαδή η εκβιαστική, δυναμική και συστηματική διαδικασία της τελευταίας, κυρίως, δεκαετίας για την σύγκλιση της οικονομίας, της πολιτικής, της ιδεολογίας, της θρησκείας και του πολιτισμού και την υπαγωγή τους σε ένα συγκεντρωτικό, ολοκληρωτικό σύστημα κυριαρχίας και ελέγχου.
Η σύγχρονη αυτή αποστασία περιθωριοποιεί και απρρίπτει τον εν θαβερείω φωτί μεταμορφούμενο άνθρωπο και δημιουργεί το σύγχρονο πρότυπο του μεταλλαγμένου και μηχανοποιημένου ηλεκτρονικού ανθρώπου.
Πρόκειται για την έκφραση ενός νέου τρόπου ζωής από την οποία απουσιάζει ο Θεός και την θέση του καταλαμβάνει ο θεοποιημένος hyper homo electronicus. Τρόπος ζωής που μας εισάγει σε έναν νέο κόσμο δουλείας και ανελευθερίας, καθώς το ολιστικό σύστημα της Νέας Εποχής αρνείται να δεχθεί στην λογική του διαφοροποιήσεις και εξαιρέσεις, που να επιτρέπουν την άρνησή του η εναλλακτικές επιλογές, έστω και στα πλαίσιά του. Το διετύπωσε, άλλωστε, τόσο αποκαλυπτικά ο Τζωρτζ Όργουελ: «δεν ικανοποιούμαστε με μια αρνητική υποταγή, ούτε ακόμα και με την πιο ταπεινή υποταγή. Όταν στο τέλος θα μας παραδοθείς, αυτό πρέπει να γίνει με την δική σου θέληση. Δεν καταστρέφουμε τον αιρετικό επειδή μας αντιστέκεται. Δεν τον καταστρέφουμε ποτέ. Τον προσηλυτίζουμε, κυριεύουμε την ψυχή του, τον διαπλάθουμε ξανά... Θα σε στίψουμε ώσπου να αδειάσεις και έπειτα θα σε γεμίσουμε με τους εαυτούς μας».
Η Νέα αυτή Τάξη Πραγμάτων, λοιπόν, δεν προβάλλεται, αλλά επιβάλλεται. Δεν ζητά την ανοχή μας, αλλά την αποδοχή μας. Ζητά την ένταξή μας, την ταύτισή μας, την αλλοτρίωσή μας, την ψυχή μας.
Γευτήκαμε, άλλωστε, την πικρή εμπειρία της ισοπεδωτικής αύτής και ολοκληρωτικής τακτικής στον πρόσφατο πόλεμο κατά της Εκκλησίας μας, της ελληνορθοδόξου παραδόσεως και του λαού μας, που ακόμη βρίσκεται σε εξέλιξη με αφορμή το θέμα των ταυτοτήτων.
Στην Ορθόδοξη Ελλάδα την φωτισμένη από το θαβώρειο φως, στην απαστράπτουσα πολιτισμικά πατρίδα μας, κάποιοι ολιγάριθμοι επηρμένοι αυτοαποκαλούμενοι διαφωτιστές, γοητευμένοι από τα ψευδο-σπινθηρίσματα της αλλοιωτικής νεοεποχικής ιδεοληψίας τους, επιδιώκουν να καταργήσουν την πίστη, την παράδοση και την ιστορική αυτοσυνειδησία ενός ολόκληρου λαού.
Επιδιώκουν να μας αποκόψουν από τις μνήμες, τις εμπειρίες, τους αγώνες και τα ιδανικά των προγόνων μας και να μας επιβάλουν την νέα άθρησκη και αλλοτριωτική πραγματικότητα την οποία συστηματικά και με περισσή αλαζονεία προβάλλουν ως πρόοδο και εκσυγχρονισμό.
Στους αντίποδες της θείας Μεταμορφώσεως, παραμορφώνουν και καταπατούν την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια και αυτή την ίδια την ουσία και το νόημα της ζωής. Αντικαθιστούν, έτσι, το όραμα με την προοπτική, την προσδοκία με τον υπολογισμό, την επιτυχία με την καταξίωση, την ευτυχία μας με την υλική ευημερία, την σωτηρία με την επιβίωση.
Και στην επιδίωξή τους αυτή δεν παραλείπουν να αντιμάχονται την Εκκλησία μας, να λοιδορούν και να συκοφαντούν τους εκπροσώπους της και να υπονομεύουν την πιο αγνή, πηγαία και άδολη έκφραση του λαού μας, την πίστη και την ταύτισή του με την Ορθοδοξία, δηλητηριάζοντας, έτσι, την αρραγή ενότητα και την εντυπωσιακή ομοψυχία του.
Αδυνατούν να κατανοήσουν, όσοι δεν έφθασαν στους πρόποδες του Θαβώρ και δεν ατένισαν την ολόφωτη κορυφή της δόξης του, πως, μέσα στο μένος και την βίαιη αντιπαλότητά τους προς την Ορθοδοξία, στην έμμονη επιδίωξή τους για επιβολή των επιταγών της πεφωτισμένης, δήθεν, διανοήσεώς τους, δεν καταφέρνουν τίποτε περισσότερο από το να ακτινοβολούν την τυφλή αναλαμπή του σκοτασμού τους και να στηρίζουν τα άμορφα σχήματα της κενότητος των ιδεολογιών τους.
Γι’ αυτό και όλες αυτές οι σύγχρονες επιβουλές κατά της Εκκλησίας μας βρίσκουν πάντοτε την σθεναρή αντίσταση και την δυναμική απόρριψη του λαού μας. Είναι αυτή η μυστική πορεία, η ενδόμυχη και αυθυπόβλητη επιλογή, η αδιάψευστη εμπειρία και προαιώνια στάση ζωής που κρατά τον λαό μας ριζωμένο στα ζωηφόρα νάματα της πίστεώς μας και τον μεταμορφώνουν λυτρωτικά στο υπερφυές θαύμα του θαβωρείου όρους.
Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό πως η μακραίωνη εθνική και εκκλησιαστική μας ιστορία έχει καταδείξει ότι η Εκκλησία και το Γένος μας ανδρώθηκαν και μεγαλούργησαν μέσα σε δύσκολες περιόδους διώξεων, αποκλεισμών και θυσιών.
Η Εκκλησία στηρίζει την γνήσια παράδοση, την πίστη και την μαρτυρία του Χριστού, παρηγορεί και ενδυναμώνει ψυχικά και πνευματικά τον παραπαίοντα άνθρωπο, ανεπηρέαστη και μη κλυδωνιζόμενη από αντιπνευματικά και παροδικά ρεύματα του συρμού, από νευρικές κραυγές απιστίας η ολιγοπιστίας, από την μέθη, την αλαζονεία και την εγκαύχηση του ανθρώπου για την υλική και μηχανική, απνευμάτιστη, όμως, και ηθικά ανερμάτιστη, παντοδυναμία των συγχρόνων καιρών.
Ο αγώνας της Εκκλησίας μας είναι αγώνας για την προάσπιση της πίστεως και των ιερών του Γένους και της Πατρίδος μας, για την διάσωση των αξιών και των ιδανικών της φυλής μας. Αποτελεί χρέος τιμής και ευθύνης στις θυσίες των ηρώων και των μαρτύρων μας, στην επική κληρονομιά των αγωνιστών της ελευθερίας, στην ιερή παρακαταθήκη των ομολογητών της πίστεώς μας.
«Δεύτε συνανέλθωμεν Χριστώ... » μας καλεί ο υμνογράφος της εορτής της Μεταμορφώσεως. Μας καλεί να γίνουμε κοινωνοί της δόξης της θεότητος και να προγευτούμε και την δόξα της επουρανίου Βασιλείας προτύπωση της οποία αποτελεί το υπερφυές θαύμα της Μεταμορφώσεως του Κυρίου.
Και αυτή η πνευματική άνοδος στο Θαβώρ δεν γίνεται ποτέ χωρίς το προβάδισμα του Κυρίου. Δεν γίνεται ποτέ με φιλοσοφικό στοχασμό έξω από την συνειδητή συμμετοχή στο αγιασμένο Σώμα της Εκκλησίας.
Η συνάνοδός μας στο όρος της θεώσεως και της μετοχής της ακτίστου δόξης του Θεού γίνεται με την συμμετοχή μας στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, με την εσώψυχη μέθεξη στην θεία λειτουργία, της οποίας η Αγία Τράπεζα είναι ένα παραμόνιμο Θαβώρ, με τον εξαγνισμό του νου και των αισθήσεων δια των ιερών νηστειών, με την αδιάλλειπτη επίκληση του ιερού ονόματος του Ιησού Χριστού, με το ταπεινό φρόνημα και την προς πάντας άδολη και αδιάπτωτη αγάπη.
Αυτή την πνευματική άνοδο εκ καρδίας ευχόμεθα σε όλους Εσάς τους συμπανηγυριστές και σε όλους τους ευλαβείς προσκυνητές της Ιεράς Μονής μας, η οποία και τιμάται στην ιερά μνήμη της θείας του Χριστού Μεταμορφώσεως.
meteoritikoiantilaloi.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου