Αν αυτό δεν γινόταν (και πάντα με την πιο πάνω προϋπόθεση) τότε θα έπρεπε οι αντίστοιχοι λαοί των ευρωπαϊκών κρατών να διασώσουν μόνοι τους τις τράπεζές τους, προκειμένου να μην χρεοκοπήσουν τα κράτη τους, έπειτα από την αδυναμία της χώρας μας να εξοφλήσει τα χρέη της.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πίεσαν το ψοφοδεές ελληνικό πολιτικό σύστημα να φορτωθεί ο ελληνικός λαός αυτό το βάρος όλων των άλλων λαών. Υποχρέωσαν τον ελληνικό λαό να σηκώσει στις πλάτες του όλες τις ζημιές των ευρωπαϊκών τραπεζών, με τη μορφή χρέους πλέον προς τα ευρωπαϊκά κράτη, τα κοινοβούλια των οποίων σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα και μας κουνούν το δάκτυλο.
Προσπαθήσαμε φιλότιμα όσο μπορούσαμε, εξαθλιωθήκαμε, ταπεινωθήκαμε, αλλά αποτέλεσμα δεν βγαίνει. Ο δρόμος αυτός έγινε αδιέξοδο. Τιμωρούνται οι τίμιοι πολίτες ενώ την έχουν γλιτώσει τα λαμόγια.
Ζητάμε λοιπόν από τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς να καλύψουμε από κοινού τις ζημιές των ιδιωτικών ευρωπαϊκών τραπεζών (οι οποίες δεν είναι άμοιρες του επιχειρηματικού τους κινδύνου) και όχι μόνοι μας. Δεν μπορούμε άλλο.
Ζητάμε επιπλέον από τους άλλους λαούς να μας συνδράμουν να πιάσουμε τα λαμόγια που διασπάθισαν το ελληνικό χρήμα, το οποίο όμως τώρα είναι παρκαρισμένο στις δικές τους τράπεζες.
Ζητάμε πολλά;
ΥΓ1. Ναι τα χρήματα αυτά τα δανείστηκε το ελληνικό κράτος και έπρεπε να τα επιστρέψει. Μιλάμε φυσικά για το 115% του ΑΕΠ που ήταν το 2009 και όχι για τα μετέπειτα "λάθη" της τρόϊκας που έφτασαν το χρέος σήμερα στο 180% του ΑΕΠ. Όμως όσοι Έλληνες αισθάνονται ότι είναι λαμόγια, ότι δηλαδή έφαγαν από τα δάνεια της χώρας μας, χωρίς τα χρήματα αυτά να τα αποκτήσουν με την εργασία τους, αυτοί μόνο «δικαιούνται» να διαφωνήσουν με το πιο πάνω αίτημα. Όσοι όμως ό,τι απέκτησαν ήταν νόμιμη αμοιβή τους, αυτοί έχουν καθαρή τη συνείδηση για να στηρίξουν το πιο πάνω αίτημα.
Το μόνο για το οποίο ευθυνόμαστε όλοι μας και για το οποίο έχουν δίκιο εδώ οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι ότι ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε ανίκανοι να πετάξουμε από πάνω μας ένα κλεπτοκρατικό σύστημα, το οποίο ακόμα και σήμερα συνεχίζει να κερδίζει σε βάρος της ζωής μας.
ΥΓ2. Τα δάνεια που μας έδωσαν, όπως και κάθε δάνειο, είναι αέρας κοπανιστός. Είναι μια φούσκα η οποία με το δάνειο αποκτά υλική διάσταση και μπαίνει στην αγορά. Όλοι, Έλληνες και λοιποί Ευρωπαίοι είμαστε πάνω σ΄ αυτή τη φούσκα, την οποία αν τη σκάσουμε θα σκάσουν όλοι μαζί. Φρόντισαν βέβαια, με τη συνεργασία των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, να περιορίσουν τις συνέπειες του σκασίματος μόνο σε μας, αλλά όλα είναι ανοικτά και κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί. Έτσι και μεταδοθεί το πρόβλημα και σκάσει στη συνέχεια και μια δεύτερη φούσκα, όλα θα καταρρεύσουν.
hassapis-peter.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου