Δίχως... αύριο

Κοιτώντας την… οικογενειακή φωτογραφία από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και την άλλη από τη Σύνοδο Κορυφής με τον Τσίπρα που προσπαθούσε κάπου στην άκρη να φανεί κι αυτός, μας ήρθε στο μυαλό ένα απίστευτο τσιτάτο που είχε πει ο Ρόναλντ Ρήγκαν: «Λένε ότι η Πολιτική είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Έχω διαπιστώσει ότι έχει καταπληκτική ομοιότητα με το πρώτο».

Να μας συμπαθάνε οι… συμπαθείς πολιτικοί που αυτή την περίοδο μας κυβερνούν αλλά η κατάσταση μοιάζει απογοητευτική.

Για φανταστείτε να ήταν το θέμα της σύσκεψης όχι το ασφαλιστικό αλλά μια πιθανή εμπλοκή σε πόλεμο. Ο Τσίπρας με τον Παυλόπουλο στην κορυφή του τραπεζιού να δίνουν οδηγίες, ο Καμμένος να βγάζει τους πολεμικούς χάρτες και να κάνει ανάλυση πως θα φτάσουμε στην Άγκυρα και ο Πλακιωτάκης, ο Θεοδωράκης, η Φώφη, ο Λεβέντης και ίσως και ο Κουτσούμπας με τον Μιχαλολιάκο να έχουν βάλει τις στολές παραλλαγής και να ετοιμάζονται για την πρώτη γραμμή. Βοήθα Παναγιά μου δηλαδή.

Έχουμε τον πρωθυπουργό που μας αξίζει και τους αρχηγούς που μας αξίζουν. Λέτε ο Πλακιωτάκης να κάνει την έκπληξη και να μείνει για πολύ καιρό αρχηγός στη ΝΔ; Γιατί κανείς δεν ξέρει αν τελικά θα γίνουν οι εκλογές ή πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν μετά το πρόσφατο φιάσκο. Λέτε να κάνει εκλογές ο Τσίπρας και ο αντίπαλος να είναι ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Πλακιωτάκης;

Λέτε τα επόμενα χρόνια να πορευτούμε με τη Φώφη και τον μπάρμπα Βασίλη Λεβέντη;

Όμως, έχει ενδιαφέρον να ρωτήσουμε και τον κόσμο πώς βλέπει το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Ο συνταξιούχος, που θα του κόψουν τα πενιχρά ποσά που παίρνει τι σκέφτεται όταν βλέπει να διαπραγματεύεται για τη χώρα του και να κάνει συζητήσει με τη Μέρκελ και τον Νταβούτογλου ένας αποτυχημένος στη ζωή του πρωθυπουργός; Ένας λαθρόβιος των σχολείων και των πανεπιστημίων, ένα παιδάκι του κομματικού σωλήνα που η μόνη του μόρφωση είναι «Το Kεφάλαιο» του Μαρξ κι αυτό αμφίβολο αν το έχει καταλάβει.

Πώς θα σκέφτεται ο επαγγελματίας που φτύνει αίμα κάθε μέρα, ο υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα που τσακίζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ για λίγα χρήματα; Ο νοικοκύρης που καταστρέφεται, ο άνεργος που έχει πάθει κατάθλιψη, ο νέος στην Ελλάδα που το μόνο που σκέφτεται είναι πώς θα φύγει για άλλες πολιτείες;

Πώς να σκέφτονται όλοι αυτοί που βλέπουν τη σύμπραξη ενός «αριστερού» όπως ο Τσίπρας με δύο «δεξιούς» όπως ο Καμμένος με τον Παυλόπουλο;

Πώς να αξιολογούν το γεγονός ότι η φωνή της λογικής είναι ο… Πλακιωτάκης και η Φώφη με τον Θεοδωράκη; Και πώς να σκέφτονται όταν τις εντυπώσεις τις κέρδισε ο Βασίλης Λεβέντης απλά και μόνο γιατί οι μεν Συριζαίοι τον ικετεύουν να έρθει μαζί τους και οι άλλοι του λένε να μην πάει για να τον αφήσει τον Αλέξη να πέσει; Έγινε δηλαδή ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης ο Λεβέντης.

Τι να πεις λοιπόν σε όλους αυτούς τους Έλληνες που περιμένουν λύσεις; Ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι αυτό που είδαμε το Σάββατο; Ότι η Ευρώπη αλλάζει και η γειτονιά μας βράζει και πάει ο Αλέξης, ο άσχετος και αμόρφωτος να διαπραγματευτεί και να λύσει γεωστρατηγικά ζητήματα;

Κι ότι οι… εφεδρείες που δεν είδαμε είναι οι νεοσταλινικοί του Κουτσούμπα και οι νεοφασίστες του Μιχαλολιάκου;

Αισθάνονται ντροπή οι Έλληνες ψηφοφόροι για τις επιλογές τους; Αισθάνονται ντροπή οι ίδιοι οι πολιτικοί και τα κόμματα για την ανεπάρκειά τους; Και θα έχει άραγε η Ελλάδα το μέλλον που πιθανότατα της αξίζει;

Κάποιος πρέπει να απευθυνθεί σε όλο αυτόν τον κόσμο που πάει και ψηφίζει και να του πει: «Αυτό είναι το όνειρό σου για την πατρίδα σου»;

antinews.gr