«Γενναιότατε και Φιλογενέστατε καπετάν Νικήτα.
Από γράμμα το οποίον έστειλον οι έφοροι των Αθηνών προς τον αγαπητόν μου καπετάν Αναγνώστην Παπαγεωργίου, είδον με μεγάλην χαράν ότι σε έκλεξαν στρατηγόν των εις την ετοιμασμένην εκστρατείαν. Η φρόνησις, η ανδρεία και η ειλικρινής φιλογένειά σου μου είναι γνωστή. Οθεν και δεν αμφιβάλλω ότι η έκβασις της εκστρατείας ταύτης θέλει είναι λαμπρά.
Υπαγε, γενναίε, να εμψυχώσεις υποκάτω εις τα βήματά σου τα λείψανα εκείνων των ενδόξων ανδρών, τους οποίους εγέννησε η Αττική, θαύμα των αιώνων και αθάνατον παράδειγμα των πατριωτικών αρετών. Κατατρόπωσε τους τυράννους, καθάρισε την ιεράν εκείνην γην, την οποίαν εμόλυνον οι βάρβαροι και άπιστοι Αγαρηνοί. Υπό την στρατηγικήν σου οδηγίαν ας ελευθερωθή η πόλις των Αθηνών διά να καταγραφή το όνομά σου πλησίον εις τα ονόματα του Μιλτιάδου και του Θεμιστοκλέους.
Εκ του στρατοπέδου της Τριπολιτσάς,
την α΄ Σεπτεμβρίου 1821.
Ο πατριώτης,
Δημήτριος Υψηλάντης»
Απομνημονεύματα Νικηταρά του Τουρκοφάγου, εκδόσεις Μέρμηγκας, σελ. 93
Αυτή η επιστολή του Δ. Υψηλάντη προς τον Νικηταρά εστάλη όταν ο δεύτερος βρισκόταν στα Μεγάλα Δερβένια, κοντά στα Μέγαρα. Ο Νικηταράς αναλάμβανε την αντιμετώπιση των Τούρκων που είχαν κλειστεί στην Ακρόπολη μετά την Απελευθέρωση των Αθηνών. Το σπάσιμο των αλυσίδων της ιστορικής έδρας του Ελληνισμού ήταν εξαρχής στόχος των απελευθερωτών του Γένους μας. Πρώτα η πρωτεύουσα η Αθήνα, ύστερα τα μεγάλα αστικά κέντρα και, τέλος, η Πόλη, η καρδιά της Αυτοκρατορίας που δεν σταμάτησε να εμπνέει τους σκλαβωμένους Ελληνες. Ο λαός που σήκωσε τα όπλα εναντίον των επιμολυντών της ιεράς γης μας, των βαρβάρων και άπιστων Αγαρηνών, όπως τους χαρακτηρίζει ο Δημήτριος Υψηλάντης, ορθότατα θεωρούσε εαυτόν ένα από τα πολλά σημεία της μακράς γραμμής πολιτισμικής διαδοχής. Τούτη η ευθεία ξεκίνησε στην αυγή του ελληνικού χρόνου, πέρασε από τη ρωμαιοκρατία και το Βυζάντιο και συνεχιζόταν έως την αφόρητη τουρκική σκοτία που αποφάσισαν να διαλύσουν οι νόμιμοι κληρονόμοι της ελληνικής ιδιότητος.
Στάσιμη ύλη
Η πληθώρα των ιστορικών τεκμηρίων, των κειμένων, απομνημονευμάτων και επιστολών των οπλαρχηγών, οι αποφάσεις των προσωρινών κυβερνητικών σωμάτων και οι διακηρύξεις του κεφαλών του Ελληνισμού της διασποράς δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για τη σχάσιμη ύλη που εξερράγη το 1821 και διέλυσε το οθωμανικό δεσμωτήριο: Ο πόθος για Ελευθερία, όπως αυτή είχε ερμηνευθεί, οριστεί και μεταδοθεί στους Ελληνες από την ίδια την Ιστορία. Η ερμηνεία των ανθρώπινων πραγμάτων και η αντίληψη περί αυτών μπορεί να ξεγελάσει τους πάντες εκτός από τον Χρόνο. Εκείνος, ως εντολοδόχος της πρωταρχικής αιτίας και ρυθμιστής της θείας τάξης, τοποθετεί γεγονότα και πρόσωπα με ακρίβεια και μέτρο. Η Ιστορία κοντά στα γεγονότα φαντάζει δύσκολη υπόθεση - κυρίως για τους ειδικούς, οι οποίοι πνίγονται στον ωκεανό των λεπτομερειών και πελαγοδρομούν εξετάζοντας τα παρασκήνια, τις υποσημειώσεις και τις δυσδιάκριτες πτυχές των γεγονότων. Καλά όλα αυτά, αλλά όσοι καταγίνονται κυρίως με τα μικρά χάνουν την επαφή τους με τον ορίζοντα της μεγάλης εικόνας. Τελικά, με τα πολλά γυρίσματα του ατέρμονου κοχλία που αλέθει τα πρόσκαιρα εποικοδομήματα επιβάλλεται η τάξη. Ολα παίρνουν την εξαρχής ορισμένη θέση.
Η εθνική ολοκλήρωση για τους αγωνιστές του 1821 ήταν μια ξεκάθαρη διαδικασία και η στοχοθέτηση των ενδιάμεσων σταδίων ήταν αντικείμενο άτυπης αλλά ισχυρότατης συμφωνίας μεταξύ των πρωταγωνιστών της Επανάστασης. Το ελληνικό σκάφος των εξεγερμένων ουριοδρομούσε, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό του ξεσηκωμού, επειδή η ρότα είχε χαραχτεί από την παράδοση. Οι Ελληνες του 1821, όπως του 1721 κ.ο.κ., δεν αμφισβητούσαν τα παραδεδεγμένα, όπως δεν αμφέβαλλαν για τον ήλιο που ξυπνάει για να διαγράψει την πορεία του με την Ανατολή και κοιμάται πάνω στη μελανοσκέπαστη Δύση. Φρονούσαν ότι πρέπει να πάρουν εκδίκηση για το χυμένο αίμα και το πεσμένο στέμμα του ήρωα αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ηταν σίγουροι ότι οι ηρωικές πράξεις και οι νίκες στην Αθήνα κατέτασσαν τον τροπαιοφόρο στρατηγό στη χορεία καταστερισμένων ηγητόρων όπως ο Θεμιστοκλής και ο Μιλτιάδης.
Η παράδοση, η ανίκητη ροπή, σύνθεση και συνιστώσα του ανθρώπινου πολιτισμού δέχεται και υποδέχεται πρόσχαρα άπαν το ελληνικό. Οι ιδεολογίες είναι από γεννησιμιού τους γερασμένες και κακόσχημες σαν τις Γραίες της μυθολογίας, τη Δεινώ, την Ενυώ και την Πεφρηδώ, που είχαν και οι τρεις μαζί ένα μάτι κι ένα δόντι...
Τα γεννήματα των Γραιών των ιδεολογιών είναι οι χρηματόδουλοι εφιάλτες που ψηφίζουν υπέρ της παλινόρθωσης του οθωμανικού καθεστώτος στην ιερή Αθήνα.
Παναγιώτης Λιάκος
dimokratianews.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου