Ας αρχίσουμε την ανάλυση της επικαιρότητος από ένα σημείο που ενδιαφέρει σχεδόν όλους: τα λεφτά. Οσα και να βγάλεις στην Ελλάδα δεν αρκούν. Το κράτος έχει αναθέσει σε ειδήμονες σαδιστές να αναπτύξουν μαθηματικό τύπο με τον οποίο όχι μόνο δεν θα σου απομένει τσέντουλο, αλλά θα οφείλεις κι από πάνω. Η κεντρική ιδέα είναι απλή: η φορολόγηση των όποιων εισοδημάτων θα απαιτήσει να πληρώσεις κατά τι περισσότερα απ' όσα κέρδισες. Για να επιβιώσεις θα πρέπει να παρανομήσεις. Από δω θα το πάνε, από κει θα το πάνε, τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, τέλος επιτηδεύματος, αναδρομικά πρόστιμα, φόρος αλληλεγγύης, θα στο φερμάρουνε το χρέος.
Αρα, αν εισπράττεις ένα Χ ποσόν ετησίως, θα πρέπει να πληρώνεις Χ συν Κάτι. Το «Κάτι» είναι μέγεθος που ορίζεται από το εκάστοτε υπουργεύον σούργελο και κάθε διασκεδαστή των ξένων που θα υποδύεται τον πρωθυπουργό.
Η ευρεσιτεχνία του υπουργείου Οικονομικών με το «Χ συν Κάτι» δεν μπορεί παρά να σου φέρει στον νου τον σπουδαίο ορισμό του Ευκλείδη για τους πρώτους αριθμούς (πρώτοι αριθμοί είναι εκείνοι που μπορεί να διαιρεθούν με τον εαυτό τους και με τη μονάδα). Οι πρώτοι πέντε αριθμοί αυτού του είδους είναι 2, 3, 5, 7, 11, αλλά υπάρχουν τόσο πολλοί, που δεν χωρούν ούτε σε μερικά τρισεκατομμύρια τόμους. Σήμερα, που τη λέξη «άπειρο» την έχουμε για ψωμοτύρι και τη χρησιμοποιούμε βλακωδώς δίχως να έχουμε συλλάβει πλήρως το νόημά της, λέμε πως οι πρώτοι αριθμοί είναι άπειροι.
Στην αρχαία Ελλάδα. όπου δεν υπήρχε αυτή η αντίληψη περί του απείρου, ο Ευκλείδης όρισε την... ποσότητά τους έτσι: «Οι πρώτοι αριθμοί πλείους εισί παντός του προτεθέντος πλήθους πρώτων αριθμών» («Στοιχεία», βιβλίο ΙΧ, 20). Σε ελεύθερη απόδοση στα νεοελληνικά αυτό σημαίνει: «Οι πρώτοι αριθμοί είναι περισσότεροι απ' όσους μπορούμε να παραθέσουμε». Δηλαδή, όσους και να πεις παραπάνω θα 'ναι. Ετσι και η ευκλείδειος φορολογία. Δώσε όσα βγάζεις και... στάξε ακόμα περισσότερα.
Παναγιώτης Λιάκος
dimokratianews.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου