«Γκρίχενλαντ Ούμπερ Άλες» Αλέξη!

Ο «Γκρίχενλαντ Ούμπερ Άλες»
Αλέξης

Άτιμο πράγμα το Facebook. Πολύ άτιμο.

Ξέρετε τώρα. Αιτήματα φιλίας, η μηχανή βγάζει πιθανούς φίλους, μήπως ξέρετε αυτόν, μήπως τον άλλον κτλ.

Βρίσκω λοιπόν έναν παλαιό συμφοιτητή μου. Μέγα και τρανό τώρα (όχι άδικα). Αιτούμαι διαδικτυακή φιλία και ...

«Πήγα να ξανασάνω κι ήβρα μαλλί να ξάνω» που λέει και ο λαός.

Πριν καν αποδεχθεί το αίτημα ο περί ου (η αποδοχή εκκρεμεί κάτι μέρες τώρα), το Facebook θεωρεί σκόπιμο να μου μοστράρει όλα τα post που κάνει «like». Και τρώω πρωινιάτικα ένα πάτημα στον κάλο, όλο δικό μου.

Εμφανίζεται αναρτημένο post άλλου συμφοιτητή (ήταν ένα έτος μικρότερο), επίσης μεγαλοσχήμονος, στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρεί την κίνηση του Τσίπρα να επισκεφθεί τους αρχιφασίστες της Ουκρανίας, ως την μόνη ευφυή τοιούτη που έχει κάνει το, κατά τα άλλα, ζαβό (έτσι τον χαρακτηρίζει ο καλός συνάδελφος).

Και ποια είναι η δικαιολογία κατά τον φίλο τού φίλου;

Μα η «υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων» η οποία μπορεί «να επιβάλει» ακόμα και την συνεργασία με ακροδεξιούς.

Καταλάβατε τώρα.

Και θα καταλάβετε περισσότερα αν σας πω τις ιδιότητες των συμφοιτητών μου αυτών κατά τη διάρκεια των σπουδών μας: συνδικαλιστές. Ο φίλος τής ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ο φίλος τού φίλου τής ΠΑΣΠ. Τότε «μάλωναν», αλλά τώρα τα βρήκαν.

Τι βρήκαν; Μα ότι το εθνικό μας συμφέρον ενδεχομένως, ίσως, πιθανόν κτλ να περνάει από τις γραμμές του φασισμού!

Λογικότατο! Δεν πειράζει που χάσαμε κανα εκατομμύριο Ελλήνων στα μέτωπα της Αλβανίας και στην πείνα της Κατοχής. Περασμένα-ξεχασμένα.

Φυσιολογικότατο! Τα μούλικα των Ναζήδων στην Ανατολική Ευρώπη, αφού γαλουχήθηκαν επί Στάλιν και κατέληξαν στο ΝΑΤΟ, είναι σύμμαχοι και εν δυνάμει σωτήρες μας.

Ευκολότατο! Οι σπόροι των συνεργατών του Αδόλφου που γουστάρουν Τσαμουριές, Μακεδονίες κτλ είναι φίλοι μας, όπως ήταν (και είναι) οι Γερμανοί.

Απλούστατο! Οι νεοφασίστες τής ομάδας Βίζενγκραντ που μας θεωρούν νήσο Έλλις είναι εταίροι μας!

Ευτυχώς που στο Facebook δεν υπάρχει κουμπί για φάσκελο. Θα έχανα τους φίλους, ακόμη δεν τους (ξανα)βρήκα…

aristidisdikaios.blogspot.gr