Μήπως δεν είναι έτσι;

Μόνο η γενικευμένη αποχή είναι που φοβούνται. Κανονικά, με 40-τόσο (4.000.000 ψήφοι) αποχή και με 9-τόσο άκυρα-λευκά (9%, αν είναι ποτέ δυνατόν, 500.000 ψήφοι άκυρα-λευκά), δεν θα έπρεπε να συζητάμε τίποτε άλλο. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

Κι εδώ κάνουμε λες κι ο ένας δήμαρχος ή ο άλλος περιφερειάρχης θα μας διώξουν αύριο το Μνημόνιο.

Τίποτε δεν θα διώξουν. Και καθόλου άμεσα μάλιστα. Η συνήθης εναλλαγή προσώπων στο τιμόνι. Οδηγό αλλάζουμε μόνο. Ούτε διαδρομή, ούτε πολύ περισσότερο λεωφορείο.
Στους δήμους, και εικάζω και στις περιφέρειες, θα συνεχιστεί το ίδιο μεγάλο ΦΑΓΟΠΟΤΙ όλων τους. Η ρεμούλα και η διαφθορά δεκαετιών. Οι κουμπάροι, οι μπατζανάκηδες και οι ημέτεροι.

Εχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές, κι ενώ ξέρουμε όλοι μας ότι στους δήμους έγινε για δεκαετίες το μεγάλο ΦΑΓΟΠΟΤΙ, δεν ακούστηκε κουβέντα. Ούτε τι έγινε, ούτε πως έγινε, ούτε τι να κάνουμε για να το καταπολεμήσουμε.

Από καμμία πλευρά και από ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ.
Ε, άϊ …
Αμάν πια μ’ αυτό το βιολί.

Τόση απροκάλυπτη ανεντιμότητα, να με καλούν τα κόμματα να ψηφίσω τον υποψήφιό τους, και να έχει και τόση πέραση αυτή η ανεντιμότητα, είναι απίστευτο πια.

Εχω πει κι έχω ξαναπεί πως ψήφος σε κόμμα που ΔΕΝ ΛΕΕΙ ότι το Μνημόνιο είναι ΑΚΥΡΟ και ΠΑΡΑΝΟΜΟ, αναγνωρίζει και νομιμοποιεί το Μνημόνιο.

Μήπως δεν είναι έτσι;
Πως είναι δηλαδή;

Ψήφο σε ένα αυτοδιοικητικό σύστημα που έχει φάει τον ΑΓΛΕΟΡΑ, και δεν λέει να κάνει κάθαρση, ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ.

Μήπως δεν είναι έτσι;
Πως είναι δηλαδή;

Θραξ Αναρμόδιος