Η αγωνία μου

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η αγωνία μου δεν είναι από τη δύσκολη αυτή εποχή που τίποτε δεν είναι βέβαιο. Μπορεί να μας λείψει ακόμα και το ψωμί, ακόμα και η θέρμανση το χειμώνα, και τα φάρμακα. Η αγωνία μου δεν είναι από τη δύσκολη εποχή, αλλά από τη διακοπή της επικοινωνίας μου με το Θεό. Αγωνιώ γιατί είμαι ένας χαλασμένος ασύρματος. Δεν έχω επαφή με το Θεό.

“Ο παράδεισος , είναι μια σχέση επικοινωνίας ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο. Ο χαμένος παράδεισος είναι η διακοπή αυτής της σχέσης.” (Lambert). Όταν αγωνιώ αυτό είναι ένα σημάδι ότι έχω ξεχάσει το Θεό. Ότι δεν βλέπω το Θεό παντού.

Αυτό που ξέρω από τον εαυτό μου είναι η άκρη του παγόβουνου. Γι΄ αυτήν την άκρη αγωνίζομαι. Για το παγόβουνο ολόκληρο δεν περνάει ποτέ από το νου μου ποιος φροντίζει. Ποιος φροντίζει για το αίμα, για τα αυτόνομα συστήματα του σώματός μου; Ποιος εμποδίζει τον ήλιο να μας κάψει;

Μήπως Εκείνος φροντίζει ακόμα και για όλα αυτά που αποδίδουμε στις δικές μας δυνάμεις;

http://moschoblog.blogspot.com/2011/03/blog-post_527.html