Εναντίον των πολιτικών (Όταν η δημοκρατία δε λειτουργεί)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Διογένης Λαέρτιος, ο βιογράφος του Ηράκλειτου, καταγράφει το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό απ΄ τη ζωή του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου από την Έφεσο:
Μια μέρα, διηγείται ο Λαέρτιος, μια παρέα Εφεσίων βρήκε τον Ηράκλειτο να παίζει ζάρια με μια ομάδα παιδιών και τον ρώτησε, γιατί το έκανε αυτό. «Γιατί εκπλήσσεστε, άχρηστοι άνθρωποι;» απάντησε ο Ηράκλειτος. «Δεν είναι προτιμότερο να παίζω ζάρια, από το να παίζω μαζί σας το παιχνίδι της πολιτικής;»
Ο Ηράκλειτος έζησε σε ταραγμένους καιρούς, δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πανάρχαιες αυτοκρατορίες ξαφνικά κατέρρευσαν και νέες δημιουργήθηκαν. Ο Ηράκλειτος πίστευε ότι ένας πολίτης είναι καλύτερος από τη μάζα 10.000 πολιτών.
Ο παρών λόγος κατά πολιτικών είναι απλός. Στηρίζεται στην απλή σκέψη ότι οι πολιτικοί αδικούν κατάφωρα τους πολίτες: πρώτον, τους αδικούν γιατί κάνουν τα κόμματα και την πολιτική αυτοσκοπό και δεύτερον τους αδικούν γιατί τους εμποδίζουν να είναι πολίτες και τους μετατρέπουν σε μάζα.
Πολίτης, κατά τον Αριστοτέλη, είναι αυτός που μετέχει κρίσεως και αρχής (εξουσίας).
Τα κόμματα και η πολιτική στην Ελλάδα, είναι αυτοσκοπός και οι πολίτες μάζα. Οι πολίτες δεν είναι πολίτες. Με την παθητική τους στάση και με τον ενδοτισμό τους δείχνουν ότι δεν αξίζουν να είναι πολίτες!
Δεν αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί την αγανάκτηση των πολιτών; Δεν πήραν είδηση ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα δε λειτουργεί; Η έννοια της δημοκρατίας είναι γνωστή στους πάντες ώστε περιττεύει να ρωτήσει κανείς. Ενδιαφέρει περισσότερο η έννοια του πολίτη, αφού δημοκρατία δίχως πολίτες δεν υπάρχει.
Ποιός είναι λοιπόν ο πολίτης, που μόνο αν αυτός υπάρχει, το καθεστώς είναι δημοκρατικό; Είναι αυτός που ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια τους υποψηφίους που υποδεικνύουν οι αρχηγοί των κομμάτων; Πιστεύει κανείς ότι με την ψήφο κάθε τέσσερα χρόνια στους επαγγελματίες πολιτικούς, μετέχουν κρίσεως και αρχής (εξουσίας) οι πολίτες, για να φέρουν επαξίως το όνομα του πολίτη;
Κανείς δεν αμφιβάλλει πώς αν δεν υπάρχουν πολίτες, ούτε δημοκρατία υπάρχει. Οποιοδήποτε όνομα κι αν φέρει το πολίτευμα, αν δεν υπάρχουν στην πράξη πολίτες με την αληθινή έννοια του όρου, είναι μόνο ολοκληρωτισμός με την μια ή την με άλλη μορφή;

Σημείωση: Το περιστατικό με τον Ηράκλειτο παραθέτει στο βιβλίο του «Αν ελπίζεις θα επιτύχεις το ανέλπιστο», ο Αμερικανός συγγραφέας Ρότζερ Βον Όεκ. Το θέμα του βιβλίου του Όεκ είναι η εφαρμογή της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου στην καθημερινή ζωή. Κυκλοφορεί απ΄ τις εκδόσεις «Ενάλιος», Αθήνα 2003.

http://moschoblog.blogspot.com/2011/10/blog-post_02.html