Θα τους βάλω όλους να συγκλίνουν. Θα αποκτήσουν νόμισμα καλό, καλύτερο από τα σαπάκια που έχουν σήμερα, και όπως είναι μονίμως στερημένοι, θα έχουν επιτέλους λεφτά να ψωνίζουν. Και είμαστε μία ενιαία αγορά, θα ψωνίζουμε ο ένας από τον άλλο. Θα φτιάξω και Υπουργείο Μεθόδευσης στις Βρυξέλλες, θα μεθοδεύει να ψωνίζουν βασικά από μένα. Νόμοι με προδιαγραφές. Ντιρεκτίβες. Αφορολόγητα τα Καγιέν. Αποθήκες για Miele και Ζήμενς στο τέλος κάθε μεγάλου Δρόμου. Κι αν δεν έχουν Δρόμο, θα τους βάλω να φτιάξουν. Με δικά τους λεφτά, από το ...μέλλον. Συγχρηματοδότηση θα το λέμε, θα νομίζουν ότι είναι αγγλοσαξωνικό. Κι αν έχουν δική τους παραγωγή, με λίγες επιδοτήσεις από τις Βρυξέλλες, θα την κόψουν ή θα την περιορίσουν σε αυτά που θέλω εγώ. Και Πράσινη Ανάπτυξη και πολλές ΜΚΟ χρηματοδοτημένες για καλούς σκοπούς από το Υπουργείο Μεθόδευσης. Και δώρα και λαδάκια και βραβεία στους πολιτικούς και τους Ευρωβουλευτές-μαϊμούδες και τους μοσχοπληρωμένους Επιτρόπους. Και οι περίοικοι θα είναι και ευτυχείς. Θα τρώνε, θα πίνουνε, θα ψωνίζουνε και σιγά σιγά εγώ θα αγοράζω τα δίκτυά τους για ..."μετά". Οι πολιτικοί τους, δικοί μου θα είναι ούτως ή άλλως, τους έχω από τα balls. Και έτσι θα πορευόμαστε και ιδού, που, νομοτελειακά, θα καταλήξουμε:
Βέβαια, το βιβλίο των εβραιομασόνων λέει ότι, όταν μία χώρα γίνεται ελλειμματική, με αρνητικά ισοζύγια συναλλαγών, το νόμισμά της πέφτει, και τα επιτόκια δανεισμού της ανεβαίνουν και έτσι, με το αόρατο χέρι του Adam Smith, αυτοδιορθώνεται και επιστρέφει στην τάξη. Αλλά εγώ δεν είμαι του Adam Smith. Το δικό μου χέρι είναι ελεγχόμενο και μαύρο, και πορεύομαι με δικό μου, Κεντρικό Σχέδιο. Δεν έχουν και δεν θα έχουν ευελιξία αυτοδιόρθωσης. Θα ψωνίζουν από μένα με σκληρό νόμισμα μέχρι να μην αντέχουν άλλο. Και τότε, η δήθεν κακή αγορά θα τους αναγκάσει να έρθουν να ζητήσουν βοήθεια για τα δάνεια που δεν θα μπορούν να αναχρηματοδοτήσουν. Και τότε θα βάλω τους πραγματικούς μου όρους: Τι θα τρώνε, τι θα οδηγούνε, τι θα μου δώσουν από όλα αυτά τα πάγια που έχουν. Και όποια δίκτυα δεν μπόρεσα να πάρω τσάμπα, θα τα πάρω τότε. Και θα εισπράττω εσαεί. Από το ρεύμα τους. Από τα τηλέφωνά τους. Από τους Δρόμους τους. Κι ας τους τα πούλησα αυτά εγώ, ούτως ή άλλως. Τι το περάσαμε; Ο περίοικος έχει σαν προορισμό του να μου στέλνει. Κι όταν φτάσει στο τέλος, θα γίνει είλωτας, γιατί το υπηρετικό προσωπικό έχει γίνει δυσεύρετο και οι σκλάβοι δεν είναι poltically correct.
Αλλά πήρα φόρα και προτρέχω... Πού βρισκόμαστε τώρα; Αααα... Είναι στην φάση που ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να δανειστούν σαν και μένα... Έτσι μπράβο. Όλη η ρευστότητα να έρθει εδώ, γιατί δεν έχω πάψει να έχω ανάγκες... Σε περιόδους δήθεν "κρίσης" το μυστικό είναι να μαζεύεις ρευστότητα. Τα μετρητά. Cash is King. Και όσο έχω σφιχτή πολιτική, θα είμαι μια χαρά. Με μόνο ρίσκο να με καταλάβουν και να ενωθούν εναντίον μου με την δόλια καθοδήγηση των υπερατλαντικών εβραιoμασόνων. Για αυτό φροντίζω να μην ενωθούν, να είναι κάθε ένας ξεχωριστή περίπτωση. Και δεν παύω να τους θυμίζω ότι οι άλλοι είναι οι κακοί, οι τζογαδόροι που κερδοσκοπούν, ότι εκείνοι κάνουν κουμάντο. Εγώ δεν κερδοσκοπώ... Εγώ μαζεύω, μαζεύω, για την βροχερή μέρα. Και μην προς θεού τους περάσει η ιδέα να θέλουν να βγούνε από την Ευρωζώνη... Verboten!
Το τελευταίο γράφημα είναι από το Spiegel. Τα άλλα δύο τα έκλεψα από την Ζάχαρη (μα πού πάει και τα ανακαλύπτει και με τσιγκλίζει...). Αν δεν την κάνουμε σύντομα, θα χρειαστεί αίμα αργότερα.
Δείτε, εάν θέλετε, και "τι υπάρχει μετά την Ευρώπη (1)" και "τι υπάρχει μετά την Ευρώπη (2)"
http://archaeopteryxgr.blogspot.com/2011/11/20.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου