Ότι υπάρχει πολιτικό κενό στην ευρωζώνη ήταν κάτι γνωστό και κάτι που από καιρό έχουμε καυτηριάσει. Αλλά ότι θα ζούσαμε ένα θέατρο του παραλόγου έπειτα από κάθε Eurogroup και έπειτα από κάθε σύνοδο κορυφής, δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Την ώρα που το ευρώ βρίσκεται στην πρέσα, οι ηγέτες μας πολιτεύονται κλείνοντας το μάτι στα εθνικά τους ακροατήρια και στις λαϊκίστικες φυλλάδες τους. Καθώς η αντίστροφη μέτρηση περνάει από τα λεπτά στα δευτερόλεπτα, αρέσκονται σε λεκτικές υπερβάσεις και πολιτικές ακροβασίες.
Οι μπλόφες
Όταν είναι κοινός τόπος ότι το PSI δεν βγαίνει, ο κυνικός κ. Γιούνγκερ επιμένει σε μια απόφαση ήδη ξεπερασμένη από την πραγματικότητα. Προτείνει μάλιστα και συγκεκριμένη ημερομηνία θανάτου. Χωρίς αιδώ, χωρίς δισταγμό, χωρίς καν μια νύξη περί συνευθύνης (για παραίτηση ούτε λόγος).
Όταν όλοι ψάχνουν έστω προσχηματικές λύσεις, όπως το δάνειο – γέφυρα, η κ. Μέρκελ δήθεν περιμένει την υποχώρηση των ιδιωτών στο θέμα του επιτοκίου, καθώς και τα νέα υφεσιακά μέτρα. Λες και το επιτόκιο θα κρίνει την έκβαση της ελληνικής υπόθεσης, λες και η ελληνική οικονομία δουλεύει ρολόι και το μόνο που της λείπει είναι η μείωση των μισθών και των συντάξεων για να εκτοξευτεί στα γερμανικά πρότυπα.
Όταν όλοι παραδέχονται ότι τα 130 δις του Οκτωβρίου είναι πολύ λίγα για να συγκρατήσουν την ελληνική φούσκα, το Eurogroup βαυκαλίζεται πως δεν πρόκειται να δώσει τίποτα παραπάνω και πως τα πρόσθετα κεφάλαια, που όντως παραδέχεται ότι απαιτούνται, θα πρέπει να προκύψουν, είτε από επιπλέον κούρεμα (που όμως το επιθυμούν εθελοντικό!!!), είτε από την τσέπη του Έλληνα εργαζόμενου, τον οποίο όμως έχουν ήδη ληστέψει αισχρά.
Οι παραπάνω ανεκδιήγητες συμπεριφορές κατά τα άλλα σοβαρών (;) ηγετών, στοχεύουν σε δύο διαφορετικά ακροατήρια:
Στον κ. Dallara, από τον οποίο απαιτούν μικρότερα επιτόκια και μεγαλύτερο κούρεμα. Ο αρχηγός της τοκογλυφικής διεθνούς από την πλευρά του, δε φαίνεται να τσιμπάει το δόλωμα και δηλώνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ότι όσα είχε να παραχωρήσει στα επιτόκια το έχει ήδη δώσει και μάλιστα τελευταία έχει αρχίσει και κάτι γαλλικά περί "νομικού ζητήματος" που εκκρεμεί (να και μια καλή είδηση).
Στα μέλη των εθνικών κοινοβουλίων, που αρνούνται πεισματικά να χορηγήσουν νέα θαλασσοδάνεια στους "τεμπέληδες του νότου". Ασφαλώς θα κυριαρχεί απόλυτη ικανοποίηση στους Φλαμανδούς ή τους Βαυαρούς νοικοκυραίους από την ηθικά άμεμπτη στάση του Eurogroup, ωστόσο η ίδια ευθυμία σίγουρα δεν διακατέχει, ούτε τους οίκους αξιολόγησης, ούτε τους αναλυταράδες του Σίτυ και της Φρανκφούρτης.
Τα παράδοξα
Μέσα σε αυτή την ωραία ατμόσφαιρα, όταν όλοι αναμένουν μια έντονη αντίδραση από την ελληνική ηγεσία, αυτή εμφανίζεται "πρόθυμη για όλα" ακόμα και για ληστρικά επιτόκια άνω του 5%.
Τ’ αφεντικό τρελάθηκε;;
Όχι. Απλούστατα ο καλύτερος "πελάτης" του PSI είναι οι καρκινογόνες ελληνικές τράπεζες. Συνεπώς, όσο πιο μικρό είναι το κούρεμα και όσο πιο μεγάλο το επιτόκιο, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η παράταση ζωής που θα πάρουν. Και ο κ. Παπαδήμος ποτέ δεν έκρυψε, ούτε την καταγωγή του, ούτε την επιθυμία του να συνδράμει στη λάθος διάγνωση.
Όταν είναι παγκοίνως γνωστό ότι το PSI θα αποτελειώσει τις τράπεζες, στην καλύτερη περίπτωση προσφέροντάς τους μια μικρή διορία μερικών μηνών μέσω της προσφυγής στο ΤΧΣ και στη χειρότερη βάζοντας ένα γυαλιστερό λουκέτο, η εμμονή της ελίτ στη χίμαιρα του PSI αποτελεί σίγουρα παράδοξο.
Η κωμικοτραγική κατάσταση, η ελληνική πλευρά να δίνει γην και ύδωρ στους τοκογλύφους και η Τρόικα να επεμβαίνει για να βελτιώσει τους όρους προς όφελος της Ελλάδας, αλλά παρά τη θέληση της ηγεσίας της, αν μη τι άλλο θα μείνει στην ιστορία και θα διδάσκεται σε μελλοντικά σεμινάρια.
Η ελληνική ηγεσία (Παπαδήμος – Βενιζέλος), βρίσκεται ανάμεσα στη Σκύλλα των γερμανικών εκβιασμών και στη Χάρυβδη ενός πρωτόγνωρου ενστίκτου αυτοσυντήρησης της εγχώριας ελίτ, που κυρίως εκφράζεται μέσω των κρατικοδίαιτων τραπεζιτών. Η προσπάθεια κατευνασμού και των δύο θηρίων δημιουργεί τα συγκεκριμένα παράδοξα, τρελαίνει τις αγορές και σμπαραλιάζει την ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Ομαδική παράκρουση
Προς το τέλος του Β’ΠΠ, καθώς το αμερικανικό ναυτικό κυριαρχούσε στον Ειρηνικό, η ναυαρχίδα των Γιαπωνέζων, το περίφημο θωρηκτό Γιαμάτο, είχε απομονωθεί, προσπαθώντας να κρυφτεί από τα εχθρικά αναγνωριστικά και να περισώσει ότι μπορεί. Κι όμως, η τελευταία αποστολή που διετάχθη, ήταν μια επίθεση αυτοκτονίας σε έναν αμερικανικό ναύσταθμο. Οι Γιαπωνέζοι ηγέτες, προσπαθώντας να περισώσουν το γόητρό τους, προέβησαν σε μια ηλίθια ενέργεια, παραδίδοντας ουσιαστικά αύτανδρο το καλύτερο πλοίο τους βορά στα βομβαρδιστικά του εχθρού.
Κάτι ανάλογο φαίνεται να συμβαίνει και με την ταλαίπωρη πατρίδα μας. Η εμμονή των ηγετών της Ευρώπης στην ηλίθια συμφωνία του Οκτωβρίου, δεν είναι τίποτα άλλο από την τελευταία επίθεση αυτοκτονίας της πολύπαθης ελληνικής οικονομίας.
Πρόκειται σαφώς για ομαδική παράκρουση, καθώς το ελληνικό ναυάγιο θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους ανέμελους, που για την ώρα βρίσκονται αποστασιοποιημένοι στα μετόπισθεν και αρέσκονται σε κυνικές νουθεσίες.
Η ατομική βόμβα έχει ήδη ενεργοποιηθεί και το Β52 τροχοδρομεί. Όσοι Ευρωπαίοι κάνουν ότι δεν το βλέπουν, προσφέρουν κακές υπηρεσίες, τόσο στις πατρίδες τους, όσο και στην ευρωπαϊκή ιδέα.
Κακοφωνίξ
http://www.antinews.gr/2012/01/25/144349/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου