Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Ελευθερία και επιβίωση

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν"

Στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στα οποία τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κλείνουν τους καλύτερους πολίτες των χωρών που καταδυναστεύουν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες κρατουμένων, επιβίωσαν ως επί το πλείστον, όχι εκείνοι που προσπάθησαν να σώσουν τη ζωή τους, αλλά εκείνοι που διατήρησαν το πνεύμα τους ελεύθερο!

Σχετικές επιστημονικές έρευνες αλλά και η κοινή πείρα δείχνει ότι είναι πρωταρχικής σημασίας το ηθικό των ασθενών ως προς την επιβίωσή τους. Απόδειξη για την σημασία που έχει το ηθικό όσον αφορά την επιβίωση είναι η αλματώδης αύξηση των ασθενειών και των θανάτων σε καταστάσεις ανελευθερίας, όπως αυτή που ζούμε τώρα στην Ελλάδα. Λένε ότι εκείνοι που πεθαίνουν θέλουν να πεθάνουν. Απόδειξη οι αυτοκαταστροφικοί δρόμοι που ακολουθούν χωρίς επίγνωση πολλοί άνθρωποι (τσιγάρο, αλκοόλ, ουσίες, ξενύχτια, ακόλαστη ζωή κ.ά.).

Πώς μπορούμε να ξέρουμε, αν οι υπαίτιοι για την κατάσταση ανελευθερίας στη χώρα μας ενήργησαν ως καλοπροαίρετοι πολιτικοί άρχοντες ή ενήργησαν και ενεργούν ως όργανα του εχθρού;
Ποιο είναι το κριτήριο για να κρίνουμε το δόλο τους; Γνωρίζουμε ότι ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους, ο διάβολος, χρησιμοποιεί τους άρρωστους πνευματικά ανθρώπους ως όργανά του. Τί είναι αυτό που χαρακτηρίζει τις ενέργειές τους;

Εκείνο που χαρακτηρίζει κάθε ενέργεια του εχθρού του ανθρωπίνου γένους, του διαβόλου, είναι η δέσμευση της ελευθερίας. Αν τα εμπόδια που συναντάμε στη ζωή μας δεσμεύουν την ελευθερία μας παρά τη θέλησή μας, τα εμπόδια αυτά είναι του διαβόλου. Αυτό είναι το κριτήριο, για να ξέρουμε από ποιον προέρχονται τα εμπόδια τα οποία συναντάμε στη ζωή μας ως άτομα ή ως Γένος.

Όταν νιώθουμε ότι μια ενέργεια δεσμεύει την ελευθερία μας, ώστε να κάνουμε αυτό που μισούμε, η ενέργεια αυτή είναι του Εχθρού. Οποιαδήποτε ενέργεια δεσμεύει την ελευθερία μας, χωρίς τη θέλησή μας είναι ενέργεια του Εχθρού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Εχθρός ζητά να συναινέσουμε στη δέσμευση της ελευθερίας μας: Για να μη γίνονται φανερές οι ενέργειές του.

Έχοντας υπόψη το κριτήριο με το οποίο αποκαλύπτεται η πονηρία του διαβόλου, μπορούμε να ξέρουμε αν οι οποιεσδήποτε ενέργειες γίνονται με καλή προαίρεση ή είναι εκ του πονηρού. Με αυτό το κριτήριο αποκαλύπτεται επίσης η πονηρία της πολιτικής στην παρούσα κατάσταση της ανελευθερίας, εξαιτίας της οποίας κανείς πλέον δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν.

Δεν θα επιτρέψουμε όμως να μας πάρει ο εχθρός και το μέσον με το οποίο αποκαλύπτουμε τις πονηρές ενέργειές του εις βάρος μας. Ας δούμε, λοιπόν, αν κάτι δεσμεύει την ελευθερία μας παρά τη θέλησή μας και θα ξέρετε αν αυτό είναι δίκαιο ή είναι άδικο ή αν είναι δημοκρατικό ή τυραννικό. Στη δημοκρατία οι πολίτες αυτοπεριορίζονται.

Ακόμα κι όταν ο εχθρός λέει την αλήθεια δεν το κάνει για να βοηθήσει τον άνθρωπο, αλλά για να τον παγιδέψει. Οι αρχιερείς και οι γραμματείς την εποχή του Χριστού θέλουν να σκοτώσουν τον Ιησού, αλλά φοβούνται το λαό. Στέλνουν εγκαθέτους, λέει το Ευαγγέλιο, οι οποίοι υποκρίνονται τους δικαίους για να παγιδέψουν τον Ιησού με τα λόγια και να τον παραδώσουν στον ηγεμόνα. Οι εγκάθετοι ρωτούν τον Ιησού: "Διδάσκαλε, οίδαμεν ότι ορθώς λέγεις και διδάσκεις, και ου λαμβάνεις πρόσωπον, αλλ΄ επ΄ αληθεία την οδόν του Θεού διδάσκεις." Περιμένει κανείς ύστερα από την ομολογία τους αυτή να ακολουθήσουν τον Ιησού. Αλλά τα λόγια τους δεν έχουν σκοπό να τους δεχθεί ο Ιησούς ως μαθητές του. Έχουν σκοπό να ξεγελάσουν το λαό γι΄ αυτό και διερμηνεύουν με τα λόγια τους τα αισθήματά του για να μην αντιληφθεί ο λαός τις προθέσεις τους και εξεγερθεί εναντίον τους.

Τα πάντα γύρω μας στρέφουν την προσοχή μας στην επιβίωση,ως να είναι η ζωή επιβίωση. Ο εχθρός υποβάλλει πνεύμα δειλίας σε κάθε ανυπεράσπιστο άνθρωπο. Μόνο η Εκκλησία μπορεί να αρθρώσει λόγο καταλυτικό σ΄ ένα κόσμο που δύει. Η σημερινή κοινωνία με πρότυπο τις κοινωνίες της Δύσης κατεδίωξε τον ενήλικο. Ποιος θα μιλήσει στα υπερφίαλα Εγώ για ταπείνωση και ποιος έχει την εμπειρία ότι εκτός από τον έξω άνθρωπο που διαφθείρεται, υπάρχει και ο έσω άνθρωπος που ανανεώνεται μέρα με τη μέρα;

http://moschoblog.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου