«Δεν θα ελαττώσης ούτε θα κατακρατήσης το ημερομίσθιον πτωχού και ενδεούς τόσον εκ των αδελφών σου Ισραηλιτών, όσον και από τους ξένους που ευρίσκονται εις τας πόλεις σας. Θα πληρώσης αυτόν την ιδίαν ημέραν. Δεν θα δύση ο ήλιος, χωρίς αυτός να έχη λάβει το ημερομίσθιόν του, διότι είναι πτωχός και εις αυτό στηρίζει την ελπίδα του. Εάν δεν τον πληρώσης εγκαίρως, θα φωνάξη κατά σού με αγανάκτησιν προς τον Κύριον και θα καταλογισθή εις σέ αμαρτία.» (Δευτερονόμιον ΚΔ΄ 14-15)
«Διότι και η Αγία Γραφή λέγει· «δεν θα δέσης και δεν θα κλείσης το στόμα του βωδιού, που αλωνίζει»· και «ο εργάτης είναι άξιος του μισθού του».» (Α΄ Προς Τιμόθεον Ε΄18)
«Και τώρα η σειρά σας πλούσιοι· κλάψτε με ολολυγμούς και θρήνους διά τας δυστυχίας και ταλαιπωρίας, αι οποίαι έρχονται κατεπάνω σας. Ο πλούτος σας, (που με αδικίας είχατε αποκτήσει και εις τον οποίον εστηρίξατε τας ελπίδας σας,) έχει σαπίσει και τα πολυτελή ενδύματά σας έχουν σκοροφαγωθή μέσα εις τας ιματιοθήκας σας. Ο χρυσός και ο άργυρος, που εθησαυρίσατε, έχουν κατασκουριάσει και η σκουριά των θα μένη ως (φοβερά) μαρτυρία εναντίον (της ιδιοτελείας και της σκληρότητός) σας και θα καταφάγη τας σάρκας σας σαν φωτιά. Εσυσσωρεύσατε θησαυρούς, αλλά εις καταδίκην σας κατά τας μεγάλας εκείνας ημέρας της Κρίσεως. Ιδού ο μισθός των εργατών, που εθέρισαν τα απέραντα χωράφια σας και τον οποίον σεις (αδίκως και πλεονεκτικώς) κατεκρατήσατε, κραυγάζει εναντίον σας. Και αι ομαδικαί βοαί των θεριστών, που τους αδικήσατε, έχουν φθάσει σαν επίκλησις δικαιοσύνης μέσα εις τα αυτιά του Κυρίου των Δυνάμεων. Εζήσατε με απολαύσεις και ηδονάς εις την γην και εσπαταλήσατε εις αμαρτωλάς διασκαδάσεις, σαν άσωτοι, τα αγαθά σας. Εκαλοθρέψατε και επαχύνατε τας καρδίας (και τα σώματά σας), σαν θρεφτάρια που προορίζονται διά την ημέραν της σφαγής των. (Σαν ημέρα σφαγής και ολέθρου θα ξεσπάσει εναντίον σας η δικαία κρίσις του Θεού.) Κατεδικάσατε τον αθώον, εφονεύσατε τον δίκαιον. Δεν αντιστέκεται εις την μοχθηρότητα και ασυνειδησίαν σας.» (Επιστολή Ιακώβου Ε΄1-6)
«Θα οδηγήσω υμάς εις δίκην και κρίσιν και εγώ θα είμαι ταχύς μάρτυς κατηγορίας εναντίον των μάγων, εναντίον των μοιχαλίδων, εναντίον εκείνων που ορκίζονται ψευδώς εις το όνομά μου, και εκείνων που αποστερούν την αμοιβήν του ημερομισθίου εργάτου, εναντίον αυτών που καταδυναστεύουν την χήραν και γρονθοκοπούν τους ορφανούς, όπως και εναντίον εκείνων, που διαστρέφουν την δικαίαν κρίσιν των ξένων και εκείνων οι οποίοι δεν με φοβούνται, λέγει ο Κύριος Παντοκράτωρ.» (Μαλαχίας Γ΄ 5)
«Οι κάτοικοί σου ελάμβαναν δώρα, διά να χύσουν αδίκως αίμα αθώων, έπαιρναν τόκον, ελάμβανον όσον το δυνατόν περισσότερα από τους συμπολίτας των. Έφθασες εις ολοκλήρωσιν της κακίας σου καταδυναστεύουσα τα θύματά σου, εμέ δέ με ελησμόνησες, λέγει ο Κύριος.» (Ιεζεκιήλ ΚΒ΄ 12)
«Ω σύ Ιωακείμ, βασιλεύ των Ιουδαίων, ο οποίος κτίζεις τα ανάκτορά σου με αδικίας και καταδυναστεύσεις, σύ ο οποίος εξαναγκάζεις τον πλησίον σου δωρεάν να εργάζεται διά σέ και δεν τού δίδεις τον δίκαιον μισθόν του! Έκτισες διά τον εαυτόν σου επιβλητικόν ανάκτορον, ευάερα υπερώα με ευρέα ανοίγματα παραθύρων, των οποίων η ξυλεία είναι από κέδρους και έχουν χρισθή με σμάλτον. Μήπως νομίζεις, ότι θα βασιλεύσης επί πολύ; Εφ’ όσον και σύ παροργίζεις τον Θεόν, όπως και ο πατέρας σου ο Άχαζ, σύ και οι άνθρωποί σου δεν θα χαρούν τα ανάκτορά σου και τα καλά σου· δεν θα φάγουν και δεν θα πίουν ευφραινόμενοι. Ήτο καλύτερον διά σέ να ήσο δίκαιος εις τας κρίσεις σου και να τηρής δικαιοσύνην. Οι άνθρωποι όμως παρ’ όλα αυτά δεν ήλθαν εις συναίσθησιν, δεν απέδωκαν δικαιοσύνην εις τον ταπεινόν, ούτε δικαίαν κρίσιν εις τον πτωχόν. Και αυτό έγινε, διότι σύ δεν ηθέλησες να γνωρίσης εμέ τον Θεόν σου, λέγει ο Κύριος. Ιδού, δεν είναι ευθείς και ειλικρινείς οι οφθαλμοί σου, δεν είναι καλή η καρδία σου, αλλά έχει στραφή και επιδοθή εις την πλεονεξίαν και εις το να χύνης αίμα αθώον, εις το να διαπράττης αδικήματα και να κάμνης φόνους. Διά τούτο αυτά λέγει ο Κύριος εναντίον του Ιωακείμ, υιού του Ιωσίου, ο οποίος είναι βασιλεύς των Ιουδαίων: Αλλοίμονον εις τον άνδρα αυτόν! Δεν θα τον θρηνήσουν με κοπετούς λέγοντες, ω αδελφέ! Ούτε θα κλαύσουν δι’ αυτόν λέγοντες, Αλλοίμονον Κύριε! Θα ενταφιασθή όπως ο όνος. Θα συρθή και θα ριφθή πέραν από την πύλην της Ιερουσαλήμ.» (Ιερεμίας ΚΒ΄ 13-19)
«Αλλά μή είσαι υπερβολικά απαιτητικός απέναντι ουδενός και χωρίς ορθοφροσύνην να μή πράττης τίποτε. Εάν έχης δούλον, να συμπεριφέρεσαι προς αυτόν, όπως προς τον εαυτόν σου. Διότι με το αίμα σου τον απέκτησες. Εάν έχης δούλον, να συμπεριφέρεσαι απέναντί του ως προς αδελφόν, διότι έχεις την ανάγκην του, όπως ανάγκην έχεις και της ζωής σου. Εάν τον κακομεταχειρισθής, σηκωθή δέ αυτός και φύγη, εις ποίον δρόμον θα τρέξης να τον αναζητήσης και τον εύρης;» (Σοφία Σειράχ ΛΓ΄ 30-33)
«Οι κύριοι να παρέχετε εις τους δούλους σας πάντοτε το δίκαιον και την ισοτιμίαν, (εν ονόματι της αδελφικής αγάπης, που σας συνδέει,) γνωρίζοντες ότι και σείς έχετε κύριον εις τους ουρανούς.» (Προς Κολασσαείς Δ΄ 1)
«Και οι κύριοι κατά τον αυτόν τρόπον να συμπεριφέρεσθε προς τους δούλους σας (με καλωσύνην και με αγάπην), αφίνοντες κατά μέρος τας απειλάς και τας τιμωρίας. Να γνωρίζετε δέ ότι και σείς οι ίδιοι έχετε ως εξουσιαστήν σας τον Κύριον, ο οποίος είναι εις τους ουρανούς και ο οποίος δεν μεροληπτεί χαριστικώς υπέρ κανενός, (αλλά θα αποδώση εις τον καθένα το πρέπον είτε δούλος είναι αυτός είτε ελεύθερος).» (Προς Εφεσίους ΣΤ΄ 9)
Οι μεταφράσεις είναι από την εξαίρετη απόδοση του Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα (εκδ. Ζωής).
Επιμέλεια: VatopaidiFriend
vatopaidi.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου