Οι ανέραστοι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«Ηυλήσαμεν υμίν και ουκ ορχήσασθε,
εθρηνήσαμεν υμίν και ουκ εκόψασθε»
(Ματθ.ια,17)

Έτσι ο νόμος θεσπίζει την ελεύθερη από ψυχικές, πνευματικές, ηθικές δεσμεύσεις «συμβίωση» αναγνωρίζοντας ως μοναδικό δεσμό μεταξύ των ανθρώπων τον οικονομικό. Άλλωστε ολόκληρη η Γερμανικής έμπνευσης Ελληνική νομοθεσία στρέφεται κυρίως γύρω απ΄ την προστασία της περιουσίας. Με αυτή τη φιλοσοφία το δίκαιο εννοεί ως «ελευθερία» την ευθύνη στα περιουσιακά θέματα και την ανευθυνότητα ως προς τον ψυχικό, τον πνευματικό και τον ηθικό κόσμο του ανθρώπου.

Μια ακόμα τραγωδία στις τόσες τραγωδίες της ζωής, είναι οι γάμοι χωρίς έρωτα, οι συμβατικοί γάμοι, αυτοί που στην εποχή μας, όπου το κακό δρα απροκάλυπτα, γίνονται και με ένα απλό συμβολαιογραφικό έγγραφο! Η δικαιολογία του νόμου περί συμβατικών γάμων είναι η εξής: «Μια που ο ψυχικός και πνευματικός δεσμός είναι περιττός, γιατί να ρισκάρει κανείς στο οικονομικό;»

Παλιά όταν «σπίτωνε» κανείς άντρα ή γυναίκα, ήξερε ότι δεν είναι εντελώς άμεμπτος και δίκαιος, όπως νομίζει ότι είναι τώρα, που το «σπίτωμα» γίνεται και με το νόμο. Η συμβίωση, κατά την περί δικαίου αντίληψη της νέας εποχής δεν ενδιαφέρει πια την κοινωνία. Το κοινωνικό σύνολο ενδιαφέρεται για τα χρήματα και γενικά για τα περιουσιακά θέματα. «Τι έχω να ωφεληθώ εγώ από αυτό; Τι έχω να κερδίσω ή να χάσω;» Αυτό ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο, κατά την άποψη αυτών που ψηφίζουν τους νόμους.

Με αυτή τη λογική θεσπίζεται η «ελεύθερη» συμβίωση. Πόσο «ελεύθερη» μπορεί να είναι η συμβίωση ανθρώπων που αποφεύγουν να συνάψουν μια βαθύτερη προσωπική σχέση με ψυχικό και πνευματικό περιεχόμενο;
Τέτοια είναι και η ελευθερία των συμβαλλομένων των γάμων της παγκοσμιοποίησης. Ελευθερία για τον ανώριμο και τον δίψυχο άντρα και γυναίκα, που προσπαθούν να δεσμευθούν χωρίς να δεσμευθούν.

Αν για να είμαστε δίκαιοι, γινόμαστε ανάλγητοι, σκληροί, ανέραστοι, αδιάφοροι, ασυγκίνητοι, τότε καλύτερα να μην είμαστε δίκαιοι και να είμαστε πονετικοί, να νιώθουμε αγάπη γι΄ αυτούς που έχουν την ανάγκη μας. Πιστεύω ότι αυτό σημαίνουν τα λόγια του Χριστού «Πόρνοι και μοιχοί προάγουσιν υμάς εις την βασιλεία του Θεού». Οι πόρνοι και οι μοιχοί έχουν συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρίσκονται. Δεν είναι αδιάφοροι, γιατί αγάπησαν πριν πέσουν στην πορνεία και στη μοιχεία. Αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους κι είναι πονετικοί προς αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Ο Θεός δεν θέλει από εμάς τη δικαιοσύνη μας, αλλά την καρδιά μας και ο σκληρός, ο ανάλγητος κι ο αδιάφορος δεν δίνει την καρδιά του σε κανέναν ούτε στο Θεό.

Οι ανέραστοι μπορούν να συνάπτουν «ελεύθερη», διάβαζε «περιουσιακή», συμβίωση, μάταια όμως αναζητούν τη γαλήνη της ψυχής ή και απλά μόνο την ικανοποίηση, γιατί μόνο η αληθινή αγάπη καλύπτει όλες τις ελλείψεις.

moschoblog.blogspot.gr