«Καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω»

Μέγας Βασίλειος

Oμιλία εις το «καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω» και περί πλεονεξίας

…7. Ποιον, λέει, αδικώ με το να προστατεύω τα δικά μου; Πες μου όμως, ποια είναι τα δικά σου; Από πού τα πήρες και τα έφερες στη ζωή; Οι πλούσιοι μοιάζουν εκείνους που μπαίνουν πρώτοι στο θέατρο και κάθονται σε μία θέση που εμποδίζει τους άλλους να δουν, νομίζοντας πως είναι δικό τους αυτό που υπάρχει για κοινή χρήση. Αφού, δηλαδή, κατέλαβαν τα κοινά αγαθά, τα οικειοποιούνται επειδή τα πρόλαβαν να τα πάρουν. Γιατί, αν ο καθένας κρατούσε αυτό που του χρειάζεται για τις ανάγκες του και άφηνε το υπόλοιπο για όποιον έχει ανάγκη, κανείς δε θα ήταν πλούσιος και κανείς δε θα ήταν φτωχός.

Γυμνός δε βγήκες από την κοιλιά; Γυμνός και πάλι δε θα επιστρέψεις στη γη; Και αυτά που έχεις τώρα, από πού τα έχεις; Αν νομίζεις, ότι βρέθηκαν έτσι, από μόνα τους, είσαι άθεος, διότι δεν γνωρίζεις το δημιουργό τους, ούτε ευχαριστείς αυτόν που τα έδωσε. Αν πάλι παραδέχεσαι ότι προέρχονται από το Θεό, πες μου τον λόγο για τον οποίο τα πήρες. Μήπως ο Θεός είναι άδικος που μοιράζει άνισα σ’ εμάς τα αναγκαία για τη ζωή; Γιατί εσύ να είσαι πλούσιος και εκείνος να είναι φτωχός; Μα, για κανέναν άλλον λόγο, παρά για να έχεις κι εσύ μισθό αρετής και καλής διαχείρισης κι εκείνος για να τιμηθεί με τα μεγάλα βραβεία της υπομο­νής. Εσύ όμως, αφού τα έβαλες όλα εις τους κόλπους της πλεονεξίας που ποτέ δεν γεμίζουν, νομίζεις ότι κανένα δεν αδικείς, όταν τόσους πολλούς αποστερείς. Ποιος λοιπόν είναι ο πλεονέκτης; Μα, αυτός που δεν αρκείται στην αυτάρκεια. Ποιος είναι ο άρπα­γας; Αυτός που αφαιρεί τα πράγματα του άλλου. Εσύ λοιπόν δεν είσαι ο πλεονέκτης; Εσύ δεν είσαι ο άρπαγας, αφού οικειοποιείσαι αυτά που σου δόθηκαν για διαχείριση; Ή μήπως αυτός που απογυμνώνει τον ντυμένο θα χαρακτηριστεί λωποδύτης, ενώ εκείνος που δεν ντύνει τον γυμνό, ενώ μπο­ρεί να το κάνει, αξίζει να χαρακτηριστεί με άλλο όνομα; Το ψωμί που κρατάς εσύ, ανήκει στον πεινασμένο. Το ρούχο που φυ­λάς στις αποθήκες σου είναι του γυμνού. Τα παπούτσια που έχεις και σου σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου. Τα χρήματα που έχεις θαμμένα είναι εκείνου που τα χρειάζεται. Έτσι λοιπόν, τόσους αδικείς, όσους θα μπορούσες να ευεργετήσεις!

8. Καλά είναι τα λόγια, λέει, αλλά καλύτερο ακόμη είναι το χρυσάφι. Μοιάζει έτσι για αυτούς που μιλούν στους ακόλαστους σχετικά με τη σωφροσύνη. Αφού κι εκείνοι, όταν ακούν να κατηγορείται η πόρνη, φλέγονται από την επιθυμία λόγω της υπενθύμισης Πώς να σου κάνω γνωστά τα βάσανα του φτω­χού, για να καταλάβεις από πόσο μεγάλους καημούς φτιάχνεις τους θησαυρούς σου; Πόσο πολύτιμος θα σου φανεί την ημέρα της κρίσεως ο λόγος: «ελάτε οι ευλογη­μένοι του Πατέρα μου, να κληρονομήσετε την βασιλεία, που έχει ετοιμαστεί για σας από τη δημιουργία του κόσμου. Διότι πείνασα και μου δώσατε φαγητό, δίψασα και με ποτίσατε, γυμνός ήμουν και με ντύσατε»; Πόση όμως μεγάλη φρίκη και ιδρώτες και σκοτάδι θα σε τυλίξει, όταν ακούσεις την καταδίκη: «Φύγετε από μένα, οι καταραμένοι, στο αιώνιο σκοτάδι, που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δεν μου δώσατε φαγητό, δίψασα και δεν με ποτίσατε, γυμνός ήμουν και δεν με ντύσατε». Και εκεί δεν κατηγορείται ο άρπαγας αλλά αυτός που αδιαφορεί για τις ανάγκες του συνανθρώπου του. Εγώ λοιπόν είπα όσα νομίζω ότι σε συμφέρουν. Αν μεν πεισθείς απ’ αυτά, είναι ολοφάνερα είναι τα αγαθά που σε περιμένουν, σύμφωνα με τις επαγγελίες. Αν πάλι παρακούσεις, η απειλή είναι γραμμένη. Αυτήν την εμπειρία σου εύχομαι να διαφύγεις, παίρνοντας καλύτερη απόφαση. Έτσι, ο ίδιος σου ο πλούτος θα γίνει η εξαγορά σου και θα βαδίσεις στα ουράνια αγαθά που είναι έτοιμα για σένα, με τη χάρη εκείνου που μας κάλεσε όλους στη βασιλεία του και στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη σε όλους τους αιώνες. Αμήν.

pemptousia.gr