Θα κριθούμε για κάθε μάταιη σκέψη!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Θα κριθούμε για κάθε μάταιη σκέψη που αφήνουμε να μπει στην καρδιά μας. Η σκέψη από το νου κατεβαίνει στην καρδιά και από περιεχόμενο του νου γίνεται περιεχόμενο της καρδιάς. Τα περιεχόμενα της καρδιάς δεν είναι όπως αυτά του νου, τα οποία απασχολούν μόνο τη λειτουργία του νου και δεν συγκλονίζουν ολόκληρο τον άνθρωπο.

Παραθέτουμε ένα παράδειγμα του Φώτη Κόντογλου που δείχνει τη διαφορά ανάμεσα στα περιεχόμενα του νου και στα περιεχόμενα της καρδιάς. Όταν σκεφτόμαστε ότι ο άνθρωπος είναι θνητός, αυτή η σκέψη είναι του νου. Όταν ο θάνατος μας πλησιάζει, η σκέψη του θανάτου, η οποία μας συγκλονίζει, δεν είναι πια μια σκέψη του νου και είναι μια σκέψη που μπήκε στην καρδιά μας.
Με αυτήν την έννοια η Γραφή λέει πως ο άνθρωπος θα δώσει λόγο για κάθε "ρήμα αργόν", για κάθε μάταιη σκέψη που μπαίνει στην καρδιά.

Ο Θεός δεν άφησε την καρδιά του ανθρώπου απροστάτευτη στις μάταιες σκέψεις. Μπορούμε να φυλάξουμε την καρδιά μας από τις μάταιες σκέψεις, αν ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Δαβίδ, ότι έβλεπε πάντα μπροστά του τον Κύριον να στέκεται από τα δεξιά του για να φυλάει τη συνείδησή του, για να μην σαλευθεί. "Προορώμην τον Κύριόν μου, ότι εκ δεξιών μου εστί, ίνα μη σαλευθώ".

Με το σημερινό τρόπο ζωής, ιδίως με την τηλεόραση, μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να προσέχει τη συνείδησή του και να φυλάει την καρδιά του από την ταραχή; Η τηλεόραση λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, ώστε οι εικόνες της με την ταχύτητα που μεταδίδονται και με το συνδυασμό τους με τον ήχο, να παρακάμπτουν το νου και να μπαίνουν στην καρδιά. Ο λόγος είναι ότι η τηλεόραση δεν θέλει απλώς να δημιουργήσει σκέψεις. Θέλει να δημιουργήσει αποφάσεις, που είναι της καρδιάς.

Η αίσθηση ότι ως άνθρωποι δεν έχουμε ειρήνη μέσα μας και ότι μοιάζουμε με ξέφραγο αμπέλι και ότι ζούμε ταραγμένη ζωή δείχνει ότι δεν φυλάμε την καρδιά μας γι΄ Αυτόν στον οποίο ανήκει. Ότι αφήσαμε το ψυχικό και πνευματικό κέντρο του εαυτού μας, τον ναό του Θεού, να γίνει οίκος εμπορίου.

Όταν δείτε, λέει η Γραφή, το βδέλυγμα της ερημώσεως να στέκεται εκεί όπου δεν είναι ο χώρος του, να φύγετε στα βουνά. Τί σημαίνουν άραγε αυτά τα λόγια; Επίσης τί σημαίνουν τα λόγια ότι κάθε αμαρτία κατά του Ιησού θα συγχωρηθεί, αν μετανοήσουμε και ζητήσουμε ειλικρινά συγχώρηση; Ενώ κάθε αμαρτία προς το Άγιο Πνεύμα, δεν θα συγχωρηθεί; Είναι η αμαρτία στην καρδιά του ανθρώπου ως κέντρο ψυχικό και πνευματκό, αμαρτία προς το Άγιο Πνεύμα;

moschoblog.blogspot.gr