Spielberg’s Lincoln: Plenty of Negroes, But Why No Jews?
Στην ταινία «Λίνκολν», ο σκηνοθέτης Steven Spielberg παρουσιάζει μια περίοδο του «Μαύρου Ολοκαυτώματος», όπως ο ίδιος αισθάνεται ότι οι Μαύροι πρέπει να το δουν. Αλλά ο Spielberg δεν είναι ιστορικός. Ο εβραϊκής καταγωγής Spielberg έχει γυρίσει σχολαστικά και έχει αρχειοθετήσει τις ιστορίες των Εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος για το ίδρυμά του που λέγεται ‘Shoah Foundation’, προκειμένου να διατηρηθεί η ακρίβεια των εμπειριών τους. Επομένως, γιατί τότε δείχνει σαν να πάσχει από γεροντική άνοια παρουσιάζοντας μια περίοδο τόσο σημαντική για τους Μαύρους Αμερικανούς; Γιατί, για παράδειγμα, αισθάνεται ελεύθερος να προωθήσει ένα παραμύθι από την ιστορία του «Εμφυλίου Πολέμου» και της Μαύρης δουλείας, αλλά ύποπτα αγνοεί τον κρίσιμο ρόλο που διαδραμάτισε ο δικός του εβραϊκός λαός στον πόλεμο μεταξύ των Πολιτειών, ένα πόλεμο στον οποίο οι Εβραίοι είχαν περίοπτη θέση;
Αυτό δεν οφείλεται σε καμία αβλεψία. Ο Spielberg απασχολεί κορυφαίους ιστορικούς και ερευνητές για να εξασφαλιστεί την ακρίβεια του προϊόντος του και να εξασφαλίσει ότι η φυλή του, θα εκπροσωπείται με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Η ταινία Λίνκολν αφορά τη γέννηση της 13ης τροποποίησης, του Συνταγματικού διατάγματος που φιλοδοξούσε να είναι το "τέλος της δουλείας. "Αλλά ακριβώς όπως με το “All-Men-Are-Created-Equal” ("Όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι") της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, η άτυχη 13η απλώς αγνοήθηκε και η δουλεία συνεχίστηκε αμείωτη σε άλλες μορφές. Όταν οι εχθρότητες έπαψαν, και οι δύο πλευρές γρήγορα συμφιλιώθηκαν και ενώθηκαν για να βάλουν τους Μαύρους πίσω στις φυτείες με ένα πολύ πιο αποτελεσματικό οικονομικό σύστημα από τη δουλεία, που λέγεται sharecropping, υπερχρέωση, και καταναγκαστική εργασία. Οι αναγνώστες του βιβλίου «Η Μυστική Σχέση μεταξύ Μαύρων και Εβραίων, Vol. 2», (‘The Secret Relationship Between Blacks and Jews, Vol. 2’), μπορούν να επιβεβαιώσουν την αποτελεσματικότητα του βασισμένου στο Ταλμούδ συστήματος που αντικατέστησε τη δουλεία στην Αμερική. Κάποιος έπρεπε να φυτέψει, να καλλιεργήσει και να πάρει το βαμβάκι, το καλαμπόκι, το σιτάρι, τη ζάχαρη και, να χτίσει τις γέφυρες και τους σιδηρόδρομους, καθώς και να κάνει τη φόρτωση και την εκφόρτωση των πλοίων που τροφοδοτούσαν το διεθνές εμπόριο. 
Ο Spielberg θέλει να ενισχύσει την ψευδαίσθηση ότι ένα και μόνο έγγραφο απάλλαξε την Αμερική από την δουλεία και έκλεισε για πάντα ένα σύστημα με το οποίο οι άνθρωποι έγιναν τόσο πλούσιοι. Κοιτάξτε το ίδιο το Χόλιγουντ του Σπίλμπεργκ για παράδειγμα. Λέγεται από τον Εβραίο λόγιο Neal Gabler «Μια αυτοκρατορία δική τους» - μια αναφορά στους Εβραίους μεγιστάνες που κυριάρχησαν σε όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο (διάβασε το άρθρο του ΚΟ : ‘Χολυγουντισμός’: Εβραίοι, ταινίες και το αμερικανικό όνειρο). Το Χόλιγουντ είναι το προϊόν της επένδυσης του περιβόητου τραπεζικού οίκου Lehman Brothers. Σε κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1850 ο μετανάστης Mayer Lehman (φώτο) διορίστηκε από τον κυβερνήτη να είναι υπεύθυνος για όλο το βαμβάκι της Αλαμπάμα, που σήμαινε ότι ήταν υπεύθυνος για τους Μαύρους Αφρικάνους σκλάβους της πολιτείας. Η εβραϊκή οικογένειά του έβγαλε τόσα πολλά χρήματα από την εργασία των σκλάβων που πολέμησε σθεναρά τις προσπάθειες του Λίνκολν για το τερματισμό της Μαύρης σκλαβιάς. Με τα κέρδη από το εμπόριο του βαμβακιού, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και μπήκε στις επενδυτικές τραπεζικές δραστηριότητες, χρηματοδοτώντας τις "αυτοκρατορίες" των στούντιο του Στίβεν Σπίλμπεργκ και των προκατόχων του. 
Για να επιστρέψουμε στην ταινία: Με το που αρχίζει η ταινία ‘Λίνκολν’ του Σπίλμπεργκ βλέπουμε μια βάναυση μάχη χέρι-με-χέρι στα τελευταία στάδια του Εμφυλίου Πολέμου. Αλλά χωρίς τις επενδύσεις ενός Εβραίου τραπεζίτη με το όνομα Emile Erlanger (φώτο) το τελευταίο μέρος του πολέμου δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει συμβεί. Τον Μάρτιο του 1863 (3 μήνες μετά τη «Διακήρυξη της Χειραφέτησης»), ο Erlanger δάνεισε 7.000.000 δολάρια στη συνομοσπονδία (περίπου 125.000.000 δολάρια σε σημερινά χρήματα), χωρίς τα οποία ο Νότος δεν θα ήταν σε θέση να πληρώσει ή να θρέψει ή να ντύσει τα στρατεύματά του ή να αγοράσει τα πολεμικά πλοία του , τα όπλα του και τις σφαίρες του. Θα έπρεπε να παραδοθεί. Ο Erlanger περίμενε να πάρει χαμηλού κόστους βαμβάκι από το Νότο, αν οι ‘ρέμπελοι’ τα κατάφερναν να διατηρηθεί η δουλεία. Είναι ασφαλές να πούμε ότι οι μισοί από τους 700.000 θανάτους στρατιωτών θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν η συνομοσπονδία δεν είχε τα κεφάλαια για να συνεχίσει τον πόλεμο. Δεν πειράζει που πολλοί Αφρικανοί δεν θα συνέχιζαν να εισάγονται ως σκλάβοι, εάν αυτή η αιματηρή περίοδος είχε κοπεί απότομα. Ο Spielberg αγνόησε αυτές τις ατυχείς ιουδαϊκές λεπτομέρειες. 
Αλλά υπάρχουν και άλλα: Ο Erlanger έκανε την διαπραγμάτευση με ένα Εβραίο δικηγόρο και ιδιοκτήτη σκλάβων από τη Λουιζιάνα με το όνομα Judah P. Benjamin, ο οποίος υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της συνομοσπονδίας, καθώς και γραμματέας του πολέμου! Ήταν γνωστός ως ο «εγκέφαλος της Συμπολιτείας». Τόσο σημαντικός ήταν ο Benjamin στους δουλοκτήτες που η εικόνα του ήταν στα χρήματά τους! Προφανώς ο Benjamin απέτυχε να περάσει την οντισιόν του Σπίλμπεργκ, γιατί δεν τον βλέπουμε στην ταινία. Ο Benjamin έφυγε από την Αμερική, παίρνοντας πολλές μπάλες από βαμβάκι μαζί του, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τη ζωή του στην εξορία. Μετά τον πόλεμο, χρησιμοποίησε τα κέρδη από το βαμβάκι που συνέλλεξαν οι σκλάβοι για να επενδύσει σε μια νέα οργάνωση που τρομοκρατούσε τους μαύρους, μια ομάδα που είναι γνωστή ως Κου Κλουξ Κλαν!
Και υπάρχουν κι άλλα: Ο γερουσιαστής της Florida, David Yulee δεν έκανε κι αυτός για την ταινία. Ήταν ο πρώτος Εβραίος γερουσιαστής στην αμερικανική ιστορία-και ένας ηχηρός υποστηρικτής της δουλείας και ένθερμος υποστηρικτής της «απομάκρυνσης» των Ινδιάνων. Το 1861, ο Yulee έδωσε την πρώτη ομιλία του στη Γερουσία για να ανακοινώσει την απόσχιση μιας πολιτείας του Νότου. 
Άλλοι προύχοντες που απουσιάζουν από την ταινία είναι ο August Belmont, (φώτο) ένας Εβραίος τραπεζίτης της Νέας Υόρκης ο οποίος ήταν ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος. Ήταν ο διευθυντής της εκστρατείας του Stephen A. Douglas, του υπερασπιστή της δουλείας αντιπάλου του Λίνκολν στην τελευταία εκλογή του. Ο Belmont επέκρινε τον ‘αμπολισιονισμό’ (κίνημα χειραφέτησης), καταγγέλλοντας αυτό που αποκάλεσε «μοιραία πολιτική κατάσχεσης και βίαιης χειραφέτησης» του Λίνκολν Ένας άλλος σημαντικός Εβραίος Αμερικανός ήταν ο ακριβοπληρωμένος κληρικός της Αμερικής, ο Νεουορκέζος ραβίνος Morris Raphall, ο οποίος ενίσχυε και παρηγορούσε τους σκλάβους διακηρύττοντας δημόσια ότι ο ίδιος ο Θεός υποστηρίζει τη δουλεία! Όταν ο ραβίνος David Einhorn, δήλωσε ότι οι Μαύροι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται καλύτερα, διώχθηκε μέσα στη νύχτα από τη συναγωγή του στην Βαλτιμόρη, από τη δική του εβραϊκή κοινότητα!
Στη συνέχεια, υπήρχαν οι Εβραίοι έμποροι που λαθραία περνούσαν το πολύτιμο βαμβάκι από το Νότο, παρόλο που ο Λίνκολν είχε παραγγείλει να υπάρχει αποκλεισμός. Οι παράνομες πράξεις τους έδωσαν στο Νότο τα χρήματα που απαιτούνταν για τον πόλεμο κατά της Ένωσης. Υπήρχαν τόσοι πολλοί από αυτούς που έκαναν τόσο μεγάλη ζημιά στην Ένωση που ο στρατηγός Οδυσσέας Σ. Γκραντ προσπάθησε να εκδιώξει όλους τους Εβραίους από την περιοχή! Ούτε αυτοί οι Εβραίοι λαθρέμποροι υποστηρικτές της δουλείας ταίριαζαν στην ταινία του Σπίλμπεργκ.
Ο Spielberg θέλει να πιστέψουμε ότι οι Μαύροι ήταν το κύριο πρόβλημα του προέδρου Λίνκολν, αλλά ο Λίνκολν είχε πολλά προβλήματα με τους Εβραίους της εποχής του. Ένας αξιωματούχος της κυβέρνησης του Λίνκολν θεωρούσε ότι στην πραγματικότητα η κύρια εβραϊκή οργάνωση, η B'nai B'rith, ήταν μια «αθέμιτη οργάνωση» που "βοηθούσε τους προδότες". Όταν ο Salomon de Rothschild, (φώτο) μέλος της μεγαλύτερης οικογένειας του τραπεζικού κόσμου, εμφανίστηκε στην Αμερική, είπε ότι αν ήταν Αμερικανός θα ήταν "ένας άνθρωπος αφοσιωμένος στην δουλεία" και κάλεσε την οικογένειά του να βοηθήσει τη συνομοσπονδία. Και αν ο Spielberg παρουσιάζει έναν παππού Λίνκολν ως αισώπειο αφηγητή, ο Rothschild διαφώνησε και τον κατήγγειλε ότι έχει "την εμφάνιση ενός αγρότη που μπορεί να πει μόνο ιστορίες των σαλούν." Οι Εβραίες γυναίκες εξίσου περιφρονούσαν το Λίνκολν, όπως σημειώνει ο λόγιος Albert Mordell: είχαν «μεγαλύτερο μίσος για τον Λίνκολν και ήταν πιο φανατικές στην υποστήριξη της συνομοσπονδίας από ό, τι ήταν οι άνδρες. "Στην πραγματικότητα, οι Εβραίοι ήταν τόσο φανατικοί που ένας άλλος Εβραίος λόγιος αναγκάσθηκε να αναρωτηθεί "Τι κοινωνιολογικά φαινόμενα οδήγησαν τους Νότιους Εβραίους να πολεμήσουν με τόση θέρμη για τον θεσμό της δουλείας; Γιατί ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή του τόσο εύκολα για ένα σκοπό που ήξεραν ότι ήταν αντίθετος προς τις θρησκευτικές αξίες; ... Εδώ στο Νότο [οι Εβραίοι] πολέμησαν πρόθυμα και με όρεξη."
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν θα την βρείτε στην ταινία ‘Λίνκολν’, αλλά στην Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια: «Οι φυτείες βαμβακιού-σε πολλά μέρη του Νότου ήταν εξ ολοκλήρου στα χέρια των Εβραίων, και ως συνέπεια η δουλεία βρήκε υποστηρικτές μεταξύ τους». Η Roberta Feurlicht, στο βιβλίο της ‘Fate of the Jews’ (‘Η Μοίρα των Εβραίων’), γράφει με ειλικρίνεια: «Όχι μόνο υπήρξε ένας δυσανάλογα μεγάλος αριθμός Εβραίων ιδιοκτητών σκλάβων, εμπόρων σκλάβων, και εκπλειστηριαστών σκλάβων, αλλά όταν η γραμμή χαράχτηκε μεταξύ των φυλών, πήγαν με την πλευρά της λευκής φυλής". 
Γι’ αυτό είναι ίσως κατανοητό γιατί η ταινία του Steven Spielberg για το δήθεν τέλος της Μαύρης δουλείας έπρεπε να γίνει χωρίς Εβραίους χαρακτήρες. Η προσεκτικά επεξεργασμένη, αλλά εντελώς λανθασμένη εικόνα των Εβραίων ως ‘βοηθών’ των Μαύρων σίγουρα θα ήταν κάτι παρακινδυνευμένο. Η απουσία τους από κάθε συμμετοχή στις προσπάθειες του Λίνκολν για να επιτευχθεί η ελευθερία των Μαύρων είναι ίσως το μόνο ιστορικά ακριβές χαρακτηριστικό της ταινίας. Και αφού η ταινία του Σπίλμπεργκ πρέπει να απεικονίζει τους Μαύρους μόνο ως υπηρέτες και υπηρέτριες και μπάτλερ και μεταφορείς και παλλακίδες, ίσως θα έπρεπε οι Μαύροι να προβληματιστούν και να εξετάσουν πιο βαθιά την διακήρυξη του Λίνκολν. Εκείνος είπε: «Η προσδοκία των ανθρώπων είναι να απολαμβάνουν την ισότητα όσο μπορούν καλύτερα όταν είναι ελεύθεροι, αλλά σε αυτή την ευρεία ήπειρο ούτε ένας άνθρωπος της δικής σας φυλής είναι ίσος με έναν άνθρωπο από τη δική μας ... δεν μπορώ να το αλλάξω ... Είναι καλύτερο για τους δυο μας, ως εκ τούτου, να διαχωριστούμε».
Αυτό το τελευταίο θα έκανε μια μεγάλη ταινία!
* Το ΝΟΙ είναι η επίσημη ιστοσελίδα του κινήματος των μουσουλμάνων Αφροαμερικάνων ‘Nation of Islam’ (Έθνος του Ισλάμ) του Louis Farrakhan. Το κίνημα – μέλος του οποίου υπήρξε και ο Malcolm X – το οποίο προωθεί την «υπεροχή των μαύρων», έχει κατηγορηθεί για αντισημιτισμό.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου