Μου αρέσουν τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού. 5-6 λίτρα μηχανή, φυσικά V8, δύο διπλά καρπυρατέρ, χωρίς αδερφίστικα για ρύπους και καυσαέρια, πατάς το γκάζι και νοιώθεις τα μάγουλά σου να τραβιούνται προς τα πίσω από την επιτάχυνση. Φυσικά αυτά ήταν όσο η βενζίνη έκανε $0,20 το γαλόνι (δηλαδή $0,05 το λίτρο), αν και σε σημερινές τιμές, με τον πληθωρισμό αυτό θα ήταν μάλλον επί 5 ...περίπου.
Την δεκαετία του '70, όχι μόνο ακρίβυνε η βενζίνη στις ΗΠΑ, αλλά δεν έβρισκες βενζίνη. Ουρές... Και για λόγους που δεν ξέρω, το Ντιτρόϊτ (η πρωτεύουσα της Αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί, και πήρε την κάτω βόλτα, όσο τα Ιαπωνικά αυτοκίνητα ανέβαζαν την ποιότητά τους και τα Γερμανικά τοποθετήθηκαν σαν σύμβολα στάτους. Ή αυτοκινητοβιομηχανία του Ντιτρόϊτ παγιδεύτηκε στην κλασσική middle market παγίδα: Έχασε και τα πολλά οικονομικά αυτοκίνητα και τα όχι λίγα πολυτελή αυτοκίνητα.
Ήδη την δεκαετία του '80 είχε προβλήματα το Ντιτρόϊτ, η πόλη. Οι (ως επί το πλείστον λευκοί) αστοί, οικογένειες ή απόγονοι στελεχών της αυτοκινητοβιομηχανίας έφυγαν για τα προάστια, και το Ντιτρόϊτ άρχισε να υποβαθμίζεται. Πολλές παροχές, μειούμενα έσοδα από φόρους, η συνταγή είναι νομοτελειακή και αδιαπραγμάτευτη, και η ύφεση μετά το κραχ του 2008 αμείλικτη.
Η χρεωκοπία στην Αμερική δεν είναι όπως στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη. Ο οφειλέτης, είτε είναι εταρεία, είτε πόλη, μπαίνει κάτω από την προστασία του Δικαστηρίου και προσπαθεί να τα βρει με τους πιστωτές τους. Να "ρυθμίσει". Να "αναδιαρθρώσει". Μία ρύθμιση, για να πετύχει, πρέπει να είναι δίκαιη και βιώσιμη... Τα έλεγε ο φουκαράς ο τ. Felix Rohatyn, αλλά ποιός ακούει;
Το Ντιτρόϊτ φαλίρισε επειδή δεν είχαν πια οι φορολογούμενοι να καλύψουν τα έξοδα της πόλης, και αυτοί που είχαν, οι "πλούσιοι", είχαν φύγει. Τόσο απλό.
archaeopteryxgr.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου