Οι άλλοι, όχι εγώ...

Έχω διαβάσει τρία βιβλία της Σώτης Τριανταφύλλου. Δύο μου άρεσαν, ένα όχι. Μικρή σημασία έχει αυτό. Πρόκειται περί γούστου. Τον τελευταίο καιρό έτυχε να διαβάσω και κείμενά της στο διαδίκτυο. Διαφωνούσα με όλα, αλλά επίσης μικρή σημασία έχει κι αυτό. Ένα, όμως, κείμενό της το εκτίμησα επειδή ήταν ειλικρινέστατο και περιείχε στοιχεία ομολογίας.

Πρόκειται για το κείμενο με τίτλο «Οι αντιστασιακοί» που αναρτήθηκε στο protagon. Σε αυτό το κείμενο η κ. Τριανταφύλλου με βοήθησε να αντιληφθώ για ποιο λόγο «πολλοί δημιουργοί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και διασκεδαστές» έχουν ταχθεί με την κυβερνητική πλευρά και γράφουν ή μιλούν ακόμη και με μίσος για όσους διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική.

Γράφει η κ. Τριανταφύλλου: «Η εκτίμηση ότι η χώρα μας τελεί υπό δικτατορικό καθεστώς («χούντα», «Κατοχή») οδηγεί στην ένδυση πολλών δημιουργών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων και διασκεδαστών με τα χρώματα του αντιστασιακού. Συγγραφείς, τραγουδιστές, μέλη της νομενκλατούρας και ινδάλματα της λαϊκής ψυχαγωγίας εμφανίζονται ως μεγαλόστομοι επαναστάτες, πατριώτες και ανατροπείς: μετά από κάμποσα χρόνια λήθαργου και επιθετικού νεοπλουτισμού, δεβαριεσισμού και γραφειοκρατικής αριστεροσύνης, διάφοροι “επώνυμοι” κολακεύουν το κοινό τους πασχίζοντας να γίνουν συμπαθητικοί – άρα, να διατηρήσουν τη δημοτικότητα και, κυρίως, την εμπορικότητά τους».

Η κ. Τριανταφύλλου είναι μία εμπορική συγγραφέας. Δεν τη θυμάμαι τα «χρόνια του λήθαργου και του επιθετικού νεοπλουτισμού, του δεβαριεσισμού και της γραφειοκρατικής αριστεροσύνης» να αντιστέκεται, να παρεμβαίνει, να διαφωνεί. Μπορεί και να κάνω λάθος. Μικρή σημασία έχει κι αυτό. Το θέμα είναι να παρακολουθήσουμε τη σκέψη της συγγραφέως, η οποία παρεμβαίνει σήμερα για να κατηγορήσει όσους επέλεξαν την «ένδυση με τα χρώματα του αντιστασιακού».

Εξηγεί, λοιπόν, η συγγραφέας τα κίνητρα των «αντιστασιακών», όπως εκείνη τα αντιλαμβάνεται: «Άνθρωποι άσχετοι προς την πολιτική, μικροαστοί, βολεμένοι, αγράμματοι, εσωστρεφείς και εγωκεντρικοί, κάνουν οψίμως επίδειξη κοινωνικής συνείδησης – και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις γνωρίζουν επιτυχία και προσβλέπουν στην εξουσία, όσοι ενδιαφέρονται να αρέσουν, προσχωρούν στους επικείμενους νικητές. Δώστε στον λαό ό,τι θέλει, πείτε του ό,τι του αρέσει να ακούει. Εξάλλου, ποτέ δεν βλάπτει να τα έχουμε καλά με τους κυβερνώντες του εγγύς μέλλοντος, ειδικά όταν υπόσχονται νέα τάξη πραγμάτων: ίσως δοθούν καινούργιες ευκαιρίες σε καινούργιους συμβιβασίες».

Η ομολογία που ανέφερα στην αρχή και η ειλικρίνεια του κειμένου, βρίσκονται ακριβώς στην τελευταία παράγραφο του αποσπάσματος που παραθέτω. Κατά την κ. Τριανταφύλλου, λοιπόν, όσοι σήμερα δεν τα έχουν καλά «με την κατάσταση» το κάνουν όχι για κάποιον ιδεολογικό λόγο, από κάποια αγανάκτηση, έχοντας αγνά κίνητρα, αρνούμενοι να αποδεχθούν την καταστροφή, αλλά μόνο για «να τα έχουν καλά με τους κυβερνώντες του εγγύς μέλλοντος» και να εκμεταλλευθούν τις «καινούργιες ευκαιρίες» που ίσως δοθούν.

Δεν είχα βέβαια κάποια ιδιαίτερη απορία, αλλά η κ. Τριανταφύλλου έδωσε δημόσια μια καλή εξήγηση για τους «συμβιβασίες» του σήμερα. Για όσους δηλαδή συμβιβάζονται και υπερασπίζονται την πολιτική των μνημονίων και την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Μάλλον αυτοί βολεύονται με τις ευκαιρίες που τους προσφέρουν οι κυβερνώντες του σήμερα. Σκέφτομαι να αφαιρέσω τη λέξη «μάλλον». Είναι τόσο σίγουρη η συγγραφέας ότι οι σημερινοί «αντιστασιακοί» απλώς επιδιώκουν να βολευτούν στο μέλλον, που μου δίνει το δικαίωμα να είμαι κι εγώ βέβαιος ότι οι σημερινοί «συμβιβασίες» παίρνουν τα ανταλλάγματά τους στο παρόν.

Φτηνιάρικη προσέγγιση, αλλά τι να κάνω; Αν ήταν δική μου, μικρή σημασία θα είχε. Όμως είναι της συγγραφέως! Οπότε, έχει τη σημασία της και την αξία της για το φαινόμενο της σημερινής συμβιβασμένης διανόησης (που λέει ο λόγος). Μάλιστα, όπως η συγγραφέας δεν αναφέρει παραδείγματα ή δεν παρουσιάζει αποδείξεις για τα κίνητρα των σημερινών «αντιστασιακών», έτσι κι εγώ δε νιώθω την ανάγκη να κάνω κάτι ανάλογο για τους σημερινούς «συμβιβασίες». Στις υποθέσεις απαντάς με υποθέσεις, άσχετα αν οι υποθέσεις αυτές εκφράζονται μετά βεβαιότητας.

Άλλωστε, δε χρειάζεται να εκμεταλλευθείς … αυτοπροσώπως τις ευκαιρίες των κυβερνώντων. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις «καλές σου σχέσεις» με τους κυβερνώντες για να βολέψεις όχι εσένα, αλλά άλλους. Όλα αυτά στα πλαίσια των υποθέσεων πάντα και σύμφωνα με το αξίωμα της συγγραφέως ότι όταν υποστηρίζεις κάτι πάντα το κάνεις για τα ανταλλάγματα που έχεις λάβει ή περιμένεις να λάβεις.

kartesios.com