Η μακροθυμία του Θεού

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ο Θεός καταπολεμεί το κακόν, όχι δια της βίας και της αφαιρέσεως της ελευθερίας των όντων, αλλ' ως μακρόθυμος δια της αγάπης και δικαιοσύνης χωρίς να πάθη η θεία ουσία, αλλά και χωρίς να μειούται η του κακού ελευθερία και πραγματικότης. Την στιγμήν καθ ήν η του κακού ελευθερία θα ήρετο, τότε αυτομάτως θα καθίστατο αίτιος του κακού ο Θεός" (Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης, Το προπατορικόν αμάρτημα, Εκδόσεις Δόμος, σελ. 66).

Ο Θεός είναι ο πατέρας των ανθρώπων. Το ίδιο μακροθυμεί κάθε πατέρας. Ο λαός λέει "όποιο δάχτυλο κι αν κόψεις πονάει το ίδιο".

***

Στον ουρανό (πνευματικό κόσμο), οι άνθρωποι ζουν ως άγγελοι.
Αυτό κάνει η μνήμη από μόνη της. Κρατάει τα καλά και σβήνει τα άσχημα. Νοσταλγούμε ακόμα και τους τόπους, όπου περάσαμε βασανιστική ζωή. Ο Σολτζενίσκιν νοσταλγούσε τη ζωή του στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. "Στρατόπεδο συγκεντρώσεως, σπίτι μου!" έλεγε. Το καλύτερο από μας δεν πεθαίνει. Το διατηρούν ζωντανό, για μας, στη μνήμη τους, οι Άγγελοι του Θεού!
Δυστυχώς κρατούν στα θλιβερά αρχεία τους οι δαίμονες και τις αμετανόητες πράξεις μας, τίς πράξεις για τις οποίες δεν μετανοήσαμε ακόμη. Οι άγιοι εύχονται να μην τους εύρει ξαφνικά ο θάνατος, για να θυμηθούν μήπως είναι κάποια αμαρτία για την οποία δεν μετενόησαν. Καλόν είναι να κάνουμε αυτοεξέταση κάθε βράδυ. Να μην κοιμούμαστε με την μνησικακία μας. Εμποδίζει τους Αγγέλους να προβούν στις εργασίες ανανέωσης, που γίνονται κατά τη διάρκεια του ύπνου. "Ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου. Ποιών ελεημοσύνας ο Κύριος και κρίμα πάσι τοις αδικουμένοις." Ας μη χάνουμε το θάρρος μας. Ο Ιησούς συμβαδίζει στην αποθάρρυνση και εγκαθιστά βάσιμες ελπίδες! Θα μας θυμούνται επίσης (και θα τους θυμούμαστε) όσοι είμαστε δεμένοι με το σύνδεσμο της αγάπης: "Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει".

***

Πόσο αργά καταλαβαίνει ο άνθρωπος! Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί στον τεχνικό πολιτισμό (civilization), ακολουθούμε τους δυτικούς τριάντα χρόνια πίσω, ενώ στον πνευματικό πολιτισμό ακολουθούν οι δυτικοί αμέτρητα χρόνια πίσω (έτσι θά ΄πρεπε τουλάχιστον), αν είμαστε αληθινά ορθόδοξοι!

Όταν, πριν πολλά χρόνια, ρώτησα τη θεία μου πόσο φαγητό τρώει, (παραπονιόταν για το υπερβολικό βάρος της), μου απάντησε πως δεν τρώει καθόλου. Εννοώντας ότι τρώει λίγο.

Πέρασαν πολλά χρόνια, τριάντα χρόνια περίπου, για να καταλάβω πόσο αργά αποκτάμε επίγνωση αυτού που μας ωφελεί κι αυτού που μας βλάφτει. Παράδειγμα, αν λες σε κάποιο νέο είκοσι χρονών ότι το τσιγάρο θα του προκαλέσει καρκίνο, δεν θα καταλάβει τίποτε. Πρέπει να περάσουν τουλάχιστον τριάντα χρόνια για να καταλάβει τί σημαίνει αυτό.

Για μένα πέρασαν τώρα τριάντα χρόνια για να καταλάβω ότι "λίγη τροφή για λίγες ώρες" είναι ιδανικό. Λίγη τροφή για τρεις ώρες, πέντε μικρά γεύματα είναι ό,τι πρέπει για να βρεις το ιδανικό σου βάρος.

moschoblog.blogspot.gr