Μέγα κακίας φάρμακον, και ομολογίαν, και φυγή του πταίσματος

Κάποτε, στην περιοχή της Ναζιανζού, είχε πέσει πολύ χαλάζι, τόσο πολύ ώστε καταστράφηκαν όλες οι σοδειές. Όλοι οι κόποι πήγαν χαμένοι, και όπως είναι φυσικό, επλήγη η οικονομία του τόπου, κάτι που είχε σοβαρές επιπτώσεις στην επιβίωση των ανθρώπων. Το έτος εκείνο, το 373 μ Χ, ζητήθηκε από τον Γρηγόριο τον Θεολόγο, να μιλήσει σχετικά. Όλος ο λόγος του είναι υπέροχος και πλήρης σοφίας. Είναι ένας λόγος μετανοίας και επιστροφής στο θέλημα του Θεού.

Πολλές φορές, συμβαίνουν πράγματα που μας φέρνουν σε απόγνωση, είτε σε επίπεδο προσωπικό, είτε σε οικογενειακό, ακόμα και σε εθνικό. Η λύση είναι η ανεύρεση της πηγής του κακού, που δεν είναι άλλη παρά ο ίδιος μας ο εαυτός, και η ειλικρινής μετάνοια προς θεραπεία. Πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση να ερμηνεύσουμε κάποια πράγματα, όπως παραδέχεται ο άγιος Γρηγόριος, αλλά ο μόνος τρόπος ώστε να πάρουμε κάποιο όφελος από αυτά, είναι να τα αντιμετωπίσουμε με τρόπο πνευματικό. Μπορούμε να τα πάρουμε ως παιδαγωγία του Θεού, προκειμένου να έρθουμε στον εαυτό μας, όπως ο άσωτος υιός. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, και ως Χριστιανοί πιστεύουμε στην Πρόνοια του Θεού, είτε ο Θεός ενεργεί δια της «δεξιάς Του», δηλαδή άμεσα, είτε δια της «αριστεράς Του», δηλαδή χωρίς ο Ίδιος να κάνει κάτι άμεσα αλλά να το επιτρέπει προς παιδαγωγία μας. Στην συνέχεια, παραθέτουμε μικρό απόσπασμα.

Μέγα κακίας φάρμακον, και ομολογίαν, και φυγή του πταίσματος.

«Πλην όμως ας προσπαθήσομεν να εύρωμεν την αιτίαν του κακού. Δια ποιον λόγον έχουν ξηρανθεί αι καλλιέργειαι, έχουν παραμείνει κεναί αι αποθήκαι, έχει εξαφανισθή η βοσκή των κοπαδιών, έχουν ολιγοστεύσει αι ωραιότητες της γης, δεν έχουν γεμίσει αι πεδιάδες από παχύν χόρτον αλλά από κατήφειαν, δεν έχουν πλημμυρίσει από σιτάρι αι κοιλάδες αλλά θρηνούν, και δεν εξεχύθη από τα όρη γλυκό κρασί, όπως θα εταίριαζεν εις τους δικαίους, αλλά εστερήθησαν από τα κοσμήματά των και ητιμάσθησαν και εδέχθησαν αντιθέτως την κατάρα Γελβουέ;

Όλη η γη έχει γίνει όπως ήτο εις την αρχήν, προτού ακόμη στολισθή με τα κάλλη της. "Επεσκέφθης την γην και την έκαμες να μεθύσει", αλλά η επίσκεψίς σου είχε κακόν σκοπόν και η μέθη υπήρξε καταστροφική. Είναι φοβερόν το θέαμα. Η ευφορία μας έχει περιορισθή εις τας καλαμιάς, η σπορά αναγνωρίζεται από πολύ μικρά υπολείμματα και ο θερισμός μόλις μας δίδει εκείνα τα οποία πρέπει να προσφέρωμεν ως απαρχάς εις τον Κύριον και ημπορεί να λεχθή ότι γίνεται μάλλον με τα δάκτυλα παρά με τας χείρας.

Τέτοιος είναι ο πλούτος των ασεβών, τέτοιο είναι το εισόδημα εκείνων οι οποίοι σπείρουν κακώς. Να περιμένουν, όπως λέγει η παλαιά κατάρα, πολλά και να εσοδιάζουν ολίγα. Να σπείρουν και να μην θερίζουν. Να φυτεύουν αμπελώνας και να μην βγάζουν οίνον. Αμπελώνες δέκα στρεμμάτων να βγάζουν μόνον εν δοχείον οίνου, και να μαθαίνουν ότι άλλοι έχουν πολλούς καρπούς, ενώ αυτοί υποφέρουν από την πτωχείαν.

Από πού προέρχονται αυτά και ποια είναι η αιτία της καταστροφής; Ας μην περιμένωμεν να μας ελέγξουν άλλοι. Ας εξετάσωμεν οι ίδιοι τους εαυτούς μας. Σπουδαίον φάρμακον της κακίας είναι το να ομολογήση κανείς και να αποφύγη ταυτοχρόνως το παράπτωμα. Και εγώ πρώτος, όπως έχω αναγγείλει προηγουμένως εις τον λαόν μου και εξεπλήρωσα τον σκοπόν του έργου μου (διότι δεν απέκρυψα την ερχομένην τιμωρίαν, δια να μην στενοχωρήσω ούτε την ψυχήν μου ούτε τας ψυχάς εκείνων οι οποίοι με ακούουν), κατά τον ίδιον τρόπον θα αναγγείλω και την ανυπακοήν του λαού μου και θα θεωρήσω ιδικά μου τα παραπτώματά του, μήπως έτσι επιτύχω κάποιαν συγχώρησιν και ανακούφησιν».

(Έργα αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ΕΠΕ 5, σελ. 357- 359, Απόσπασμα από τον λόγο "Εις τον πατέρα σιωπόντα δια την πληγήν της χαλάζης").

exprotestant.blogspot.gr