Αλήθειες

Αλήθειες που σαν έχω κλείσει
μεσ’ στα κατάβαθα του νου,
- αχτίδες από κάποια δύση
φωτοπλημμύριστου ουρανού,

στον Κύριο δέομαι να μ’ αφήση
παντοτινά να σας χαρώ,
ώσπου τα μάτια να μου κλείση
του αγγέλου τ’ απαλό φτερό.

Να φέγγετε στα τρίσβαθά μου
σαν το καντήλι στο Βωμό,
για να κρατώ τα βήματά μου
μακριά απ’ το χάος και το γκρεμό.

Αλήθειες που σας έχω κρύψει
στη μαγεμένη μου ψυχή,
δώρα σταλμέν’ από τα ύψη
για να με κάμετ’ ευτυχή,

- ώρια λουλούδια μου ακριβά μου,
ας δώση ο Κύριος να γενή
ν’ ανθοβολάτε στην καρδιά μου
ως τη στιγμή μου τη στερνή.

Κι όθε περνώ στου βίου τις στράτες,
- λίγη η ζωή μου είτε πολλή -
να ευφραίνω ολούθε τους διαβάτες
με τη γλυκιά μοσχοβολή.

Αλήθειες που σας έχω πάρει
από το στόμα του Χριστού,
και σας φυλάω με το καμάρι
και τη λαχτάρα του πιστού,

με τα χρυσόνειρα του νου μου
σας έχω πλέξει ένα κλουβί,
- αηδόνια του καλού Θεού μου,
να κελαηδήτε κάθε αυγή,

και να μου λέτε τα τραγούδια,
μεσ’ στ’ απαλόφωτο πρωινό,
που θα μου ψάλλουν τ’ αγγελούδια
μιαν θείαν αυγή στον Ουρανό.

ΑΜΗΝ