Παλεύοντας με μια ακόμη Τράπεζα

Η Δευτέρα 26 Μαΐου του 2014, αποτέλεσε μία ακόμη ημέρα Άγχους, Αγωνίας, Απόγνωσης και Απογοήτευσης στο ημερολόγιο του σύγχρονου Έλληνα. Αυτά τα τέσσερα «Α» κατακλύζουν τον Έλληνα μαθητή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όλη την περίοδο των εξετάσεων. Κατά τη μέση της ημέρας αυτής εμφανίστηκε η πολυπόθητη τράπεζα θεμάτων δυόμιση μέρες πριν το πρώτο διαγώνισμα. Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω αυτά τα τέσσερα «Α» που αισθάνθηκα εγώ προσωπικά καθώς και όλη η υπόλοιπη νεολαία.

Ήταν μία τράπεζα της οποίας τα θέματα ήταν τα μισά εύκολα και τα άλλα μισά δύσκολα. Αυτό συνεπάγεται ότι στην κλήρωση μερικά παιδιά θα τύχουν εύκολα θέματα και άλλα όχι. Μέσα στις τόσες κουβέντες τους οι πολιτικοί είπαν ότι αυτή τη χρονιά τα θέματα θα φτάσουν μέχρι τα 300 και θα δημοσιευτούν 2 εβδομάδες πριν. Βέβαια απ’ ότι είδαμε όλοι μας, τα θέματα έφτασαν τα 599 (πολιτική παιδεία, στην οποία το υπουργείο αφαίρεσε 2 σελίδες και οι μαθητές είχαν να διαβάσουν ΟΛΟ το βιβλίο) και δημοσιεύτηκαν δυόμιση μέρες πριν.

Προσωπικά, όταν ερχόταν η στιγμή να διαβάσω ένα μάθημα βρισκόμουν σε απόγνωση γιατί δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω. Να δω τα θέματα ή τις λύσεις; Να διαβάσω το βιβλίο; Να δω τις ασκήσεις του βιβλίου ή εκείνες του βοηθήματος; να μη διαβάσω μερικά κομμάτια που δεν φαίνονται σημαντικά ή η τράπεζα μπορεί να τα έχει βάλει μέσα; Αυτές οι ερωτήσεις μου είχαν γίνει καθημερινότητα τις 4 εβδομάδες των εξετάσεων. Τι ακολουθούσε όμως στη συνέχεια; Προσπαθούσα να δω μερικά θέματα της τράπεζας, να διαβάσω και από το βιβλίο και γενικά να είμαι καλυμμένη όσο πιο πολύ γίνεται. Με αυτόν τον τρόπο βέβαια καθόμουν στην καρέκλα των εξετάσεων με το άγχος ότι μπορεί να μας τύχει ένα θέμα το οποίο είναι καθαρά παπαγαλία (Βιολογία) ή ακόμη και ότι δεν το έχουμε δουλέψει καλά στην τάξη. Στο σχολείο μου, όπως βέβαια και σε άλλα σχολεία οι καθηγητές μας δεν μας έλεγαν τις απαντήσεις όπως συνέβη σε άλλα σχολεία. Επομένως ο βαθμός πολλών παιδιών δε θα είναι αντικειμενικός.

Δόξα τω Θεώ όλα αυτά πέρασαν για φέτος και ευελπιστώ καθώς και όλοι οι συνομήλικοι να μην τα ξαναπεράσουμε και την επόμενη χρονιά. Και όταν αναφέρθηκα αρχικά έμμεσα για την Ελλάδα εννοούσα καθαρά και μόνο το σύστημα που επικρατεί σε αυτή. Αγαπώ την χώρα μου, το έθνος μου, το οποίο αποδεικνύει κάθε μέρα την τεράστια προσπάθεια του να επιβιώσει. Αυτό το πρόσεξα και στα μάτια των συμμαθητών μου καθώς έρχονταν στο σχολείο, οι οποίοι είχαν κουραστεί τόσο πολύ όμως παρόλα αυτά προσπαθούσαν με την βοήθεια του Θεού και της οικογένειας τους να περάσουν αυτόν τον Γολγοθά και να βγουν νικητές. Εύχομαι σε αυτούς και σε όλους τους συνομήλικους μου καλή επιτυχία και καλό κουράγιο!

Μαθήτρια της Ριζαρείου εκκλησιαστικής σχολής
Γ.Σ.