Μαγειρική τέχνη

Μόσχος Λαγκουβάρδος

Η μαγειρική είναι τέχνη και όπως κάθε τέχνη, χωρίς αγάπη δε γίνεται.
Οι μητέρες μας αγαπούσαν την μαγειρική, γιατί αγαπούσαν αυτούς για τους οποίους μαγείρευαν, αλλά και γιατί ένιωθαν τη χαρά της δημιουργίας. Γνώριζαν πότε ένα φαγητό είναι καλομαγειρεμένο ή όχι από το χρώμα, το άρωμα, την υφή και βέβαια από τη γεύση.

Το φαγητό ψήθηκε, έβρασε, τηγανίστηκε όταν βγάλει το άρωμά του, πάρει το χρώμα του, τη γεύση του. Ο πιο σίγουρος τρόπος να ξέρεις εάν έγινε το φαγητό είναι το πηρούνισμα. Αν μπήγεται εύκολα το πηρούνι και τραβώντας το βγαίνει και δεν κρατάει το φαγητό αυτό είναι το σημάδι ότι το φαγητό είναι έτοιμο. Αν το κρατάει, σημαίνει ότι το φαγητό "κρατάει", δηλαδή θέλει κι άλλο ψήσιμο, βράσιμο, τηγάνισμα.

Από την πείρα μου στην τέχνη της μαγειρικής, αλλά και σε κάθε τέχνη με την οποία καταπιάστηκα γνωρίζω ότι το σπουδαιότερο, όπως είπα είναι η αγάπη και κατόπιν επίσης σπουδαίο είναι η απλότητα. Όσο πιο απλά, γνήσια, καθαρά, είναι τα υλικά, τόσο καλύτερο είναι το φαγητό. Κι όσο μεγαλύτερο σεβασμό και προσοχή δείχνεις τόσο το καλύτερο. Σ' αυτό φαίνεται ο καλός τεχνίτης. Με μόνο λίγο ρύζι και καλό νερό μπορείς να κάνεις ένα πεντανόστιμο φαγητό. Ο Πάμμπλο Καζάλς έπαιζε θαυμάσια με ένα μέτριο βιολοντσέλο!

Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του αρχιμ. Δοσιθέου "Καλογηρική Μαγειρική" |Εκδοσις Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνης (Έκδοσις δεκάτη τετάρτη).

moschoblog.blogspot.gr