Κρίσιμη ψηφοθηρία

Ψηφίζουν υπεύθυνα για σταθερότητα,
συνέπεια, συνέχεια, ευρωπαϊκή
προοπτική, κατά του λαϊκισμού,
του δάκου και της μουχρίτσας

Απορία: Αφού τα «μεγάλα στοιχήματα» (Ε.Ε., ΟΝΕ, ευρώ) τα κέρδισε η Ελλάς, πώς και χρεοκοπήσαμε;

Το κλισέ, σύμφωνα με το λεξικό, είναι «κάθε πολυχρησιμοποιημένη έκφραση που έχει γίνει στερεότυπη για ορισμένη περίπτωση». Στην ελληνόφωνη πολιτική σκηνή το κλισέ είναι ακόμα χειρότερο: μια επαναλαμβανόμενη ανοησία που εκστομίζεται με σοβαροφανές ύφος. «Βρισκόμαστε μπροστά στην πιο κρίσιμη καμπή της πατρίδας μας». Ενα κλισέ που μπορεί να κάνει ακόμα και τον πιο ήρεμο άνθρωπο της γειτονιάς να προσπαθήσει να παίξει τένις χρησιμοποιώντας ως ρακέτα ένα τηγάνι και μπαλάκι το τηλεκοντρόλ της τιβί. «Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Τώρα θα κριθούν πολλά για τις επόμενες δεκαετίες». Ακόμα δύο αηδιαστικά κλισέ, που μπορεί να υποχρεώσουν μια κυβέρνηση με στοιχειώδη αισθητική να διατάξει το άμεσο κλείσιμο όλων των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών που τα επαναλαμβάνουν. «Ο λαός δεν μπορεί να χάσει αυτή την ιστορική ευκαιρία. Το αποτέλεσμα που θα προκύψει από τις κάλπες μπορεί να σημάνει την αναγέννηση ή την καταστροφή της χώρας. Οχι στα πισωγυρίσματα». Τρία ακόμα χειρότερα κλισέ, που σε υποχρεώνουν να αναρωτηθείς αν υπάρχει έστω κι ένας λόγος στον κόσμο για να ασχολείσαι με όσους τα λένε ανερυθρίαστα και τα ακούν αδιαμαρτύρητα.

Παβλόφ

Εδώ και δεκαετίες ένα τμήμα της κοινής γνώμης έχει εκπαιδευτεί τόσο καλά στην αποδοχή της ισχύος των κλισέ, που μπροστά του τα σκυλιά του Παβλόφ φαντάζουν αναρχικοί. Υποτίθεται ότι οι πολιτικοί ασκούνται στις δημηγορίες, στην επιχειρηματολογία και την πειθώ και η γοητεία που εκπέμπουν (τουλάχιστον στους νοήμονες και σε όσους δεν έχουν συμφέροντα από δαύτους) είναι λιγότερη από τον ενθουσιασμό που μεταδίδει η μουσική που ακούγεται στα ασανσέρ και τα σούπερ μάρκετ. Πώς εξουσιάζουν έχοντας τόσο πεθαμένη σχέση με το κοινό; Μυστήριον...

Πάντως, η πιο σαχλή, αφόρητη και εκτός λογικής επανάληψη είναι το «ή αυτό ή Αρμαγεδδών» που επαναλαμβάνεται περίπου κάθε δύο χρόνια στην Ελλάδα. Για να φανταστείτε, το δούλεμα που έχει πέσει στην Ελλάδα θυμηθείτε ότι ακόμα και ο ΓΑΠ εκβίασε (επιτυχώς!) τους ψηφοφόρους με κάτι σαν αυτό: Αν δεν βγει Καμίνης και Μπουτάρης, πάμε σε εκλογές και, επειδή θα πάμε σε εκλογές, θα χρεοκοπήσουμε.

Το πιο αστείο όλων είναι ότι τελικά οι εκβιασμοί περνούν μεν, αλλά χρεοκοπούμε δε. Οι πολιτικοί μπλοφάρουν διαρκώς και εμείς παίζουμε τα ρέστα μας και τα χάνουμε...

Παναγιώτης Λιάκος

dimokratianews.gr