Η πολιτική ορθότητα εγκαθιστά μια θεοκρατία (η οποία θα τελειώσει με πολύ πόνο)

Πρώτα καίνε λέξεις. Μετά βιβλία. Μετά εσένα

Στη φεουδαρχική εποχή υπήρχαν «τρεις τάξεις» - ο κλήρος, οι ευγενείς και ο λαός.

Αλλά κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, δύο φιλόσοφοι, ο Ιρλανδός Edmund Burke και ο Σκωτσέζος Thomas Carlyle, προσδιόρισαν ποια είναι η τελευταία και πιο «καταπληκτική τέταρτη εξουσία».

Είναι ο Τύπος. Τα ΜΜΕ.

«Είναι εκεί.. η μεγάλη-μηχανή που δεν κοιμάται ποτέ. Έχει πρεσβευτές της σε κάθε γωνιά του κόσμου και οι αυλικοί της βρίσκονται σε κάθε δρόμο. Οι αξιωματικοί της παρελαύνουν μαζί με τους στρατούς, και οι απεσταλμένοι της εισχωρούν στα συμβούλια των πολιτικών», έγραφε ο Άγγλος μυθιστοριογράφος William Thackeray.

Σήμερα ο Τύπος, η Τέταρτη Εξουσία, οι μαθητές του Βολταίρου, έχουν αντικαταστήσει τον κλήρο και έχουν ενθρονιστεί αυτοί ως οι νέοι κριτές της ηθικής.

«Στην Αμερική η δύναμη του Τύπου είναι αρχέγονη. Θέτει την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης, και αυτή η σαρωτική πολιτική εξουσία δεν μπορεί να συγκρατηθεί από κανένα νόμο. Καθορίζει τι θα πουν οι άνθρωποι και τι θα σκεφτούν, μια αρχή που σε άλλες χώρες ανήκει αποκλειστικά στους τυράννους, τους ιερείς και τους μανδαρίνους», γράφει ο Teddy White στο “In The Making of the President 1972”.

Τα παραπάνω γράφει σε άρθρο του ο Pat Buchanan, παίρνοντας αφορμή από τις απανωτές επιθέσεις κατά του Donald Trump, του υποψηφίου για το ‘χρίσμα’ των Ρεπουμπλικάνων, ο οποίος έχει γίνει το «απόλυτο κακό» του liberal Τύπου στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Όντως τα media, που έχουν τον κύριο λόγο στην διαμόρφωση της συνείδησης του σύγχρονου δυτικού μαζανθρώπου, αποφασίζουν ποιες λέξεις είναι επιτρεπτές και ποιες δεν είναι, ποιες σκέψεις είναι αποδεκτές και ποιες δεν είναι, ποιοι είναι οι «καλοί» και ποιοι οι «κακοί» κλπ.

Τα media έχοντας μετατραπεί στον κλήρο του μετανεωτερικού κόσμου, προχωράνε ένα βήμα παρακάτω και εφαρμόζουν την δική τους ιερά εξέταση, όπου οι «αιρετικοί» μπαίνουν στη μαύρη λίστα και αφορίζονται, ενώ άλλοι λαμβάνουν συγχώρεση, εφόσον βέβαια, αποκηρύξουν τις αιρέσεις τους.

Πρέπει να το καταλάβουμε. Ζούμε σε μια θεοκρατία.

Το κεντρικό δόγμα, το υπέρτατο Δόγμα σήμερα, είναι η ‘Παγκοσμιοποίηση’ (η Γη ως «Παγκόσμιο Χωριό», όπου δεν υπάρχουν λαοί και φυλές, ούτε φυσικά και σύνορα) η οποία εμπεδώνεται μέσω της επιβαλλόμενης ‘πολυπολιτισμικότητας’ (στην ουσία Λευκής Γενοκτονίας, αφού μόνο στις Λευκές χώρες επιβάλλεται και εξυμνείται) που με την σειρά της προσπαθεί να στηριχθεί σε νόμους "αντιρατισμού", σπαραξιάρικα κηρύγματα "ανθρωπισμού" και ψευτο-θεωρίες για «Ισότητα» (τουτέστιν εξισωτισμός / ισοπεδωτισμός).

Είναι υπέρτατη βλασφημία να αμφισβητήσει κάποιος Το Δόγμα, όπως ακριβώς γινόταν την εποχή του Κοπέρνικου και του Γαλιλαίου.

Η ‘πολιτική ορθότητα’, που στις ΗΠΑ ονομάζεται ‘πολιτιστικός μαρξισμός’ (cultural marxism), καθώς παιδί του μαρξισμού είναι, παντρεμένος με θρησκευτικό ζήλο καταστρέφει τις σύγχρονες ‘δημοκρατικές’ κοινωνίες από μέσα. Βιολογικά και πνευματικά.

Όσο οι άνθρωποι απορρίπτουν την πραγματικότητα και την λογική, και παραδίδονται ψυχή και σώματι στο ιερατείο της πολιτικής ορθότητας, τα πράγματα θα χειροτερεύουν, καθώς οι πωρωμένοι ζηλωτές της ψευτο-θρησκείας της νεοεποχίτικης «Πανανθρωπότητας» (Universalism) θα συνεχίσουν να προσφέρουν θυσία τους εαυτούς τους, τα παιδιά τους και όλους τους άλλους, στους ψεύτικους θεούς της «Ισότητας» (Equalitarianism).

Σήμερα, οι ζηλωτές της θρησκείας του πολυπολιτισμού αγωνίζονται πυρετωδώς να αναμίξουν εντελώς ανόμοιους λαούς, (πολιτισμικά / θρησκευτικά / φυλετικά) βάζοντας τις βάσεις για τις αυριανές αιματηρές συγκρούσεις.

Το πεδίο ύστερα θα είναι ανοιχτό, καθώς οι τρομαγμένοι και ψηφιακά ελεγχόμενοι πληβείοι θα ικετεύουν για «σωτηρία», τουτέστιν «ασφάλεια» και «τάξη», που η ελίτ θα τους υποσχεθεί ότι θα τις προσφέρει μία παγκόσμια κυβέρνηση και ένας παγκόσμιος κυβερνήτης / «σωτήρας».

Έτσι θα εκπληρωθεί το γνωστό μασονικό ρητό «Ordo Ab Chao», που σημαίνει «τάξη μέσα από το χάος».

Θα μου πεις, που τους θυμηθήκαμε τώρα τους μασόνους...

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / από εδώ κι εδώ