Λαρισινά δοκίμια
Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Ο Όμηρος αν και περιγράφει έναν ολόκληρο πόλεμο, δεν αρχίζει τη διήγησή του από τίποτε μεγάλα και σπουδαία γεγονότα. Ο Όμηρος κάνει εντελώς το αντίθετο. Αρχίζει το έπος της Ιλιάδος με το θυμό του Αχιλλέα, γιατί του πήραν το λάφυρό του, την όμορφη Βρισηίδα. Το ίδιο και το Ευαγγέλιο δεν μιλάει ποτέ γενικά. Νιώθεις σαν να αναφέρεται προσωπικά σε σένα. Λες και μόνον εσύ υπάρχεις σε αυτόν τον κόσμο και ο Θεός.
Προχθές, στο καφενείο, ο Κώστας μίλαγε για την κατάσταση και επισήμανε τα λάθη που έγιναν. Ακούγοντάς τον ένιωθες σαν να μιλάει από κάπου μακριά, μπορεί και έξω από το τη γή, από κάποιο δορυφόρο. Για να τον συνεφέρω του θύμισα τα λόγια του Ευαγγελίου, μην κρίνετε, για να μη κριθείτε. Γιατί το Ευαγγέλιο και ο Όμηρος μιλούν προσωπικά; Ακόμα και η έννοια του μαζικού είναι διττή. Σημαίνει αυτό που περιλαμβάνει πολλούς ανθρώπους και αυτό που περιλαμβάνει έναν μόνον, αλλά αφορά στους πολλούς.
Ο φιλόσοφος και μάρτυρας του 2ου μ. Χ. αιώνος, Ιουστίνος, γράφει πως οι χριστιανοί, έχουν τα πάντα κοινά και δεν κάνουν μεταξύ τους διακρίσεις. Ο Κάρολος Μαρξ πιθανόν γνωρίζει την μαρτυρία του φιλοσόφου Ιουστίνου αλλά και το περιεχόμενο του Βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων. Αλλά δεν εμβαθύνει στο Ευαγγέλιο και γι’ αυτό αγνοεί, γιατί οι χριστιανοί έχουν κοινοκτημοσύνη και ισότητα μεταξύ τους. Οι πρώτοι χριστιανοί έχουν τα πάντα κοινά και δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ τους, όχι σαν σπορ, αλλά για την αγάπη του Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος που τα κοινά γεύματά τους τα ονομάζουν «αγάπες». Χωρίς την αγάπη του Χριστού και την τήρηση των Εντολών Του, δεν γίνεται κοινοκτημοσύνη και ισότητα με την μαζική βία και τον καταναγκασμό. Απόδειξη το πείραμα του κομμουνισμού, που απέτυχε στις χώρες όπου επιβλήθηκε με την δικτατορία του προλεταριάτου. Η κοινοκτημοσύνη των χριστιανών, μετά τους διωγμούς εναντίον τους, συνεχίζεται στην έρημο, όπου οι χριστιανοί καταφεύγουν για να γλιτώσουν από τους διωγμούς και εξακολουθεί να εφαρμόζεται μέχρι σήμερα, στα κοινοβιακά μοναστήρια, τα οποία ιδρύουν, για τον ίδιο λόγο, μακριά από τις πόλεις και τα χωριά.
Ο Χριστός θεραπεύει την υπερβολική προσκόλληση στα αποκτήματα και ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα πάθη και από το πιο δυνατό από όλα, την μάνα όλων των παθών, την φιλαργυρία. Απόδειξη οι αμέτρητες δωρεές των χριστιανών στην Εκκλησία, αλλά και η προσωπική εμπειρία. Όλη τη ζωή μας δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να μαζεύουμε πράγματα, ώσπου να απελευθερωθούμε από την προσκόλλησή μας σ’ αυτά και να γίνουμε ικανοί να τα πετάξουμε.
Η πρώτη γραπτή μαρτυρία βίας στην ανθρώπινη ιστορία, είναι ο φόνος του Άβελ από τον αδελφό του Κάϊν.Το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, το βιβλίο της Γενέσεως, καταγράφει την αιτία του φόνου. Είναι η προτίμηση του πατέρα τους, του Αδάμ στον Άβελ. Ο Αδάμ ευχαριστείται περισσότερο με τις θυσίες του Άβελ, κι αυτό προκαλεί την οργή του Κάϊν, που επιθυμεί να είναι αυτός στη θέση του αδελφού του Άβελ. Στο ίδιο περιστατικό βρίσκουμε και τον ορισμό της μιμητικής επιθυμίας, ως αιτίας της μαζικής βίας. Μιμητική επιθυμία είναι η επιθυμία για αυτά που έχουν οι άλλοι. Κάθε μιμητική επιθυμία (προσκόλληση), δημιουργεί και έναν μιμητικό εταίρο. Κάθε φορά που μας διακατέχει κάποια μιμητική επιθυμία, απαραιτήτως εμφανίζεται και ο αντίζηλος.
Η αιτία της μαζικής βίας είναι η μιμητική επιθυμία. Αυτός που διακατέχεται από αυτήν, αυτός δηλαδή που επιθυμεί όσα ανήκουν στους άλλους, δεν ακολουθεί τον δρόμο του Ιησού και δεν ζει όπως έζησε ο Χριστός. Ο Χριστός μας αποτρέπει από το να επιθυμούμε όσα ανήκουν στους άλλους. Εγώ σας λέγω, να μην επιθυμήσετε καθόλου. Μόνον όταν τηρούμε την Εντολή αυτή, ό,τι ζητάμε μας δίδεται και όποια πόρτα χτυπάμε, ανοίγει. Έως τώρα, είπε κάποτε ο Ιησούς στους Μαθητές Του, δεν ζητήσατε τίποτε εννοώντας ότι δεν ζήτησαν τίποτε χωρίς μιμητική επιθυμία. Στην αρχή ούτε οι ίδιοι οι Μαθητές του Χριστού, κατενόησαν πλήρως την Διδασκαλία Του. Δεν είναι εύκολο να είσαι ορθόδοξος χριστιανός!
Η παγκοσμιοποίηση αρχίζει από τα μεγάλα και τα σπουδαία και αγνοεί τον ένα και μοναδικό άνθρωπο. Αυτοαποκαλείται «παγκόσμια» επειδή επιδιώκει να επιβάλει την εξουσία της σε όλο τον κόσμο. Το όνομα που δίνει η ίδια στον εαυτό της, δείχνει και την φιλοσοφία της. Χρησιμοποιεί την έννοια του «παγκόσμιου» από την άποψη του μεγέθους και όχι της ποιότητας. Δεν είναι παγκόσμια, επειδή είναι αποδεκτή από όλα τα έθνη και από όλους τους λαούς του κόσμου. Ονομάζει τον εαυτό της «παγκόσμιο» γιατί σκοπεύει να επιβληθεί σε όλο τον κόσμο είτε το θέλει ο κόσμος είτε δεν το θέλει. Στην πραγματικότητα αυτό που είναι παγκόσμιο, είναι πρώτα καθολικό, που σημαίνει ότι είναι αποδεκτό από όλους τα έθνη και από όλους τους λαούς του κόσμου. Καθολική είναι η Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός. «Πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».(Δεν θα την κατανικήσουν οι δυνάμεις του Άδη). (Ματθ.16:19)
Ο Διεθνισμός και ο Κομμουνισμός είναι δημιουργήματα που έγιναν με σκοπό να επιβληθεί μία παγκόσμια εξουσία από ένα έθνος και έναν λαό, σε όλα τα έθνη και σε όλους τους λαούς. Οι διεθνιστές και οι κομμουνιστές καταδίωξαν τα έθνη και τις πατρίδες με αποτέλεσμα να διαλύσουν το θεσμό της οικογένειας. Ο άνθρωπος χωρίς οικογένεια και χωρίς πατρίδα, αργά ή γρήγορα, στρέφεται εναντίον του εαυτού του. Η φοβερή δίωξη που έκαναν τα συστήματα αυτά εναντίον της Ορθοδοξίας στην Ρωσία και αλλού, μαρτυρεί ότι το μόνο εμπόδιο στην επιβολή της εξουσίας τους είναι η Ορθοδοξία.
Ο πολιτισμός του έθνους και του λαού δεν επιβάλλεται με τη βία στους άλλους λαούς. Η βία αργά ή γρήγορα στρέφεται εναντίον του εαυτού της. Μάχαιραν έδωκας μάχαιραν θα λάβεις. Μεγάλες αυτοκρατορίες αυτοκαταστράφηκαν επειδή ήταν ανίκανες να κατανοήσουν τα πιο σημαντικά προβλήματα που βασάνιζαν τους λαούς τους. Το ίδιο βασανίζει τώρα τους λαούς η ανεργία των νέων και καμιά εξουσία δεν είναι εις θέσιν να την κατανοήσει και να την θεραπεύσει. Μόνον ο Χριστός μπορεί να θεραπεύσει την μαζική βία γιατί μόνον ο Χριστός θεραπεύει την αιτία της, την μιμητική επιθυμία.
eleftheria.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου