Ο άνθρωπος αποζητά παντού την ολοκλήρωσή του κι αναλόγως τοποθετεί τις προτιμήσεις του στην κλίμακα των αξιών του. Η αναζήτησή του αυτή δεν τελειώνει ποτέ, αν δεν βρει ποιο πράγμα είναι το πολυτιμότερο από όλα. Οτιδήποτε προσκρούει σ΄ αυτό θυσιάζεται ως ευτελέστερο. Η σύγκρουση του πολυτιμότερου με το ευτελέστερο είναι διαρκής.
Ο Ιησούς, ο Θεός με τη μορφή του ανθρώπου, γεννήθηκε για να είναι το πολυτιμότερο όπως έχει προφητευθεί από όλους τους προφήτες και από τον προφήτη Συμεών, όταν ευλόγησε τον Ιησού, όταν ήταν παιδί, και τον πήγαν οι γονείς του στο ναό. «Ούτος εγεννήθη εις σημείον αντιλεγόμενον», είπε. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να παρακάμψει τον Ιησού, χωρίς η ίδια η πράξη του να τον κρίνει.
Δυστυχώς δεν είναι η αγάπη του Ιησού, η πολυτιμότερη αγάπη, η πρωταρχική, η υπερέχουσα για όλους τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι παραπαίουν ανάμεσα στις άλλες αγάπες. Στην κλήση του Θεού άλλοι απαντούν «αγρόν ηγόρασα» ή «ζεύγη βοών αγόρασα και πάω να τα δοκιμάσω». Η αναζήτηση του πολυτιμότερου, της πρωταρχικής, της υπερέχουσας αγάπης δεν σταματάει ποτέ, παρά μόνο όταν φτάσει στην αληθινή ολοκλήρωσή της, όταν μας αποκαλυφθεί η υπερέχουσα αγάπη, η αγάπη του Ιησού.
Το ίδιο ισχύει για τον κόσμο. Γι’ αυτό ένα από τα σημάδια, ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου, η ολοκλήρωση του σχεδίου του Θεού, είναι όταν το Ευαγγέλιο κηρυχτεί σε όλα τα Έθνη, όταν ο Ιησούς θα είναι σημείον αντιλεγόμενον, θα είναι λίθος που κανείς δεν θα μπορεί να παρακάμψει, χωρίς να σκοντάψει το πόδι του σ΄ αυτό. Τότε θα επαληθευθεί σε όλη τη Γη ότι ο Ιησούς είναι το φως του κόσμου, αλλά οι άνθρωποι που δεν τον ακολούθησαν, δεν το δέχτηκαν.
Η ουσία της πτώσης είναι αυτή, ο υπεράνθρωπος. Είδαμε με το ναζισμό τα δεινά που υπέφερε η ανθρωπότητα., όταν ο άνθρωπος θεοποιεί τον εαυτό του. Βλέπουμε που οδηγεί τη γη ο δυτικός άνθρωπος που απομακρύνθηκε από το Θεό και θεοποιεί τον εαυτό του.
« Η ουσία της πτώσεως εις την αμαρτίαν είναι πάντοτε η ίδια: το να θέλει κανείς να γίνει καλός δια του εαυτού του, το να θέλει κανείς να γίνει τέλειος δια του εαυτού του, το να θέλει κανείς να γίνει Θεός δια του εαυτού του. Αλλά τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος ασυναισθήτως εξισούται με τον διάβολον. (π. Ιουστίνος Πόποβιτς)
Η ζωή του ανθρώπου και η ζωή του κόσμου ολοκληρώνεται με την αποκάλυψη ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός. «Στα Ιεροσόλυμα βρισκόταν ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Συμεών. Ήταν πιστός και ευλαβής. Περίμενε τη σωτηρία του Ισραήλ και τον καθοδηγούσε το Πνεύμα το Άγιο. Του είχε φανερώσει, λοιπόν, το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πεθάνει προτού να δει το Μεσσία. Τότε το Άγιο Πνεύμα του υπέδειξε να πάει στο ναό. Μόλις οι γονείς έφεραν εκεί το παιδί, τον Ιησού, για να κάνουν γι΄ αυτό τα έθιμα του νόμου, τον πήρε στην αγκαλιά του, δόξασε το Θεό και είπε: «Τώρα, Κύριε, μπορείς ν’ αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν τον σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους λαούς, φως που θα φωτίσει τα έθνη και θα δοξάσει το λαό σου τον Ισραήλ.(…) Αυτός θα γίνει σημείο αντιλεγόμενο για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών»
Η αγάπη του Ιησού υπερέχει από όλες τις αγάπες. Η αγάπη του Ιησού βρίσκεται πάνω από όλα, σαν πόλη επάνω όρους κειμένη, σαν τη λυχνία που τοποθετείται στο πιο ψηλό σημείο, για να λάμπει σε όλους όσους βρίσκονται στην οικία. Τίποτα δεν μπορεί να υπερβεί την αγάπη του Ιησού. Είναι η πρωταρχική αγάπη, γιατί είναι φως, που φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον στον κόσμο.
Από την προφητεία του Συμεών, που προαναφέραμε, από τις προφητείες της Αγίας Γραφής, από κάθε φράση του Ευαγγελίου, από τα ίδια τα λόγια του Ιησού, αλλά κι από την προσωπική πείρα αυτών που έχουν ανάλογες εμπειρίες γνωρίζουμε ότι η αγάπη του Ιησού είναι πρωταρχική : «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος. Και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου ουκ έστι μου άξιος. Ο ευρών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν.»
Δε γίνεται να αγαπήσει ο άνθρωπος οτιδήποτε στον κόσμο πάνω από τον Ιησού, χωρίς να χάσει την ψυχή του. Αν η αγάπη του Ιησού δεν υπερέχει από όλες τις αγάπες ισχύουν τα λόγια του Ευαγγελίου : «τί ωφελήσει άνθρωπον αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο και στερηθεί την ψυχήν αυτού;»
Η αγάπη του Ιησού είναι πρωταρχική. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να παρακάμψει την αγάπη του Ιησού. Ή θα είναι γι΄ αυτόν η αγάπη του Ιησού πάνω από όλα και θα έχει το φως της ζωής ή θα πορεύεται στο σκοτάδι, ως πρόβατο που χάθηκε
ή ως τυφλός υπό τυφλού οδηγούμενος.
Στο Χριστό θα κάμψει πάν γόνυ επουρανίων, επιγείων και καταχθονίων δυνάμεων και πάσα γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε απ΄ το Θεό για τη δόξα του Θεού, γιατί ο Θεός είναι ο ενεργών μέσα μας για την ευτυχία.
"Στις Ρίζες του Σταυρού", Βιβλιοπωλεία Παιδεία, Λάρισα
http://moschoblog.blogspot.com/2011/04/blog-post_6442.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου