Θυμάμαι μόλις πριν 2-3 χρόνια τους συνταξιούχους σε κάθε ψήφιση του προϋπολογισμού να κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας από ένα κουλούρι και να το δείχνουν στις κάμερες λέγοντας ότι η «αύξηση» που τους έδωσε η κυβέρνηση έφτανε μόλις για την αγορά ενός κουλουριού!!! Σήμερα ένα χρόνο μετά το μνημόνιο που όχι μόνο αύξηση για κουλούρι δεν πήρανε αλλά τους έκοψε και το «ψωμί», τους έκοψε τα περισσότερα φάρμακα, τους μείωσε συντάξεις, επιδόματα κλπ δεν αντιδράει κανένας τους.
Θυμάμαι πορείες και διαμαρτυρίες ατελείωτες από συνδικάτα και σωματεία, όπου διαμαρτυρόντουσαν επειδή δεν ήταν αρκετά γενναία η αύξηση (υπήρχε όμως κάποια υποτυπώδες αύξηση). Σήμερα που υπάρχουνε παντού μειώσεις και περικοπές σε μισθούς, σε συντάξεις, σε δώρα, επιδόματα, σε όλα τα εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα φτάσαμε στο σημείο της απόλυτης ξεφτίλας όπου ακόμα και την γιορτή της πρωτομαγιάς (την ύψιστη γιορτή της εργατιάς) να μην δίνουν το παρόν τα προεδρεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Μέρα με τη μέρα η κρίση βαθαίνει, φτάσαμε στο σημείο όπου όλα πωλούνται και όλα νοικιάζονται, σπίτια, μαγαζιά, άνθρωποι, ψυχές, συνειδήσεις.
Αλλοιώθηκε ακόμα και η όψη από τις γειτονίες της Αθήνας από την πλειάδα των ξενοίκιαστων καταστημάτων που βάλανε λουκέτο.
Άνθρωποι φεύγουν πίσω στα χωριά τους ή ακόμα ψάχνουν τρόπους για να μεταναστεύσουν σε άλλα κράτη.
Και όμως παρά τα τόσα προβλήματα που έφερε το μνημόνιο κανενας δεν φαίνεται αποφασισμένος.
Κανένας δεν σκέφτεται σοβαρά να αντισταθεί με αγώνα, να μείνει στο Σύνταγμα μέχρι να πέσει η κυβέρνηση.
Η «ανακατωσούρα» που έφερε το μνημόνιο ανέτρεψε όλη την κοινωνία ανέτρεψε τον οικογενειακό προγραμματισμό κάθε εργαζόμενου, μηδενός εξαιρουμένου με αποτέλεσμα ο καθένας να προσπαθεί αυτή τη στιγμή να περισώσει ότι του απέμεινε από την χαμένη αξιοπρέπεια των παλαιών εσόδων του κοιτάζοντας πως θα τα «βολέψει» και πως θα κάνει τα «κουμάντα» του για να επιβιώσει!!!
Τα προβλήματα που μας έχουνε βάλει στη ζωή μας και που έχουνε προκύψει από το μνημόνιο είναι εκείνα που μας κρατάνε με σκυφτό το κεφάλι.
Και όσο όμως δεν αντιδρούμε τόσο ποιο πολύ το σκύβουμε.
Ο Λάκκος που μας ανοίγουνε είναι τόσο μεγάλος που πρέπει να χωρέσουν Δέκα εκατομμύρια Έλληνες, κάποιοι θα πάνε ποιο βαθιά και κάποιοι θα πατήσουν πάνω στα κεφάλια των άλλων για να «επιπλεύσουν». Πρέπει να δώσουμε ο καθένας την εξήγηση στον εαυτό του και αφού δούμε τον πραγματικό λόγο που μας κράτα κοιμισμένους να τον προσπεράσουμε και να αντιδράσουμε.
Δεν πάει άλλο!!!
http://www.peramatozoa.info/2011/05/blog-post_1391.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου