Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Πριν μερικά χρόνια, ο εκδότης της “Ευθύνης”, συγγραφέας Κώστας Τσιρόπουλος έθεσε το εξής ερώτημα στους συνεργάτες του: “Γιατί γράφω και προς τι”.
Δεν θυμάμαι τι απάντησα στο ερώτημα αυτό, οπωσδήποτε δεν απάντησα ότι γράφω από ματαιοδοξία, επειδή δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει γιατί γράφω..
Αν όμως ο φίλος συγγραφέας με ρωτούσε τώρα γιατί γράφω θα του απαντούσα ότι δεν είναι ξεκάθαρο γιατί γράφω. Θέλω να πιστεύω ότι γράφω για να κατανοήσω τα νοήματα του Ευαγγελίου. Δεν αποκλείεται όμως να γράφω και από σκέτη ματαιοδοξία. Ένας Θεός ξέρει τι κρύβει η καρδιά του ανθρώπου.
Στον τεσσαρακοστό λόγο του περί κενοδοξίας ο Αντίοχος ο εκ Γαλατίας, μοναχός της Λαύρας του Αγίου Σάββα γράφει: “Ο κενόδοξος δηλοί ότι πρόσκειται τη μισοθέω δόξη. Ήδιστα γαρ θηρεύει τους επαίνους των ανθρώπων (…) αγαπά την δόξαν των ανθρώπων ήπερ την δόξαν του Θεού”.
Όταν διάβασα τα λόγια αυτά του μοναχού της Λαύρας του Αγίου Σάββα είπα στον εαυτό μου: “Αμάν, εγώ είμαι αυτός”. Έγραψα με μεγάλα γράμματα την επιγραφή “Κύριε, θεράπευσέ με απ΄ την ματαιοδοξία μου” και την ανάρτησα στο παραστάθι της εισόδου για να την βλέπω όταν μπαίνω και βγαίνω από την πόρτα.
Η αμοιβή σου από το γράψιμο να είναι η ίδια η χαρά να γράφεις. “Και είδον ότι ουκ έστιν αγαθόν ει μη ο ευφρανθήσεται ο άνθρωπος/ εν ποιήμασιν αυτού, ότι αυτό μερίς αυτού.” και είδα, λέει ο Εκκλησιαστής, ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο καλό, πιο ωραίο, πιο χαρούμενο από το να χαίρεται ο άνθρωπος με αυτό που κάνει. Αυτή είναι η απολαβή του. (Εκκλησιαστής, Κεφ. 3, 22)
Αξίζει να διαβάσουμε το απόσπασμα της επιστολής του Αποστόλου Παύλου που αναφέρεται σ΄ αυτό το θέμα, όπως και την σχετική παραβολή του Κυρίου στο Ευαγγέλιο. “Αδελφοί, αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού. Ει γαρ δοκεί τις είναι τι μηδέν ων, εαυτόν φρεναπατά. Το δε έργον εαυτού δοκιμαζέτω έκαστος, και τότε εις εαυτόν μόνον το καύχημα έξει και ουκ εις έτερον. Έκαστος γαρ το ίδιον φορτίον βαστάσει.” (Να σηκώνετε ο ένας το φορτίον του άλλου κι έτσι θα εφαρμόσετε πλήρως το νόμο του Χριστού. Όποιος φαντάζετε πως είναι κάτι ενώ δεν είναι τίποτε, εξαπατά τον εαυτό του. Γι΄ αυτό ας εξετάζει καθένας τα έργα του και τότε , αν καυχηθεί, θα το κάνει μόνο για τον εαυτό του κι όχι σε σύγκριση με τους άλλους Άλλωστε καθένας για τις δικές του πράξεις θα δώσει λόγο στο Θεό.)
Στο Ευαγγέλιο, στην παραβολή για τα εκπορευόμενα εκ της καρδίας, τα οποία μολύνουν τον άνθρωπο, διαβάζουμε μεταξύ άλλων και τα εξής : “Έλεγε δε ότι το εκ του ανθρώπου εκπορευόμενον, εκείνο κοινοί (μολύνει) τον άνθρωπον. Έσωθεν γαρ εκ της καρδίας των ανθρώπων, οι διαλογισμοί οι κακοί εκπορεύονται, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, οφθαλμός πονηρός, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη. Πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εκπορεύεται, και κοινοί (μολύνει) τον άνθρωπο.”
http://moschoblog.blogspot.com/2011/05/blog-post_16.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου