«Συνεχώς η υμνολογία του Θεού θα γεμίζει το στόμα μου»

«Φαίνεται ότι ο προφήτης Δαβίδ συνιστά κάτι που είναι ακατόρθωτο! Γιατί πώς είναι δυνατό να βρίσκεται συνεχώς η δοξολογία του Θεού στο στόμα του ανθρώπου;

Όταν ο άνθρωπος συζητεί για τις συνηθισμένες βιοτικές μέριμνες, δεν έχει τον ύμνο του Θεού στο στόμα του!

Όταν κοιμάται, οπωσδήποτε σιωπά!

Όταν τρώγει και πίνει πώς είναι δυνατόν να υμνήσει το στόμα;

Σχετικά λοιπόν με τις απορίες αυτές λέμε ότι υπάρχει και κάποιο άλλο στόμα, το νοητό (ιδεατό) στόμα που υπάρχει στον εσωτερικό άνθρωπο, με το οποίο τρέφεται και μεταλαμβάνει ο άνθρωπος, το λόγο (Φιλιπ. 2,Ι6, !ω. Α’ Καθ. Επιστ. 1, 1) που δίνει ζωή και ο όποιος είναι ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό (Ιω. 6,33). Για εκείνο το στόμα λέγει ο προφήτης Δαβίδ (σε άλλο ψαλμό): «Το στόμα μου άνοιξα, και είλκυσα πνεύμα». Δηλ. Άνοιξα το στόμα μου και εισέπνευσα το ζωογόνο αέρα. Έτσι λαχταρώ να απολαύσω τις εντολές Σου (Ψαλμ.118,131).

Εκείνο το στόμα και ο Κύριος μας προσκαλεί επίμονα να έχουμε ευρύχωρο, για να υποδεχθεί με περισσότερη αφθονία τις τροφές της αλήθειας. Λέγει λοιπόν: «Άνοιξε πλατιά το στόμα σου και θα το γεμίσω» (δηλ. θα ικανοποιήσω κάθε σωματική και πνευματική σου ανάγκη) (Ψαλμ. 80, II).

Μπορεί λοιπόν να ονομάζεται δοξολογία Θεού η έννοια για το Θεό, που υπάρχει παντοτινά μέσα στην ψυχή, αφού μια σειρά εντυπώθηκε και κατά κάποιον τρόπο έβαλε τη σφραγίδα της στο ηγεμονικό της ψυχής.

Μπορεί δε, σύμφωνα με την Αποστολική παραγγελία, και ο άξιος να κάνει τα πάντα για τη δόξα του Θεού, ώστε κάθε πράξη του και κάθε λόγος του και κάθε νοερή (πνευματική) ενέργεια να ισοδυναμεί με δοξολογία προς το Θεό. Γιατί ο δίκαιος (=ο ενάρετος και ευσεβής) «είτε τρώει, είτε πίνει, κάνει τα πάντα για τη δόξα του Θεού» (Α’ Κορ. 10,31).

Ενός τέτοιου άνθρωπου, ακόμη κι όταν κοιμάται, η καρδιά είναι άγρυπνη, όπως λέγει ο σοφός Σολομών: «Εγώ κοιμάμαι, κι ή καρδιά μου αγρυπνεί» (Άσμα 5, 2).

(Μ. Βασιλείου από τον Λόγο του «Εις τον ΛΓ΄ Ψαλμόν»)

fdathanasiou.wordpress.com