Ο Δυτικός κόσμος, ένας κόσμος που δύει

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Ντοστογιέφσκι διέκρινε τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, στους αγγελικούς και στους δαιμονικούς. Οι αγγελικοί είναι οι ταπεινοί που ζουν κοντά στον Κύριον Ιησού σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας και την Ορθόδοξη Παράδοση.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει για τους ταπεινούς: Όπως εκείνοι που βλέπουν τους βασιλικούς θησαυρούς περισσότερο γνωρίζουν την πτωχεία τους, έτσι και η ψυχή που αναγιγνώσκει τα περί των μεγάλων αρετών των Πατέρων, καθιστά το φρόνημά της ταπεινότατο.

Οι δαιμονικοί είναι υπερήφανοι και ζουν αυτόνομα μακριά απ΄ το Θεό.Ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος γράφει γι΄ αυτούς: "Μή υπάρχοντος φωτός τα πάντα είναι σκοτεινά, και μη υπαρχούσης ταπεινώσεως, πάντα τα ημέτερα είναι μάταια."

Με το κριτήριο αυτό διακρίνεται επίσης και ο κόσμος στον ανατολικό ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο και στον δυτικό κόσμο, ένα κόσμο που δύει. Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη δήλωση του Πάπα, ότι η δυτική κοινωνία αποδέχεται την ... παιδεραστία!

Στο βιβλίο "Οσίου Νείλου του Σόρσκυ, Άπαντα τα Ασκητικά", εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη,στο κεφάλαιο "Η εποχή του Οσίου Νείλου του Σόρσκυ" σ.27, διαβάζουμε τα εξής για τον κόσμο της Δύσης: "Κατά τον ΙΗ΄ αιώνα αι αντιχριστιανικαί ιδέαι της ψευδωνύμου Διαφωτίσεως κυριαρχούν εις τα σαλόνια και εις την ανωτέραν παιδείαν και οδηγούν κατά τον επόμενο αιώνα με εσωτερικήν συνέπειαν εις τον Υλισμόν και την Αθεϊαν, η οποία, αποτελούσα κατ΄ αρχάς ιδεολογίαν των φιλοσόφων και των διανοουμένων, διακηρύττεται εν τέλει μετά πάσης χυδαιότητος εις τας μάζας του λαού.

Εν ονόματι της ελευθερίας, του ανθρωπισμού, της προόδου και της επιστήμης γίνοντια φριχτοί πόλεμοι και απάνθρωπα ανοσιουργήματα, και η αξία του ανθρώπου πατείται υπό τους πόδας των "ελευθερωτών" του.

Ο μέγας Αυστριακός δραματουργός και ποιητής Franz Grillparzer (1791-1872) παρηκολούθησε και περιέγραψε την εξέλιξιν ταύτην με προφητικόν βλέμμα:

"Η οδός προς την νέαν παιδείαν οδηγεί
από τον ανθρωπισμόν
δια μέσου του εθνικισμού
εις την θηριωδίαν."

Πράγματι δεν είναι τυχαίον το γεγονός ότι το περιβόητον στρατόπεδον συγκεντρώσεων του Μπούχενβαλντ, ένας από τους φριχτούς τόπους ακατονομάστων κακουργημάτων του βαρβαρικωτάτου Εθνικοσοσιαλισμού, απέχει μόνον λίγα χιλιόμετρα από την ΒεΪμάρην, τας Αθήνας της ανθρωπιστικής παιδείας και λογοτεχνίας του γερμανικού Κλασικισμού (τέλη ΙΗ΄- αρχάς ΙΘ αιώνος).

http://moschoblog.blogspot.com/2011/07/blog-post_8869.html