Η προσευχή είναι ένα μέσον διορθώσεως

Η προσευχή είναι ένα μέσον πνευματικής διορθώσεως και ενισχύσεως της υπάρξεώς μου, καθώς επίσης ένα μέσον διορθώσεως και ενισχύσεως της κοινωνικής συνοχής πάνω σ’ ένα πεδίο βαθύτερο. Αυτός που προσεύχεται έχει τους άλλους μέσα στην καρδιά του και αυτοί το αισθάνονται και προστρέχουν σ’ αυτόν.

«Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, μεγάλος Ρώσος ησυχαστής του περασμένου αιώνα έλεγε χαρακτηριστικά: «Ει­ρήνευσε συ με τον Θεό και πολλοί άνθρωποι θα έλθουν να ειρηνεύσουν κοντά σου». Ο όσιος Σεραφείμ μιλούσε από την προσωπική του πείρα, αλλά και από την πείρα της μακράς ησυχαστικής Παραδόσεως της Εκκλησίας. Είναι παρατηρημένο ότι όσο απεμακρύνοντο οι ειρηνεύσαντες με τον Θεό πατέρες στα βαθύτερα της Ερήμου, τόσο περισσότερα πλήθη κόσμου τους ακολουθούσαν για να ωφεληθούν», σχολιάζει σχετικά ο Άρχιμ. π. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου, στο Άγιον Όρος.

Στη Ρουμανία δεν υπάρχουν έρημοι, αλλά μόνο μοναστήρια. Αλλά όσο πιο πνευματικός είναι ένας μοναχός σ’ ένα απ’ αυτά τα μοναστήρια, δηλαδή όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο πιο πολύ ζητείται από τον κόσμο. Αυτός ο μοναχός δεν ικανοποιεί μόνο τη δική του ανάγκη για προσευχή, αλλά σβήνει και την πνευματική δίψα αυτών που τον αναζητούν. Και έτσι πολλοί απ’ αυτούς ασκούν τη νοερά προσευχή μέσα στον κόσμο. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο και όλοι όσοι ασκούνται στην αδιάλειπτη προσευχή στον κόσμο, ενώνονται μεταξύ τους μ’ ένα δεσμό πιο βαθύ, από ότι οι άλλοι που δεν προσεύχονται.

(Πρωτ. Δημητρίου Στανιλοάε, «Η προσευχή μέσα σ’ ένα εκκοσμικευμένο κόσμο» -αποσπάσματα)

fdathanasiou.wordpress.com