Μαθαίνω μακροοικονομικά

Οι κεντρικές τράπεζες δεν είναι σκοτεινοί οργανισμοί που απεργάζονται σενάρια κατά των λαών και της ανεξαρτησίας τους. Όχι με καβαλιστική ή ...σατανική έννοια. Οι κεντρικές τράπεζες ασχολούνται με την διαχείριση ρευστότητας που είναι απαραίτητη για την κατανάλωση και τις επενδύσεις. Φυσικά και υπάρχουν "πολλαπλασιαστές" στο χρήμα που κυκλοφορεί, και εάν σε μερικούς δεν αρέσει, επισημαίνω ότι είναι σχετικά ελεγχόμενο και μετρήσιμο. Αυτοί οι"πολλαπλασιαστές" ανακυκλώνουν την ρευστότητα, και αυτοί σας επιτρέπουν είτε να βρίσκετε γεμάτα τα σούπερ μάρκετ,είτε να έχετε λεφτά να ψωνίσετε.

Θα προσέξατε ίσως ότι ανέφερα το "σούπερ μάρκετ". Κατανάλωση! Το χρήμα (δανειακό ή άλλο) επίσης χρειάζεται για επενδύσεις και κεφάλαιο κίνησης της "παραγωγής", είτε αυτή εξάγεται, είτα καταναλώνεται. Το δανειακό χρήμα, για εξαγωγές, βοηθάει την βιωσιμότητα της οικονομίας, το δανειακό χρήμα για κατανάλωση (και δη εισαγωγών) δεν την βοηθάει καθόλου.

Και πάμε στο προσωρινό δια ταύτα: Χρωστάμε σαν αποτέλεσμα χορτάτης κατανάλωσης εισαγωγών με δανεικά. Αυτό ήταν "εύκολο" όσο υπήρχε παροχή ρευστότητας. Από το 2008, η ρευστότητα μειώνεται, γενικώς, και επομένως και στην Ελλάδα, και νομίζω ότι έκτοτε μειώνεται το εμπορικό έλλειμμα. Αλλά μειώνεται και η ρευστότητα. Άρα, πάμε για μειούμενη κατανάλωση, μειούμενες αποταμιεύσεις (αυξημένοι φόροι, τέλη κλπ), μειούμενο εισόδημα (από την προσπάθεια μειώσεων κρατικών ελλειμμάτων και την προσπάθεια του ιδιωτικού τομέα να μην καταρρεύσει. Φαύλος κύκλος και mission impossible, αλλά νομίζω το λένε εσωτερική υποτίμηση σε περιβάλλον παγκόσμιας ύφεσης και τοπικής Κατοχής.

Θεωρώ λοιπόν, ότι τα "πολιτικά" διλήμματα είναι τρία, το εξής ένα: (α) "εσωτερική" υποτίμηση ή συμβατική (εξωτερική) υποτίμηση, (β) μονομερής στάση πληρωμών χτες αντί για αύριο και (γ) έξοδος, ή όχι, από την ευρωζώνη.

Το ρεύμα που υπάρχει είναι προς την εσωτερική υποτίμηση, το έξωθεν κούρεμα και την παραμονή στην ευρωζώνη.

Η εσωτερική υποτίμηση θα μας βάλει να σφαχτούμε μεταξύ μας, κυριολεκτικά, αφού μερικοί δεν θα "έχουν" πιο εμφανώς από άλλους και η πίεση για συνεχιζόμενη αναδιανομή θα είναι αφόρητη. Εάν υπάρχουν κεφάλαια έξω θα μπαίνουν μέσα αλλά για φόρους και όχι για επενδύσεις (θα χάνονται στην μαύρη τρύπα, σε βαθμό που οι έχοντες κεφάλαια έξω, θα ...πάνε να τα βρούνε). Στην εσωτερική υποτίμηση, οι ασθενέστεροι οικονομικά θα ανταγωνίζονται Πακιστανούς και Αλβανούς με πρόσθετες τριβές. Στην εσωτερική υποτίμηση θα είναι ευκολότερο να προσκυνάμε για λίγη ελεημοσύνη ρευστότητας από το να πατήσουμε στα πόδια μας. Στην εσωτερική υποτίμηση θα έχουμε την μόνιμη ελπίδα για λίγη έξωθεν ρευστότητα. Μην μασάτε, προτεραιότητα θα έχει η ...Γαλλία και η Ισπανία, και η Ιταλία.

Με την παραμονή στην "Ευρω"ζώνη, η πραγματική Κεντρική Τράπεζα και όλη η Κεντρική Διαχείριση εστιάζεται στην δημιουργία εμπορικών πλεονασμάτων στο Κέντρο, και την απομύζηση ρευστότητας προς το Κέντρο. Εμείς κλείνουμε. Πιο αναίμακτο ίσως από την Κατοχή, αλλά περίπου ίδιο οικονομικό αποτέλεσμα (για εμάς). Θα παρακαλάμε, οι πολλοί, να βρούμε ...στρατόπεδα εργασίας. Όσοι είχαν προνοήσει να παράγουν και να εξάγουν κάτι, απλά θα πρέπει να φυλάγονται από τις στρατιές των υπολοίπων.

Τέλος, έχω φάει τον κόσμο να βρω παράδειγμα χώρας με εσωτερική υποτίμηση που επέζησε. Δεν βρήκα. Σε αυτό είμαστε πειραματόζωο. Χώρες που έκαναν κανονική υποτίμηση και επέζησαν υπάρχουν.

http://archaeopteryxgr.blogspot.com/2011/10/blog-post_20.html