Όταν η δημοκρατία δε λειτουργεί

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι λαοί ζητούν λόγο από αυτούς στους οποίους εμπιστεύονται τη δημοκρατία τους. Όταν η δημοκρατία δε λειτουργεί όσοι, παρά ταύτα, ασκούν ακόμη την εξουσία, δεν είναι παρά ιδιώτες.
Στη δημοκρατία αυτοί που κατέχουν δημόσια αξιώματα μοιάζουν με τους δούλους της παραβολής: αποδίδουν πολλαπλάσια των όσων παρέλαβαν. Για τους ίδιους, τους αρκεί η χάρη που ανήλθαν σε τόσο υψηλά αξιώματα. Δεν κατείχαν τα αξιώματα μάταια.
Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Κορινθίους απαριθμεί τί τράβηξε δουλεύοντας για τους άλλους. Μη, αδελφοί, τους παρακαλεί, μην λαμβάνετε τη χάρη του Θεού μάταια. Το προκείμενο του Αποστόλου είναι ο στίχος του Δαβίδ που λέει πως ο Θεός θα δώσει ισχύ στο λαό του.
Ο Κύριος μιλώντας για την απιστία αυτών που έλαβαν μάταια τα χαρίσματα του Θεού, είπε την παραβολή του άπιστου δούλου, που όταν ήρθε ο καιρός να δώσει λόγο που δε χρησιμοποίησε το χάρισμα για να ωφελήσει και τους άλλους, όχι μόνο δε μετανόησε για την απιστία του, αλλά κατηγόρησε από πάνω και τον κύριό του που του έδωσε το χάρισμα.
Στο δημοκρατικό πολίτευμα όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ΄ το λαό. Όλες οι νομοθετικές, δικαστικές και διοικητικές πράξεις λαμβάνονται, εκδίδονται και εκτελούνται από τα αντίστοιχα όργανα της πολιτείας, εις το όνομα του λαού, ο οποίος αποτελεί το συντεταγμένο σύνολο όλων των πολιτών, πλην εκείνων που απώλεσαν την ιδιότητα του πολίτη, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος. Στις περιπτώσεις που η δημοκρατία δεν λειτουργεί,η απώλεια της ιδιότητος του πολίτη είναι καθολική.
Όταν η δημοκρατία δεν λειτουργεί ούτε ο λαός είναι πηγή όλων των εξουσιών, ούτε τα νομοθετικά, δικαστικά και διοικητικά όργανα και οι πράξεις τους έχουν νομική υπόσταση, ούτε οι πολίτες είναι αληθινοί πολίτες με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πολίτη.
Με ένα λόγο όταν η δημοκρατία δεν λειτουργεί δεν υπάρχει νομιμότητα, αλλά γενική αυθαιρεσία. Τα όργανα του κράτους δεν ενεργούν παρά μόνον για τον εαυτό τους και όταν εφαρμόζουν τις πράξεις τους με εξαναγκασμό διαπράττουν το αδίκημα της παράνομης βίας.
Το συμπέρασμα που συνάγεται,εφόσον τα ανωτέρω ισχύουν, είναι το εξής: Όταν η δημοκρατία δεν λειτουργεί,
Πρώτον, το κράτος δεν είναι νόμιμο και ασκεί την εξουσία με το ληστρικό δίκαιο.
Δεύτερον, τα άμεσα και έμμεσα όργανα του κράτους καθώς και οι πράξεις τους είναι ανυπόστατες και δεν δεσμεύουν κανέναν.
Τρίτον, η άσκηση της εξουσίας με το ληστρικό δίκαιο διαταράσσει ή και καταργεί παντελώς την ιδιότητα του πολίτη.
Τέταρτον, οι πολίτες μπορούν να ζητήσουν δικαστική προστασία για να παύσει η διατάραξη της ιδιότητας του πολίτη και η υποβάθμιση της προσωπικότητός τους.
Πέμπτον, τα δικαστήρια, ακόμα και όταν δεν λειτουργεί η δημοκρατία προστατεύουν τους πολίτες από τις αυθαίρετες πράξεις της εξουσίας.
Έκτον, ο δικαστής, όταν η δημοκρατία δε λειτουργεί, ερμηνεύει το νόμο σύμφωνα με τις αρχές του πολιτισμού του ελληνικού λαού.
Έβδομον, δεδομένου ότι η μη λειτουργία της δημοκρατίας και η ύπαρξη ληστρικού κράτους είναι γνωστή σε όλους, ο πολίτης που καταφεύγει στα δικαστήρια, για να τον προστατεύσουν από την αυθαίρετες και παράνομες πράξεις του κράτους, δεν έχει χρεία αποδείξεων και ο ισχυρισμός του ότι προσβάλλεται η ιδιότητα του πολίτη και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν είναι αυταπόδεικτος.
Συμπέρασμα: Όταν η δημοκρατία δε λειτουργεί οι πολίτες μπορούν να καταφύγουν στη δικαιοσύνη και να ζητήσουν
1) να αναγνωριστεί η διατάραξη ή η ολοσχερής κατάργηση της ιδιότητος του πολίτη εκ μέρους του κράτους,
2) να υποχρεωθεί το κράτος και τα όργανά του να παύσουν κάθε μελλοντική διατάραξη της ιδιότητος του πολίτη
και 3) να υποχρεωθούν οι υπαίτιοι της διατάραξης της ιδιότητος του πολίτη και της υποβάθμισης της προσωπικότητος σε ανάλογη αποζημίωση.
Ο δικαστής μπορεί με βάση τις αρχές του πολιτισμού να κάμψει την εξουσία που παρακωλύει τη λειτουργία της δημοκρατίας.

http://moschoblog.blogspot.com/2011/10/blog-post_22.html