Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε το πλήθος που περνούσε ρώτησε να μάθει τι συνέβαινε. Του είπαν ότι περνάει ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Ιησού, Υιέ Δαβίδ, σπλαχνίσου με».
Αυτοί που προπορευόταν τον μάλωναν να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμα πιο δυνατά.: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με». Τότε ο Ιησούς στάθηκε κι είπε να τον φέρουν κοντά του. Αυτός πλησίασε κι ο Ιησούς τον ρώτησε: «Τι θέλεις να σου κάνω;» «Κύριε, θέλω ν΄ αποκτήσω το φως μου», αποκρίθηκε. Ο Ιησούς του είπε: «Ν’ αποκτήσεις το φως σου. Η πίστη σου σε έσωσε.» Αμέσως ο τυφλός βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού δοξάζοντας το Θεό.
«Τον μάλωναν να σωπάσει κι αυτός φώναζε πιο δυνατά». Τι είδους άνθρωπος ήταν ο τυφλός αυτός ζητιάνος; Κατ΄ αρχήν δεν ήταν κάποιος από αυτούς που όπως λέμε «αφήνονται στη μοίρα τους». Δεν είχε εγκαταλείψει καθόλου τον εαυτό του και δεν είχε χάσει κάθε ελπίδα να βρει το φως του, όπως θα περίμενε κανείς από έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Ιησούς του είπε: «Η πίστη σου σ΄ έσωσε». Γιατί ξεχώρισε την πίστη του; Τι είχε το ιδιαίτερο από την πίστη των άλλων; Το ιδιαίτερο ήταν ότι πίστευε σε κάτι αδύνατο να γίνει. Τόσο δυνατή ήταν η πίστη του στον Ιησού! Ο τυφλός ονόμαζε τον Ιησού «υιό του Δαβίδ», υιό του βασιλέως και Προφήτου, ενώ στην πραγματικότητα πίστευε ότι είναι ο Θεός, αφού μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει τα αδύνατα πράγματα για τους ανθρώπους.
Ο εκ γενετής τυφλός πίστευε τα αδύνατα. Εμείς τι πιστεύουμε; Τί ζητάμε απ΄ το Θεό; Είμαστε συγκαταβατικοί και δεν ζητάμε πράγματα αδύνατα; Έτσι γινόταν πάντα, ώστε όταν κάποιος αποτέλεσε εξαίρεση τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, όπως έγινε με τον τυφλό, η Αγία Γραφή κάνει ιδιαίτερη μνεία γι΄ αυτόν. Πρόκειται για τον γενάρχη Ιαβή. Ο Ιαβής υπήρξε ο πιο ένδοξος από όλους. Ζητούσε στην προσευχή του να τον ευεργετήσει ο Θεός πέρα απ΄ τα όρια. Να διευρύνει τα όριά του. Σίγουρα γεννήθηκα για κάτι παραπάνω από αυτό, σκεφτόταν. Ο Θεός έχει απείρως περισσότερα πράγματα από εκείνα που του ζητάμε στις προσευχές μας.
Ο Ιαβής δεν είπε, εμένα θα κοιτάξει ο Θεός;
Ο Ιησούς θεραπεύει πρώτα την πνευματική τυφλότητα και κατόπιν θεραπεύει το σώμα.. Αυτός είναι ο λόγος που ρωτάει τον πάσχοντα άνθρωπο, τι θέλει ή αν πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει αυτό που ζητεί.
Η Εκκλησία διαβάζει μαζί με την ευαγγελική περικοπή για τη θεραπεία του τυφλού και την περικοπή στην οποία ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στην ενότητα της Εκκλησίας και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός, γράφει ο Απόστολος Παύλος, έχει τη δύναμη να κάνει απείρως περισσότερα από όσα ζητά με ή σκεφτόμαστε, καθώς η δύναμή του ενεργεί σε μας. Από μας εξαρτάται να νικήσουμε την αδράνειά μας για να βοηθήσει ο Θεός είτε θεραπεία είναι αυτή είτε ειρήνη είτε ενότητα. Ο Θεός ενεργεί με τη δική μας συνέργεια και όχι με τη δική μας παθητικότητα.
Να ζείτε με τρόπο αντάξιο εκείνου που σας κάλεσε στη νέα ζωή, συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος. Να ζείτε με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή. Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τον άλλον και να προσπαθείτε να διατηρείτε την ειρήνη, που σας συνδέει μεταξύ σας, την ενότητα που δίνει το Πνεύμα του Θεού.
http://moschoblog.blogspot.com/2012/02/blog-post_09.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου