"Να λείπει το βύσσινο"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Θα βάλουν ζάχαρη επάνω στα κόμματα και θα τα γλυκάνουν. Ο κόσμος δε σκέφτεται, απλά νιώθει. Αν νιώθει γλύκα δεν τον νοιάζει τί είναι από κάτω. Οι παλιοί έλεγαν, ευχαριστώ, να λείπει το βύσσινο. Ήξεραν πώς όταν ο διάβολος σου δίνει ένα κουτάλι βύσσινο πίσω του έχει ένα καζάνι φαρμάκι.
Ο κόσμος δεν σκέφτεται. Δεν έχει πια την ικανότητα να σκεφτεί. Να δει την πονηρία του εξουσιαστή. Δεν μπορεί να δει ότι η δημοκρατία είναι δημοκρατία των φεουδαρχών, η οποία φυλάει τους φεουδάρχες απ΄ το λαό και όχι το λαό από τους φεουδάρχες. Πολλοί δεν έχουν πια την ικανότητα να σκέφτονται. Δεν πήραμε είδηση πόσο πονηρά χτύπησαν και εξουδετέρωσαν τη σκέψη, το μόνο όπλο που διαθέτεις κατά των αρχόντων. Όταν σε αφόπλιζαν εσύ θεωρούσες την ήττα σου, κοινωνική κατάκτηση! Όπως τώρα που πιστεύεις στην ψήφο! Τί θα κάνει η ψήφος σου αν βγει ένα ή δύο ή περισσότερα από τα κόμματα που είναι όλα δικά τους. Αυτοί που είναι ψηλά γελάνε μαζί μας. Όποιοι κόμμα κι αν ψηφίσεις είναι δικό τους, γιατί είναι η δημοκρατία δική τους, η δημοκρατία των φεουδαρχών.

Ένας μύθος του ποιητή Ρόμπερτ Λαξ λέει: ένα γουρούνι λέει στο διπλανό του: "Μας ταϊζουν για το χασάπη." "Τί να κάνουμε; Να μην τρώμε;" απαντάει το άλλο. Κάποτε άκουσα μια παρόμοια συζήτηση μεταξύ ανθρώπων. Είπε ο ένας, "ας μας ταϊζουν κι ας μας κάνουν δούλους" "Ναι", απαντάει ο άλλος, "αυτό λέει και το αρχαίο ρητό των Λατίνων, πρίμουμ βίβερε ντέΪντε φιλοσοφάρε. Πρώτα η επιβίωση και μετά η φιλοσοφία".

Οι Έλληνες είχαν διαφορετική άποψη από τους Λατίνους, οι οποίοι τελικά υποχρεώθηκαν να τους ακολουθήσουν και να μην βλέπουν τον άνθρωπο σαν πράγμα. Οι Έλληνες, οι αρχαίοι, πίστευαν ότι αυτός που σου στερεί σήμερα την φιλοσοφία και την ελευθερία, γιατί περί αυτής πρόκειται, θα σου στερήσει αύριο και το φαγητό. Οι Έλληνες ήξεραν ότι πολεμώντας πρώτα για την Πίστη (υπέρ βωμών) πολεμούν και υπέρ εστιών (υπέρ της επιβίωσης).
To "Ελευθερία ή Θάνατος" δεν σήμαινε επιλογή. Σήμαινε ότι δεν υπήρχε επιλογή. Υπήρχε μόνο ο αγώνας για την ελευθερία.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή από την ελευθερία. Ο αγώνας είναι πάντοτε υπέρ της ελευθερίας διότι η ελευθερία είναι το ζητούμενο αγαθό που διακυβεύεται κάθε φορά. Και δε γίνεται αγώνας για την ελευθερία με μπροστάρηδες αυτούς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνέβαλαν στην κατάσταση της ανελευθερίας την οποία βιώνουμε όλοι μας. Όταν γίνει κοινή συνείδηση ότι ο αγώνας μας γίνεται για την ελευθερία, όλοι οι Έλληνες θα βγουν από την παθητικότητα και την ακινησία στην οποία τους έριξε η προπαγάνδα της οικονομικής τρομοκρατίας και θα γίνουν ενεργητικοί με την χριστιανική έννοια, ενεργητικοί δια Χριστόν. Διαφορετικά η παθητικότητα θα φέρει αιματοχυσία.

http://moschoblog.blogspot.com/2012/03/blog-post_04.html