Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ποια είναι η βάση του σημερινού κόσμου; Είναι ο φόνος το θεμέλιο του πολιτισμού; Ο εβραίος το θρήσκευμα ιατρός Έρβιν Πάλεϊ, στο βιβλίο του "Destiny of tomorrow" (Το πεπρωμένο του αύριο) γράφει: "Η επιστροφή στο Χριστό και στην Εκκλησία του θα μας σώσει και πάλι. Τα χριστιανικά ιδανικά, πρέπει να γίνουν δεκτά ως βάση, ουσία και σκοπός της πνευματικής μας υπόστασης. Ο χριστιανισμός πρέπει να γίνη η ψυχή της ηθικής και πνευματικής μας ζωής και η βάση του σημερινού κόσμου". Κάποιος σύγχρονος φιλόσοφος πάλι, του οποίου μου διαφεύγει το όνομα, λέει πως ο αιώνας που έρχεται αν δεν γίνει χριστιανικός δεν θα υπάρξει.
Στο Βιβλίο της Γενέσεως διαβάζουμε για τον πρώτο φόνο στην ιστορία του κόσμου. Ο πρώτος φόνος στην ιστορία είναι μια αδελφοκτονία. Ο Κάϊν σκοτώνει τον αδελφό του τον Άβελ. Ο Κάϊν και ο Άβελ ήταν παιδιά του Αδάμ και της Εύας. Ο Κάϊν ήταν αγρότης και ο Άβελ κτηνοτρόφος.
Ο Άβελ διάλεξε από τα καλύτερα ζωντανά που είχε και τα πρόσφερε στο Θεό ως ευχαριστία. Πίστευε ότι τα πάντα όχι μόνον το βιος του αλλά κι η ίδια η ζωή του ανήκουν στο Θεό που τα δημιούργησε. Δεν ήταν προσκολλημένος στην περιουσία του και δε ζήλευε την περιουσία του Κάϊν.
Ο Κάϊν, μετά τον Άβελ, πρόσφερε κι αυτός θυσία χωρίς να διαλέξει από τα καλύτερα που είχε. Ο Κάϊν, αντίθετα με τον Άβελ, πίστευε πως ότι έχει του ανήκει. Ούτε αυτός, ούτε η περιουσία του ανήκαν στο Θεό. Δεν ήταν ο Θεός ο δημιουργός του παντός. Ο φθόνος του εξάλλου για την προσφορά του Άβελ δείχνει ότι ζήλευε την περιουσία του.
Ο Θεός έδειξε ευμένεια για την προσφορά του Άβελ, ενώ την προσφορά του Κάϊν δεν την πρόσεξε κι ο Κάϊν θύμωσε: "Και είπε Κύριος ο Θεός στον Κάϊν: Γιατί έγινες περίλυπος και σκυθρώπιασε το πρόσωπό σου; Δεν γνωρίζεις πως αν ορθώς δεν προσφέρεις, αν ορθώς δε διαλέξεις, αμάρτησες; Αλλά ησύχασε. Το κακό είναι εις την εξουσία σου και δύνασαι αν θέλεις να το νικήσεις."
Και είπε ο Κάϊν προς τον αδελφό του τον Άβελ, ας πάμε στην πεδιάδα. Όταν δε έφθασαν στην πεδιάδα ο Κάϊν επετέθη αιφνιδίως εναντίον του Άβελ και τον σκότωσε. Ο Θεός είπε στον Κάϊν, "στένων και τρέμων έση επί της γης" (στενάζοντας και τρέμοντας θα περιπλανιέσαι στη γη). Έκραξε τότε ο Κάϊν προς τον Θεό "είναι μεγαλύτερη η ενοχή μου από τη συγνώμη σου; Εάν αποστρέψεις το πρόσωπό σου από μένα και θα 'μαι σαν κρυμμένος από τη θεία παρουσία σου, θα περιφέρομαι στενάζοντας και τρέμοντας στη γη και τότε ο πρώτος τυχών που θα με συναντήσει θα με σκοτώσει."
Ο Θεός έβαλε ένα σημάδι στον Κάϊν για να μην τον σκοτώσει κανείς. Δεν θα σε σκοτώσουν του είπε, διότι όποιος το κάνει θα επισύρει εναντίον του πολύ περισσότερες τιμωρίες και θα παραλύσει κάτω απ΄ το βάρος τους."
Ο Ιησούς θύμισε στους αρχιερείς το θάνατο του δικαίου Άβελ για να τους βοηθήσει να δουν ότι αυτό που έκαναν στον Άβελ κάνουν και στον Ίδιο. Δεν μπορεί κανείς να διαβάσει το Ευαγγέλιο και να μην νιώσει δέος και θαυμασμό: Με λίγες γραμμές ο Ευαγγελιστής περιγράφει όλο το τραγικό μεγαλείο του Κυρίου και την πνευματική τυφλότητα των διωκτών Του.
Γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος: "Τω καιρώ εκείνω, συμβούλιον εποίησαν οι αρχιερείς μετά των πρεσβυτέρων και γραμματέων και όλον το συνέδριον, κατά του Ιησού, και δήσαντες αυτόν, απήνεγκαν και παρέδωκαν τω Πιλάτω. (....) Ο δε Πιλάτος έλεγεν αυτοίς. Τί γαρ εποίησε κακόν; Οι δε περισσοτέρως έκραξαν. Σταύρωσον αυτόν. Ο δε Πιλάτος βουλόμενος τω όχλω το ικανόν ποιήσαι, απέλυσεν αυτοίς τον Βαραββάν, και παρέδωκεν τον Ιησούν, φραγγελώσας, ίνα σταυρωθή."
Ο Άβελ διάλεξε τα καλύτερα και έδωσε στο Θεό. Πίστευε ότι τα πάντα ανήκουν στο Θεό, ακόμα και η ζωή του η ίδια. Ο Κάϊν δε διάλεξε καθόλου. Σκεφτόταν ότι η περιουσία του ανήκει στον ίδιο και η ζωή του επίσης. Ο Άβελ μπορούσε να ζει και χωρίς αυτά που είχε και δεν επιθυμούσε αυτό που δεν του ανήκε. Ήταν πρόθυμος να δώσει σε όποιον είχε ανάγκη. Ο Κάϊν ήταν προσκολλημένος στην περιουσία του και επιθυμούσε ακόμα κι αυτά που δεν του ανήκαν.
Η μιμητική επιθυμία, η επιθυμία για ό,τι επιθυμούν και οι άλλοι, το μήλον της έριδος, είναι η αιτία της μαζικής βίας και εξαρτάται από αυτό που πιστεύουμε ειλικρινά ότι είναι ο Θεός. Είναι ο Θεός ο Δημιουργός ή δεν είναι και η ζωή μας κι η περιουσία μας ανήκουν σε μας τους ίδιους. Είναι το Εγώ μας το κέντρο του κόσμου πράγμα που σημαίνει ότι είναι τίμιο και ηθικό να το αναπτύξουμε στο έπακρο, έστω κι αν καταστρέψουμε τη γη;
Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιούδας (όχι ο Ισκαριώτης) περιγράφει την οδό του Κάϊν. Αξίζει να διαβάσουμε ένα απόσπασμα της επιστολής: "Αγαπητοί, ουαί της ασεβέσιν, ότι τη οδώ του Κάϊν επορεύθησαν... συνευωχούμενοι αφόβως, εαυτούς ποιμαίνοντες, νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δις αποθανόντα, εκκριζωθέντα, κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας, αστέρες πλανήται, οις ο ζόφος του σκότους εις τον αιώνα τετήρηται."
http://moschoblog.blogspot.com/2012/03/blog-post_17.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου