χρονογράφημα του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ -φιλολόγου- Ο χρόνος του Αορίστου στην οριστική δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά το ό,τι δείχνει το ρήμα, που έγινε στο παρελθόν και λαμβάνεται συνοπτικά, άσχετα αν έγινε με μια διάρκεια… τα τελευταία λόγια του Συντακτικού που άκουσες μετά από μια ημέρα υπερπροσπάθειας, να γεμίσεις τα κεφάλια των παιδιών με εγγραματισμό. Τα παρατάς και παίρνεις τον δρόμο προς τον καφενέ σου, έστω καφετέρια για τους νεώτερους, τόπος συνάντησης με τον φίλο σου από τότε που ήσασταν παιδιά. Φερ’ ειπείν «αγαπούσες» όταν ήσουν νέος, σκέπτεσαι. Ασφαλώς η αγάπη τότε είχε διάρκεια. Σαν πέρασαν τα χρόνια τι έμεινε; Το ότι κάποτε ηγάπησες. Έκλεψαν οι πολιτικοί τον ελληνικό λαό. Πάλι το έκαναν με διάρκεια μεγάλη. Από τότε που δημιουργήθηκε αυτό το κράτος. Τι λές όμως; Έκλεψαν. Έκλεψαν και θα πληρώσουν. Αόριστο χρησιμοποιείς.
Καθώς περπατώ στον από κάτω δρόμο, τρία λεπτά είναι ο «καφενές» μακρυά εξάλλου ξανασκέπτομαι. Δεν σημαίνει μόνον αυτά ο Αόριστος. Δηλώνει ταυτόχρονα και την αρχή μιας πράξεως ή μιας καταστάσεως και τότε λέμε εμείς οι δάσκαλοι στα παιδιά ότι αυτό το φαινόμενο είναι ο «εναρκτικός Αόριστος». Είναι αυτές σου οι φράσεις που ξεκινάς με το «άρχισε να…». Του είπε λέει να χωρίσουν η αγαπητικιά του κι αυτός πέθανε. Άρχισε να πεθαίνει δηλαδή να είναι σαν νεκρός απ’ εκείνη την στιγμή; Μάλλον. Του είπαν ότι έχουν αποδείξεις, ότι έκλεψε, ότι βρήκαν και τα ημερολόγιά του και τα έγγραφα που είχε κρυμμένα με τις κομπίνες του και τότε αυτός φοβήθηκε; Άρχισε δηλαδή απ’ εκείνη την στιγμή να κατουριέται πάνω του από τον φόβο. Μμμ…είτε δηλαδή έκανες κάτι στο παρελθόν με διάρκεια ή στιγμιαία, απ’ εκείνην την στιγμή αυτή σου η πράξη φθάνει στο τώρα και έχει αντίκτυπο. Κλαίγεσαι για την κατάντια της πατρίδος σου; Αν τολμήσεις και το πείς τι σου απαντάνε; «Εσύ τους ψήφισες». Πάλι ο Αόριστος μπροστά σου. Αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι με καταδιώκει ένας….χρόνος. Ο Αόριστος. Μην την πάθω σαν τον Τζίμ Κάρευ σε μια ταινία που παντού έβλεπε τον αριθμό 13; Χαμογελώ. Έφτασα στο γνώριμο κατάστημα αραχτών ψυχών. Μπαίνω και κάθομαι στο γνώριμο καναπέ. Ακόμα να έρθει ο άλλος. Μια ζωή καθυστερημένος. Έχει κάποιο κόσμο.
Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι μπορεί να με καταδιώκει ένας χρόνος!!!! Ωχ. Είπα συνειδητοποίησα, ήτοι κατάλαβα. Ρήματα αορίστου πάλι. Και να ταν μόνον αυτό! Σου λένε τα βιβλία της σοφίας ότι αυτός ο παλιόχρονος εκφράζει και κάτι που ισχύει πάντοτε και εσύ νομίζεις ότι έχεις τον καημένο τον Ενεστώτα μπροστά σου κι όμως από πίσω είναι αυτός πάλι ο Αόριστος. « Ο τρελλός είδε λέει τον μεθυσμένο κι έκανε στην άκρη» ενώ όταν προσπαθείς να τον κρύψεις τον τρισκατάρατο λές «βλέπει ο τρελλός τον μεθυσμένο και κάνει στην άκρη». Κι αυτό για να το βγάλει ο θυμόσοφος λαός κάτι θα είδε. Κάποιο περιστατικό του παρελθόντος θα στάθηκε η αφορμή για να βγεί αυτή η κουβέντα.
Αρχίσαν να με ζώνουν φίδια. Ψάχνω μέσα μου να ιδώ τι ισχύει πάντα. Οι κλέπτες, οι ψεύτες και οι πολιτικοί τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Άρα μπάς κι αυτοί όλοι το έκαναν το αμάρτημά τους στο παρελθόν και τούτο θα ισχύει για πάντα; Μπας και ο Ενεστώς κι εδώ είναι συγκαλλυμμένος εκείνος εκεί, ο ξορκισμένος; Όλοι αυτοί που έκλεψαν, είπαν ψέματα, και χάρηκαν με διάρκεια στο παρελθόν και τώρα πάλι τούτο θα κάνουν; Βγαίνει η προοδευτική αριστερά δεύτερο κόμμα και συνεχίζει ακάθεκτη. Κι όμως βγήκε τον προηγούμενον Μάη. Δεν βγαίνει συνέχεια. Ο Αντώνης κάνει κωλοτούμπες. Άρα θα το κάνει δια παντός; Μπερδεύτηκα. Μια σκέψη περνά τον νού. «Ανόητε», λέει «υπάρχει και ο ιστορικός Ενεστώτας, ησύχασε». Τώρα αυτό τι μου το είπε; Έγινα χειρότερα. Θυμάμαι το «νενικήκαμεν φωνάζει, πέφτει κάτω και σπαράζει» ή το «λεφτά υπάρχουν» και βγαίνει νικητής ο ψεύτης. Οουφφφ!!! Παντού αυτός ο χρόνος. Ας μη σκέπτομαι άλλο λέω και ας παραγγείλω τον ερατινό μου, τον καφέ μου.
Κι έρχεται εκεί η τρίτη και χαριστική βολή. Τι θα πάρεις δάσκαλε, μου λέει η Ελενίτσα. Τον καφέ μου της απαντώ. Και τότε φεύγοντας χαμογελάει και λέει «Έφτασεεε». Ηλεκτρίστηκα. Ο Αόριστος σου λέει και κάτι που θα γίνει στο μέλλον οπωσδήποτε. Καταστράφηκε η Ελλάς; Σίγουρα θα καταστραφεί. Σε θρυμματίσανε, σε απομυζήσανε, σε κάνανε σκουπίδι οι πολιτικοί; Σίγουρα θα σε κάνουν οπωσδήποτε. Αφού αόριστο έβαλες. Χτυπά το τηλέφωνο. Ο άλλος δεν θα έρθει. Δεν μπορεί λέει. Ο προδότης. Με άφησε μονάχο να πίνω τον καφέ. Κί όμως δεν είμαι μόνος. Ο Αόριστος δεν με εγκατάλειψε. Έμεινε εκεί. Και από τότε με συντροφέυει. Τρισκατάρατε Αόριστε. Ο χρόνος που σπάνια θα σε προδώσει…
filologos-hermes.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου