"Ποιοι είμαστε;"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Όταν πήγα στο σπίτι του Γιώργου να με φιλέψει, μου έδειξε στο σαλόνι τη θέση όπου είχε κρεμασμένο το πορτραίτο του. Ήταν ακριβώς απέναντι από την είσοδο. Όποιος έμπαινε στο διαμέρισμα το πρώτο πράγμα που αντίκριζε ήταν το πορτραίτο του.

- Επειδή σου αρέσουν οι ιστορίες, είπε ο Γιώργος, θα σου πω την μικρή ιστορία αυτού του τοίχου. Περίμενα να ακούσω την ιστορία του με ενδιαφέρον, γιατί εκτός του ότι ο Γιώργος μιλάει αργά, έχει επίσης το χάρισμα των απλών ανθρώπων, οι οποίοι αναφέρονται σε γεγονότα και όχι σε σκέψεις και θεωρίες.

Την εποχή αυτή της επιστημονικής ανάλυσης κανένας δεν μιλάει για συγκεκριμένα πράγματα. Ζούμε την εποχή του αφηρημένου. Ίσως επειδή για να δεις τα συγκεκριμένα πράγματα, πρέπει να τα δεις με αγάπη, ενώ στο αφηρημένο δεν υπάρχει θέση για την αγάπη.

- Μια μέρα, καθώς κοίταζα, το πορτραίτο, είπε ο Γιώργος, αναρωτήθηκα: "ποιος είσαι;" Κι αφού δεν έλαβα καμιά απάντησα, ξεκρέμασα το κάδρο και έβαλα στη θέση του την εικόνα του Χριστού, που βλέπεις και μου έδειξε την εικόνα με τη μορφή του Κυρίου. Από τότε κάθε φορά που μπαίνω και βγαίνω από το σπίτι μου, μιλώ στο Χριστό.

Γράφω τώρα για την ιστορία του πορτραίτου του Γιώργου, γιατί στο βιβλίο Σχιζοφρένεια ή ασκητισμός του καθηγητή κ. Κορναράκη που διαβάζω, ο καθηγητής αναφέρεται ακριβώς στο νόημα που κρύβει η μικρή αυτή ιστορία που μου διηγήθηκε ο Γιώργος.

Το κεφάλαιο που διαπραγματεύεται ο κ. Κορναράκης μιλάει για την αληθινή φύση του ανθρώπου. Λέει πως δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, ότι αυτό που θεωρούμε ότι είναι ο εαυτός μας δεν είναι παρά ένα προσωπείο, που πρέπει να το πετάξουμε για να βάλουμε το Χριστό μέσα μας. Η αληθινή ζωή είναι η εν Χριστώ ζωή. Για να ζήσει ο Χριστός μέσα μας, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη χοϊκή φύση μας, ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα προσωπείο, που πρέπει να το αποβάλουμε.

Ο κόσμος ωθείται να θεωρεί ως μόνη αξία τα χρήματα και την περιουσία. Οι νομοθεσίες των κρατών προστατεύουν τα περιουσιακά δικαιώματα. Οι νομοθεσίες με την προστασία τους για τα περιουσιακά δίκαια περιφρονούν τον άνθρωπος ως αξία αυτή καθ΄ εαυτή. Ο άνθρωπος είναι για τις νομοθεσίες αυτές το μέσον για να κυκλοφορεί το χρήμα. Ο άνθρωπος ως πρόσωπο γεννημένο να έχει αξία από μόνο του και που ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει ως μέσον για οτιδήποτε άλλο πέραν από αυτό το ίδιο περιφρονείται και τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται.

Οι πολιτικοί στρέφουν το ενδιαφέρον των πολιτών στην οικονομία. Ο άνθρωπος σύμφωνα με τις ιδέες τους δεν είναι παρά ό,τι έχει. Είναι το σώμα του και το περιβάλλον. Οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο άνθρωπος, αλλά τί έχει. Οι υπουργοί όταν υπογράφουν σκέφτονται όχι τον άνθρωπο, αλλά το τί έχουν να κερδίσουν.

Ο κόσμος αναρωτιέται στις κηδείες, τί είναι ο άνθρωπος. Εννοεί, ότι δεν είναι τίποτε αφού δεν μπορεί να πάρει μαζί του ό,τι έχει. Ο άνθρωπος λοιπόν είναι το σώμα του και το περιβάλλον του είναι η απάντηση σ΄ αυτούς που ρωτάνε τί είναι ο άνθρωπος και όχι ποιος είναι ο άνθρωπος.

Θέλω να απευθύνω τα κείμενα αυτά στους νέους. Θλίβομαι που οι νέοι δεν βοηθούνται να συνειδητοποιήσουν τον αληθινό τους εαυτό. Τα βιβλία που προβάλλονται είναι γραμμένα από ανθρώπους οι οποίοι δεν πιστεύουν οι ίδιοι, ούτε τους άλλους αφήνουν να πιστέψουν.

Θα μου πείτε, είναι τόσο απλό, να κάνεις τους νέους που δεν είναι ακόμα κοντά στην Εκκλησία, να επιστρέψουν σ΄ αυτήν; Η απάντηση είναι ότι δεν θα το κάνω εγώ, αλλά η ίδια η ζωή ωθεί τους σημερινούς νέους να διακρίνουν ανάμεσα στο αληθινό και στο ψεύτικο. Δεν έχουν όπως άλλοτε την ευκαιρία να αναβάλουν για αύριο την επιλογή. Ήδη είναι τόσο φανερό πού οδηγούν οι μύθοι, οι ψευδαισθήσεις, η παθητικότητα, ώστε να αφήσουν για το μέλλον αυτό που πρέπει να κάνουν σήμερα κιόλας.

Το αψευδές στόμα του Κυρίου Ιησού είπε, "Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν". Χωρίς το Χριστό είμαστε ανίσχυροι μπροστά στις αρχές και τις εξουσίες του αιώνος του σκότους.

moschoblog.blogspot.gr