Μπουνιά και συχώριο!

Σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής», ο Δανός Πολ Τόμσεν, ένας από τους εκτελεστές των εισοδημάτων μας και βασικός ηθικός αυτουργός χιλιάδων αυτοκτονιών που έγιναν λόγω της απελπισίας που σκόρπισε απλόχερα στην Ελλάδα, έκανε κάποιες «άτυπες» δηλώσεις «μετανοίας» για το καυτό μολύβι που μας έριξε κατακούτελα. «Η Ελλάδα έχει σημειώσει πρόοδο όσον αφορά τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι έγινε με τον λάθος τρόπο» γράφτηκε ότι είπε αυτή η διμούτσουνη οχιά με την τσαλαπατημένη φάτσα και τη χολέρα στη θέση της συνείδησης. Βέβαια, σύμφωνα με την εφημερίδα, δεν έκανε τούτο το σχόλιο έξω από γραφεία του ΟΑΕΔ ή σε συσσίτια της εκκλησίας, αλλά σε τόπο που του πάει: στο ξενοδοχείο Hilton.

Παρακάτω έγινε ακόμα πιο προκλητικός: «Καλύψαμε τον μισό δρόμο κόβοντας τους μισθούς. Επρεπε να γίνουν αλλαγές στην αγορά εργασίας, να ανοίξουμε τις αγορές και τα κλειστά επαγγέλματα». Σε ελεύθερη απόδοση αυτό σημαίνει: «Κοίτα γκίνια! Κάναμε τον φτωχό, φτωχότερο επειδή του κόψαμε τον μισθό, αλλά παραλείψαμε να εμποδίσουμε τον πλούσιο να γίνει πλουσιότερος μέσω της υπερκοστολόγησης των προϊόντων και υπηρεσιών που πουλάει»!

Δίαιτα-αστραπή

Σε άλλη αποστροφή των δηλώσεων που του αποδίδονται, ο γαλανομάτης ανθέλλην δίνει ρέστα: «Το βασικό λάθος είναι ότι είμαστε στο πέμπτο έτος ύφεσης και εξακολουθούμε να έχουμε θετικό πληθωρισμό. Και αυτό δημιουργεί μια άνιση κατανομή βάρους». Ενα μυαλό το έχει ο άνθρωπος, χειμώνα - καλοκαίρι. Τι να σου κάνει; Είναι δυνατό να αντέχουν τα πειραματόζωα επί πέντε συναπτά έτη και να μην ψοφολογάνε να μας αφήσουν ησύχους; Είναι δυνατό να συνεχίσει το κράτος τους να πληρώνει μισθούς και συντάξεις και να διατηρείται ο πληθυσμός σε μικρά νησάκια; Αυτό, ως γνωστόν, αυξάνει τον πληθωρισμό και το μοντέλο που θέλει να επιβάλει η τρόικα είναι «μισθοί, συντάξεις και πληθωρισμός νεκροταφείου - φορολόγηση εκάστου φτωχού με την κλίμακα φόρου που πλήρωνε ο Μίδας».

Φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν έχουν να κάνουν με μετάνοια, αυτοκριτική ή συγγνώμη. Θυμίζουν τη συμπεριφορά μεγαλομαφιόζων που διατάσσουν τη δολοφονία ανταγωνιστή τους και στη συνέχεια πάνε στην κηδεία του, κλαίνε, πίνουν το κονιακάκι, τρώνε το τσουρεκάκι με τον σταυρό και συλλυπούνται τους συγγενείς του «κλαδεμένου». Βρε, ουστ!

Παναγιώτης Λιάκος

dimokratianews.gr