Έχω πάψει να δίνω σημασία στην «Βουλή» των «Ελλήνων». Θα ψηφίσουν ό,τι τους πουν οι Γερμανοί, άσχετα πώς θα το σερβίρουν. Πιο πολύ με νοιάζει η τιμή στο κεφαλοτύρι. €14-€15 το ντόπιο, €7-€8 το κιλό το εισαγόμενο (που το λένε «κεφαλοτύρι» αν και η ταμπελίτσα γράφει «σκληρό τυρί» -- και ήταν Δανίας, μου είπαν).
Το Δανέζικο τυρί έρχεται εδώ επειδή οι Δανοί δεν είναι στο ευρώ, φτωχοί και αυτοί, και νυν υπέρ πάντων ο υπέρ εξαγωγών αγών. Εξάγουν για να ζήσουν. Τιμολογούν το σκληρό τυρί στο οριακό μεταβλητό κόστος και πουλάνε. Με τις εξαγωγές (α) εισπράττουν και (β) ειπιδοτούν την δική τους κατανάλωση. Μπορεί οι Δανοί ή οι Ολλανδοί ή οι Γερμανοί (ή όποιοι άλλοι φτιάχνουν σκληρό τυρί που μας πουλάνε σαν φτηνό κεφαλοτύρι) να έχουν βιομηχανοποιημένο γάλα, βιομηχανοποιημένες ζωοτροφές, αλλά αυτά έχουν αυτά πουλάνε. Απασχολούν κόσμο, τα μηχανήματά τους, τα εργοστάσια που φτιάχνουν τα μηχανήματά τους...
Εμείς;
Ο Έλληνας δεν πουλάει στο οριακό μεταβλητό του κόστος, πουλάει στο πόσα του λείπουν για να βγάζει αυτά που χρειάζεται. Αν του είναι πιο φτηνό το εισαγόμενο γάλα, έεε... δεν το 'χει και τίποτα. Και όσο πέφτει η ζήτηση λόγω διαφοράς τιμής, τόσο ανεβάζει την τιμή, και είναι νομοτελειακά καταδικασμένος. Και αυτός, και οι βοσκοί και οι αγρότες και τα χωριά που ζούνε. Δεν πειράζει, θα ζούμε όλοι σε 2-3 πόλεις και θα είμαστε υπάλληλοι σε ΚΕΠ.
Όλα αυτά, δεν λύνονται με εσωτερική υποτίμηση. Όσο και να μειωθούν οι μισθοί και η αξία των παγίων, πάντα το εισαγόμενο κεφαλοτύρι θα είναι φτηνότερο. Ούτε είναι λύση η διοικητική απαγόρευση εισαγωγών. Μία είναι η λύση: Έξοδος από την Ευρωζώνη. Οι Δανοί δεν είναι στην Ευρωζώνη. ΔΕΝ έχουν λεφτά να αγοράσουν εισαγόμενη φέτα. Την φτιάχνουν αυτοί και μας την πουλάνε πιο φτηνά από την δική μας. Τίποτα άλλο.
Ό,τι και να ψηφίσουν, οι Βολευτές, είτε μηδενίσουν μισθούς, είτε τους δεκαπλασιάσουν, δεν θα κάνουν παρά μια τρύπα στο νερό. Το πρόβλημα δεν είναι πόσα πληρωνόμαστε ή δεν πληρωνόμαστε, λογικά, χρεωκοπημένοι είμαστε, δεν θα πληρωνόμαστε. Ούτε είναι το πρόβλημα η λιτότητα ή η μη λιτότητα καθ' εαυτή. Το πρόβλημα είναι ότι μετά 20 χρόνια επιδοτήσεων και παροχών έχουμε καταντήσει ολίγον άχρηστοι ζητιάνοι. Και περιμένουμε δανεικά σε σκληρό νόμισμα για να μπούμε ακόμα πιο βαθιά στην τρύπα. Μέχρι που θα μας πετάξουν από εδώ, κυριολεκτικά, και θα τελειώνουμε.
Ακόμα και σήμερα, η λύση είναι μία και μόνο μία. Περικοπές, φόροι, πρωτογενές πλεόνασμα, και έξοδος από το ευρώ. Θα μηδενιστεί η κατανάλωση εισαγωγών. Εάν δεν έχουμε προνοήσει στο όποιο πλεόνασμα, ναι, βραχυπρόθεσμα θα στερηθούμε βασικά. Ναι, θα κρυώνουμε. Ναι, δεν θα έχουμε φάρμακα. Ναι, θα ζήσουμε σκηνές 1950. Αλλά εάν δεν το κάνουμε και δεν θα πατήσουμε ποτέ στα πόδια μας και θα μείνουμε μόνιμα σε σκηνές 1943. Οι Στουρνάρες, οι εισαγωγείς, και τα ευρωλιγούρια να πάνε στην Γερμανία να ζήσουν με ευρώ, να πάρουν και το Εκονιούζ μαζί τους. Εδώ δεν θα έχουμε, αλλά θα έχουμε την χώρα μας, και θα βρούμε τον δρόμο μας. Μπορεί και πιο γρήγορα, αν θυμηθούμε ποιοί είμαστε και τι είμαστε (και δεν είμαστε παιδιά του Νίτρο και του Μέγκα).
archaeopteryxgr.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου