Ο Κυματοθραύστης

Αν είσαι Μάνα μη ζητάς
στην αμμουδιά να μοιάσεις.
Στην αμμουδιά τη γαλανή
που τη φιλά το κύμα
γλυκά, απαλά, ειρηνικά
και μοσχοβολημένα.



Ούτε στην ήσυχη αγκαλιά
του λιμανιού που κρύβει
μέσα σ' απάνεμα νερά
γαληνεμένους πόθους
απ' αγκυροβολήματα
να λαχταράς να μοιάσεις.

Αν είσαι Μάνα διάλεξε
του λιμανιού τη μπούκα
εκεί που στέκει ασάλευτος
ορθός κυματοθραύστης
για να ξεσπάει επάνω του
η πελαγίσια αντάρα.

Είναι πολλά τα κύματα
κι είναι πολλή η οργή τους
που στο μικρό λιμάνι σου
λαχτάρα έχουν να μπούνε.
Αν κάπου όμως σκοντάψουνε
να δεις πως γαληνεύουν!

Αν είσαι μάνα διάλεξε
του λιμανιού την άκρη
κι εκεί πέτρινη, ασάλευτη
κι ολόρθη πάντα μείνε.
Του λιμανιού σου του μικρού
κυματοθραύστης γίνε.

Μαρία Γουμενοπούλου